Kamatayan
MAAGANG gumising si Nari upang maghanda ng agahan. Antok na antok pa siya dahil may tinapos pa siyang assignment na nagpasakit talaga ng husto sa ulo niya. Pipikit pikit pa ang mata niya at humihikab.
"Good morning, Ate!" masiglang bati niya sa kapatid nang makitang pupungas pungas itong dumiretso sa banyo at naghilamos.
She cooked fried rice and egg. Hindi siya masyadong malakas kumain sa umaga pero para sa Ate niyang nagtratrabaho at kailangang malakas lagi, nagluto siya.
"Bakit ka pa nagluto? Bumili ka na lang sana ng tinapay diyan sa labas," sabi ng kaniyang Ate Trisha at umupo na.
"Para hindi ka gutumin sa trabaho, Ate," sagot ni Nari.
Pabirong umismid lamang ang kapatid na sinundan ng irap. Ganito siya minsan, may pagka mataray. Lalo pa't singkitin din ang mga mata.
Some people say that they don't really look like sisters. Sa unang tingin, ganoon ang nagiging impresyon ng mga kakilala nila. Her sister look like a snob with her chinky eyes. Matangos rin ang ilong at manipis at mapupula ang labi. Pero ang kapansin pansin talaga na pagkakaiba nila ay ang kulay ng kutis. Her Ate Trisha is morena that suits her black and straight hair while Nari has paper white skin and kinda brown hair. Medyo kulot sa dulo at umaalon alon. Namana niya iyon sa kanilang lola na may dugong espanyol.
"May pera ka pa ba?" pagbubukas ng usapan muli ng kapatid saka sumimsim sa kape na si Nari mismo ang nagtimpla kanina.
"Opo, Ate. Huwag kang mag alala. Kakasya pa 'yong pera ko hanggang sa friday," she assured her. Hindi naman kasi siya magastos masyado at hindi gaanong maluho. At minsan kasi hindi rin siya masyadong gumagastos ng pangkain niya sa school. Sometimes, Scarlette would spent her money for her lunch or even merienda, na sinasaway niya. But the latter is always insisting.
"Okay. Kapag wala na, magsabi ka lang, ah?"
She nodded. The truth is she doesn't want to ask money to her Ate that much. May binabayaran kasi silang utang ngayon, iyon ay ang utang noon ng kanilang ama sa sabungan. Nagkautang ang kanilang Papa sa isang mayamang mang aalahas noon at iyon nga, isinugal lang iyon. Namatay itong ang tanging pamana ay ang utang na hindi nila mabayabayaran.
Ang kanilang ina ay maaga ring kinuha sa kanila. Pagkapanganak niya kay Nari ay namatay rin dahil na rin sa may sakit ito sa puso. Mahina na ito at suwerteng nabuhay pa si Nari sa kabila ng dinanas ng ina.
They both grew up without a mother. Somehow, she's still thankful that their father took care of them kahit na mahilig talaga ito noon sa sugal. Mabuti na iyon kaysa naman abandunahin silang dalawa. Pero iyon nga, namatay at sa kanila naipasa ang utang.
Pagkarating sa eskwelahan ay hindi pa namang gaanong marami ang mga estudyante. Maaga pa naman kasi kaya naupo na muna siya sa kaniyang paboritong pwesto, sa isang bench at kaagad tinanggal ang pagkakasukbit ng bag mula sa balikat.
She was busy finding her earphone inside her bag when she heard someone calling her name. Napatingin si Nari sa tumawag sa kaniya.
"Hi, Nari!"
"Good morning, Narisha! Ang aga aga, ang ganda mo na naman!"
Tipid lamang siyang ngumiti. The two guys are familiar to her but she can't recognize them. Base on their uniforms, they're also from engineering department. Maybe... chemical engineering students? Hindi niya makilala.
Hindi na niya pinagtuonan iyon ng pansin at bumuntong hininga na lang hanggang sa makalagpas ang dalawa sa paningin niya. They were both laughing awkwardly. Ang isa ay nahuli pa niyang pabirong sinapak ang braso.
"Gago, bakit hindi mo binigay? Akala ko ba aayain mo siya lumabas?"
"Natorpe ako! Grabe, ang ganda niya! Mala anghel ang mukha!"
Nari shooked her head. She's aware that some of male specie in their school are really fond of her. Bukod sa freshman at bago, agaw tingin talaga si Nari lalo pa't kung titingnan ay aakalain mo agad na may lahi sa taglay na kaputian. Animo'y isang mamahaling diyamante na kumikislap na humalo sa mga kalupaan.
Ipinasak na lang niya ang earphone sa tenga at nagsimulang magpatugtog ng kung anong pwedeng i-play sa luma niyang android phone. While listening, she closed her eyes and feel every lyrics of the song. It was sending chills down to her spine. She hummed and even slightly banged her head.
"But I'm only human..." she singed.
Nang matapos ang kanta ay naging hudyat iyon upang buksan niya ang kaniyang mga mata ng paunti unti.
But she almost jumped to her sit when she saw those familiar cold eyes. It was him again, the janitor...
They made an eye contact. At iyon na naman ang kabog ng dibdib ni Nari na hindi maawat. What's with him? Why is she reacting this way. Parang nanghihigop kasi ang kaniyang mga tingin.
The janitor is holding a stick broom and a dustpan while walking and coming to her direction. Parang naging instinct na iyon ni Nari upang kolektahin ang gamit niya at nagkumahog at nagmadaling lisanin ang lugar na iyon.
She runaway and didn't look back while her heart is still beating so fast. Ano bang tinatakbuhan niya?
Akala mo naman may utang siya sa lalaking iyon!
Hindi tuloy mawari ni Narisha kung nasobrahan ba siya sa kape o ano dahil sa nagiging reaksyon ng katawan niya sa lalaking iyon.
Habang may pagmamadaling tinatahak niya ang building nilang mga engineering students, nakabunggo niya ang isang babae na kamuntikan na niyang ikalagapak sa sahig. Mabuti na lamang at nasa hallway na siya at hindi sa magaspang na lupa.
"S-Sorry.." Narisha uttered while clutching her chest. Her eyes was still on the ground.
Napansin niya ang pulang balabal sa sahig kaya walang pag aalinlangang pinulot niya iyon dahil siguradong pag mamay ari ng taong nabunggo niya.
Inabot niya iyon sa may ari at halos tumindig lahat ng balahibo niya nang makita ang babaeng naka itim na bistida. Wala namang kakaiba rito ngunit tila may mahikang nababalot sa babaeng kaharap niya ngayon.
"Uhm... here's your scarf, M-Miss.." Iniabot ni Nari ang balabal sa babae sa nanginginig na kamay. Ang pananayo ng kaniyang balahibo ay kapansin pansin.
"Maraming salamat. Ayos ka lamang ba? Mukhang napalakas ang pagkakabunggo natin sa isa't isa," the woman said with her stiff but cold voice.
"Ayos lang ako. Kayo po ba, ayos lang?" May pag aalinlangan sa boses ni Nari.
The woman nodded kaya naging hudyat na iyon ni Nari upang umalis na sana ngunit nagsalita itong muli.
"Kamatayan..."
Kusang napatigil si Nari ng naguguluhan. Obviously, siya pa rin ang kausap nito. And what is she saying? Bakit bigla bigla na lang ito nagsasalita?"H-Huh?" tanong niya rito ngunit nanatiling walang mababakas na emosyon sa babae. Napalunok na lang si Nari sa tensyon."Kamatayan ang katumbas ng pagkrukrus ng inyong landas," the woman said with a serious tone. "Hangga't maari... umiwas ka... umiwas ka habang maaga pa. Ang iyong kamatayan ay mas lalong mapapalapit kung dadalhin ka ng sarili mong mga paa sa kaniya."Narisha's brows furrowed. Naguguluhan siya sa sinasambit ng babae. Anong kamatayan? Mapapalapit ang kamatayan? Nasa matinong pag iisip ba ang taong kaharap niya ngayon? Ang aga aga, mukhang napagtritripan pa yaya siya!"Look, Miss. Hindi kita maintindihan. Mauuna na ako sa 'yo--""Hindi! Binabalaan na kita! Magiging marahas at punong puno ng sakit ang iyong paglisan dito sa mundong ibabaw kaya..." Huminga ito ng malalim. "Layuan mo na siya!
Follow"SO, I found out that his name is Leon and he was in charge in archi. building but nagpalipat daw siya recently sa engineering!" mabilis na pananalita ni Scarlette ang pumukaw sa atensyon ni Nari. Punong puno ng admirasyon sa mata nito habang sinasabi nito ang impormasyon na nakalap sa tagalinis ng eskwelahan."Iba na talaga ang tsismosa..." pakantang sabat ni Lester na ikinasama ng tingin ni Scarlette ngunit tumahimik lamang ang huli at hindi pinansin ang pananabat ng lalaking kaibigan nila."No one knows what is his reason kung ba't daw siya nagpalipat but it's still good kasi while I'm waiting for you guys, I'll get that as a chance to see his yummy face and body!" she giggled. "Gosh, his clothes are so luma and kupas but it didn't even affect his malakas na dating!"Pumulot ng fries si Scarlette na nakalagay sa ibabaw ng lamesa pero nang walang mapulot at ay kaagad nagbago ang timpla. Kasalukuyan kasi silang nagmemeryenda dahil hima
"Nari, kailan tayo magkikita for the term paper?"Napatingin siya kay Rolly na kakamot kamot sa likod ng ulo, animo'y nahihiya. She paused fixing her things and think if when will she be free for their term paper. May klase pa siya kaya..."Mamaya na lang, mga 4 pm. Free ka ba? Wala kang klase sa time na 'yon?" balik tanong niya sa lalaki.Sunod sunod ang naging pagtango nito. "Oo! Oo, Nari! Free ako mamaya!" tuwang tuwang pagtugon ni Rolly, halata ang sigla sa mga mata. "U-Uh.. saan ba? Sa labas ng school, sa ice cream parlor-""Hindi na natin kailangan pang lumabas, Rolly. Pwede namang dito na lang tayo sa loob ng campus. Kung sa library, baka punuan mamaya. If pwede, sa may round table na lang tayo malapit sa Com. Lab.?" putol niya sa lalaki. Gusto pa kasing lumabas eh if she know, nagdadahilan lang ito para mas masolo siya. At baka isipin pa nito at mag ilusyon na date ang gagawin nila."Okay... sige. See you later, Nari.."Tinanguan niy
Safe"MUKHANG wala ka sa hulog ngayon. Nakatulog ka ba ng maayos?" bungad ng Ate Trisha ni Nari nang makita niya ang ayos nito.Naka uniporme na ito at handa ng pumasok sa eskwelahan pero makikitaan talaga sa itsura niya ang tila walang kabuhay buhay dahil medyo maputla niyang balat at malalim na eyebugs. Pipikit pikit ang kaniyang mga mata dahil sa kaantukan at tila hinahatak siya pabalik sa kama pero kahit anong gusto niyang bawiin ang tulog na ipinagkait sa kaniya kagabi, hindi niya magawa sapagka't may klase pa siya.She didn't have enough sleep because of that janitor! Hindi siya pinatahimik ng lalaki at hanggang sa pagpikit lang ng mata niya ay rinig na rinig pa rin niya ang boses nitong nagsasabing, "No matter where you go, I would still follow you. Remember that, my love. Always remember that.'" Parang naiwan na iyon sa utak niya at nagmistulang sirang plaka dahil paulit ulit lamang iyon na nagpeplay.Pabaling baling siya sa kama kagabi at h
NAGPILA lahat ng mga kaklase ni Nari nang makabalik siya sa ground kung saan ginanap ang PE nila kanina. Hanggang ngayon ay pakiramdam niya ay pinanawan pa rin siya ng ulirat. Parang humiwalay na yata ang kaluluwa niya sa kaniyang katawan mismo."Nari, ikaw na.."Napapitlag siya nang tinawag siya ng kaklase. Kasalukuyan kasi silang pumipirma for attendance at hindi man lang niya namalayan na naabutan na pala siya sa pwesto niya. Their class secretary is waiting at nakakunot na rin ang noo dahil sa pagkatulala niya."Ah, oo. Ako na nga," aniya saka kinuha ang ballpen at nagsimula ng isulat ang pangalan tsaka pumirma.Nang matapos siya ay mabagal ang lakad niyang nagtungo sa CR upang magpalit ulit ng uniporme dahil may susunod pa silang subject. Because she's filling sticky and uncomfortable, she decided to take a bath.Naghintay pa sila ng ilang minuto dahil madami pang mga kaklase niyang gumagamit ng palikuran. Good thing, it's her vacant per
ApartmentTILA hinehele si Nari at mas ipinikit ang mga mata nang maramdaman ang pagdampi ng kung ano sa pisngi. It was caressing her with full of gentleness that made her smile a bit while her eyes is still close.Mas isiniksik niya pa ang mukha sa bagay na iyon at nang hindi makuntento, hinawakan na niya iyon at kaagad napagtandong kamay pala iyon. Kung sino man ang may kamay nito, hindi na niya pakakawalan pa. It was comforting her. Malaki rin... If the owner of this hand is a boy, she doesn't care at all.She heard a manly chuckle that made her heart skipped a bit. She would like to listen all day to that familiar voice of a man but something is pulling her to reality.Paunti unting imimulat ni Nari ang mga mata at kaagad bumungad sa kaniya ang pamilyar na imahe ng klinika ng paaralan. Ang sumasayaw na kurtina ng school clinic dahil sa hangin ay nagbigay ng liwanag sa kaniya mula sa bintana. And then she remembered what happen...Oh, God. Anong
"Pesteng bata..." bulong niya sa sarili nang makalagpas ang batang kaskaserong magpatakbo ng scooter.Umiling na lang siya at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi naman kalayuan ang bahay ng kaniyang Ate Imelda. Good thing that weather is not that hot kahit apas nueve na yata ng umaga."Lalala..."Napataas ang kilay ni Nari nang marinig ang pamilyar na tinig na iyon at pakanta kanta pa. It was no other than Aling Regie, ang sikat na sikat na tinaguriang human megaphone sa barangay nila. Paano ba naman kasi, wala pa yatang araw na hindi ito nagbubunganga dahil sa konsomisyon sa mga nagrerent sa apartment niya na hindi daw nakakabayad ng ilang buwan. Parinig ito ng parinig.Aling Regie is an old lady na may tatlo yatang anak at puro nakapangasawa na kaya mag isa na sa buhay. Hindi rin naman niya masisisi ang matanda kung bakit kuda ng kuda ang matanda dahil sa apartment niya ito siya pinaka nangunguha ng pangunahing hanap buhay niya.Sinulyapa
MoonTHE both of them are quiet. Animo'y nagpapakiramdaman silang dalawa habang nakaupo sa monoblock chair sa harap ng lamesang pabilog. Hindi kalakihan kung kaya't malapit lamang ang distansya nilang pareho. Nari can't help but to clear her throat. Naagaw iyon ng pansin ng lalaking kaharap."Do you want something to drink?"Napakurap si Nari sa tanong ni Leon. Actually, she needs a cold water! Pakiramdam niya ay napapaso siya sa titig nitong kanina pa nakatutok sa kaniya. Kailangan niyang mahimasmasan kaagad."Ah, tubig. Pengeng tubig," wika ni Narisha at pasimpleng iginala ang paningin sa paligid.The whole place isn't that big. Tamang tama lang at malawak kahit papaano dahil walang masyadong appliances bukod sa hindi kalakihang ref na katabi lamang ng lababo. May dalawang pintuan din siyang nakita na hindi gaanong magkalayo. Inassumume na ni Amara na siguro iyon ang kwarto at CR nito. At sa pinakagitna kung saan tanaw na tanaw niya si Bast