KIM Hindi ko alam kung ano na ba ang dapat kong maramdaman. Napakagat labi na lamang ako sa nakikita kong reaksyon ng aking mga kaibigan. They looked disappointed and i must admit even i felt disappointed with myself too. Kung bakit ba naman kasi pumasok sa isip ko ang ideyang ito.Tuloy pakiramdam ko ang laki laki ng pagkakamaling nagawa ko. If i am not mistaken ito ang unang beses kong na-disappoint ang mga kaibigan ko.Matapos ang tagpong iyon ay naging tahimik na ang hapag. No one dared to break the silence i created. Lahat tahimik at tila tinitimbang ang sitwasyon.Kaya naman nawalan ako ng gana. The foods they prepared were damn tasty and mouth watering but my appetite literally vanished. Matapos kong maubos ang pagkain sa plato ko ay tumayo na ako at tinungo ang likod ng coffee shop.Sa likod kasi nito ay may mini garden na ginawang pasadya para sa mga customers na mahilig sa cactus na naggagandahan sa makukulay nitong mga bulaklak.Dala dala ang kopita ay lumabas ako. Pagbuka
KimPagkarating namin sa bahay ay nadatnan ko si kuya sa sala. Good thing paglabas ko ng coffee shop ay naroon na si kuya Melvin sa sasakyan at naghihintay.Keisha has no idea what had happened at the coffee shop. Tulog mantika ang bruha kaya naman walang kamalay malay sa nangyari.Sa loob ng sasakyan ay walang tigil sa pagbuhos ang luha ko. I am hurting. I just don't know why but i am hurting so fucking much. Naabutan kong nakatayo si kuya sa bungad ng pintuan. Nakapameywang ang kaliwang kamay habang may hawak na glass of whiskey sa kabilang kamay.He's obviously waiting for us. Kaya naman pagbaba ko ng sasakyan ay natanaw ko siya agad. And just like the old days i ran into him. Lagi naman ganito ang gawain ko na sa tuwing nasasaktan ako ni Freianne ng hindi niya alam ay si kuya ang takbuhan ko.Yumakap ako kay kuya at sa balikat niya ay doon ko naibuhos ang lahat ng emosyong pilit kong nilabanan sa mga nakalipas na araw. He led me to his room and there i cried my heart out until i f
KIMNapalunok ako at hindi mapigilang mapaiwas ng tingin sa tuwing nahuhuli ko siyang nakatitig sa akin.What is she really up to? Why is she doing this out of a sudden? Kung sana noon niya ako binigyan ng ganitong atensyon siguro ako na ang pinakamasayang tao sa mundo.At itong taksil kong puso naman ay hindi na naman magkamayaw sa lakas at rahas ng tibok. Kahit anong iwas ko ng mga mata ko sa kanya ay tila bang may kung anong humahatak pabalik sa pwesto niya.We are here now at her studio. Dinala niya ako rito matapos palayasin si Calvin na dapat ay kasama kong kakain at mag-aunwind sa labas. But i must admit i missed hanging out with her.Iyong parang dati lang na sinasama niya ako sa kung saan at ako namang supportive bestfriend niya ay sumasama naman kahit gaano pa ito kalayo.Naalala ko minsan dinala niya ako sa isang borol. Inabot kami ng dapit hapon. Siya masaya habang nagpipinta habang ako naman ay parang tangang ngumingiti sa harapan niya even though deep inside me was damn
KIMMinsan talaga hindi natin maintindihan ang laro ng tadhana. Siguro kong noon niya ako sinabihan ng magic words na iyon na kaytagal kong pinangarap marinig siguro sa unang beses niyang bigkas palang ay buong puso ko siyang yayakapin at tatanggapin muli sa buhay ko.Sa dami na ng nangyari at pinagdaanan ko when she rejected me i don't think i could bring back my feelings for her again. Though i am still in love with her, My heart now is coated with doubts and fears and so I am not even sure anymore if i could love her the way i used to.Mahigit kinse minutos ang lumipas nang dumating nga si Calvin sakay ng kanyang big bike. Nagulat pa ako nang pumarada sa harapan ko ang motorsiklo niya. His wearing a ripped jeans and a black leather jacket. Itim rin ang suot niyang helmet.Kung hindi niya pa tinanggal ang mask na suot ay hindi ko pa siya mamumukhaan.His face darkened the moment he saw my swollen eyes. Nag igting ang panga niya at puno ng pag aalala niya akong nilapitan. He stood up
KIMSa paglipas ng mga araw ay nabawasan ang mga oras na pinapasok ni Freianne ang isip ko. Napapadalas narin ang labas namin ni Calvin though madalas nakikilala kami ng mga tao.At ang date na dapat romantic para sa amin ay nauuwi na lamang sa pagtakas at pag iwas sa mata ng mga tao. We both want our growing relationship private as we both agreed with it.And until now i still can't believe that everything is getting into the right places smoothly. All i have thought was it might be hard for me to get rid this feelings i have been carrying all this years towards my bestfriend but then now i know i am getting there slowly.Paglabas ko ng stasyon ng Red Star Entertainment/ RSE ay naghihintay na sa akin sa parking lot si Calvin. Yes i am not yet into him but who knows sooner magustohan ko narin siya hindi ba.?Hindi naman siya mahirap mahalin lalo pa at nagkakasundo kami sa maraming bagay.Sa loob ng isang linggo na paglabas labas namin ay mas nakikilala ko pa siya ng maigi. He's indeed a
KIMWalang tigil sa pagtakas ang mga luha ko habang tila nanghihina ang mga paang nilapitan ko siya na mahina paring binibigkas ang pangalan ko. My lips was trembling and so with my knees.Good thing hindi ko nabitawan ang maliit na basin na may lamang tubig sa kabila ng panginginig ng mga kamay ko. Masakit pala makitang ganito siya.....ulit. Wasted. Mahinang umiiyak,humihikbi habang binibigkas ang pangalan ko.The last time i have seen her this miserable and wasted was 4 years ago. And i wasn't the reason of her misery back then.I could feel her pain every time she uttered and murmured my name. Para tuloy akong naglakad ng ilang metro marating lamang ang kinaroroonan ng kama ko. Nang sa wakas ay makalapit ako ay dahan dahan kong binaba ang basin sa bedside table kasama na ang ternong pajama na pamalit niya. My heart is thudding like crazy.I can't take my eyes off her. Nakatihaya siya ngunit dahan dahan ay gumalaw siya at tumagilid paharap sa akin. Kaya naman mas malinaw kong nakiki
KIMNasa kasarapan ako ng tulog ng may maramdaman akong dumantay na mainit at malambot na bagay sa aking pisngi. Bahagyang humahaplos sa pisngi ko.Taas baba na animoy dinadama ang balat ko. Hindi ko tuloy maiwasang mapagsalubong ang kilay ko. Ang bigat bigat pa ng mga mata ko. Antok na antok pa dahil sa halos magdamag nakabukas ang aking mga mata.Madaling araw na nang sa wakas ay dinalaw ako ng antok. Dahil sa matamis na halikang pinagsaluhan namin ni Freianne kagabi ay halos magdamag mulat ang mga mata ko. Gising na gising maging ang puso kong walang tigil sa pagwawala mula sa ribcage ko.At tila may kung anong gumising sa diwa ko nang maalala ang pangyayari sa nagdaang gabi. Natigilan at napakurap kurap ako nang ang sumalubong sa akin ay ang maamong mukha nga niya ang nasilayan ko. Nakatitig sa akin at may bakas ng luha sa mga mata. Ang kanang kamay ay nasa aking pisngi at mabini akong hinahaplos mula roon.Nagsalubong agad ang aming mga mata. Naghinang ng ilang segundo o minuto a
KimI couldn't help my self but laughed about my brother's reaction the moment he saw Freianne inside my room. His jaw literally dropped. Iyong mukha niya na hindi na yata maipinta. Sa pagkamangha.Paglipad ng mga mata sa akin ni kuya ay ilang beses iyong napailing iling. Sa likod ni kuya ay si Keisha na matamang pinapanuod ang masayang imahe ni Freianne. Laglag ang panga ng kaibigan ko at manghang manghang nakamata sa walang pakialam na si Freianne. Iyong isa naman ay parang walang nakikita at sige parin sa pagtatalon habang ang mga kamay ay kumukumpas kumpas pa sa ere. Bakas ang saya sa kanyang mga mata. At sa ekspresyon ng kanyang mukha.Bumangon ako at umupo sa ibabaw ng kama. Kamot ni kuya ang batok nang isara niya na ang pinto at tuloyan ng lumabas ng kwarto. He didn't say anything and just left my room quietly. Maya't maya ay tumigil na nga si Freianne. What i am seeing right now from her overwhelmed me. Muli siyang sumampa sa kama at niyapos ako ng mahigpit. Iyong tipong mah