CHAPTER FOURTY-SEVEN
Ziah’s POV
Naalimpungatan ako dahil sa tama ng sikat ng araw sa’king mukha. Tumalikod ako at humarap sa kabilang side ng kama. Kinapa ko ang side na ‘yon upang malaman kung naroon pa si Braxien, ngunit wala kong katawan na nahawakan.
Kaagad naman akong napangiti nang maalala ang nangyari kagabi. Nakain ko ang gusto ng baby ko kaya sobrang gaan sa pakiramdam at the same time hindi rin mabigat sa dibdib. Hinimas ko ang tiyan ko. Kung minsan kasi ay talagang nararamdaman ko ang pag galaw nito sa loob, kaya nakakaramdam ako ng kaunting kirot.
The pregnancy thing… is the best feeling I’ve ever felt. Katulad na lamang ng ipagbuntis ko si Zhen. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit ang ibang lalaki ay pinagsasawalang bahala lamang ang pagbubuntis ng kanilang asawa. Mabuti na lang talaga at si Braxien ang nakilala ko.
And that part is t
CHAPTER FOURTY-EIGHT Ziah’s POV “Kahit saang lugar pa ‘yan, ang mahalaga ay sa’yo ako ikakasal.” Sa sinabi kong iyon ay kaagad na namula ang tainga ni Braxien. Hindi na ako magtataka kung bakit nangyari ‘yon. Ganito siya sa tuwing may sinasabi akong hindi niya inaasahan na marinig. At gano’n rin naman ako sa kaniya. “Right, inaasahan ko naman na sasabihin mo ‘yan,” tumingin ito sa ibang direksyon at saka huminga ng malalim. “But not now, kung minsan ay talagang walang preno ang bibig mo.” Napangiti ako. “Why? May nasabi ba akong mali?” tanong ko habang ang aking kamay ay hawak na niya ngayon. “Wala namang mali sa sinabi mo. Walang mali sa’yo lahat tama, dahil noong nakilala kita, nagbago ang pananaw ko sa buhay,” muli nitong hinawakan ang magkabilaang pisngi ko. “I love it when you look at me with that smile on your face, Honey.”
CHAPTER FOURTY-NINE Ziah’s POV Wala ako sa sariling umakyat patungo sa hagdan hanggang sa makarating ako sa kwartong aming panunuoran. Doon ay nakita ko si Braxien na nakangiti habang nakikipaglaro kay Zhen at Pamela. Walang bakas na problema o kahit tinatago man lang ang mga mata nito. “Oh, nandiyan ka na pala,” biglang sambit ni Braxien nang makita ako. “Auh, Oo,” tugon ko. Ang dalawang bata ay nakangiting tumingin sa’kin. Bago pa ako lapitan ng mga ito ay kaagad kong ikinalma ang sarili ko. Hindi dapat nila mapansin ang pagkabalisa ko lalo na ni Braxien. Ayokong mag assume kaagad sa nabasa ko, hindi naman sapat na ebidensya ‘yon dahil sa unknown number nanggaling ang mensahe na ‘yon. Hahayaan kong si Braxien mismo ang magsabi sa’kin. Habang nanunuod ay hindi ko mapigilan ang titigan si
CHAPTER FIFTYZiah’s POVNang makapasok kami ni Zhen ng mansion ay kaagad akong natungo sa kwarto namin. Inis kong sinarado ang pinto at nagpunta sa veranda upang silipin sila sa ibaba. Ngunit wala na ito sa labas, mukhang pumasok na rin ang mga ito sa loob.At yung babae kaya ay pumasok din? Siguro dahil kasama ito nila Harley.Sino kaya ang babae na ‘yon? Bakit kung makayakap siya kay Braxien ay parang sobrang close sila? At ang mga ngiti niya, may ibig-sabihin ang mga ngiti niya habang nakatitig kay Braxien.Bwiset!Wala akong magawa kaya kinuha ko na lamang ang laptop na narito sa kwarto at kaagad na tinawagan ko si Vivi. Wala rin naman akong ibang makakusap, ang phone ko ay naiwan ko sa mansion ni Braxien. Ang akala ko kasi ay pagkagaling sa bahay nila Mama ay makakabalik din kami kaagad ng mansion.“Hoy, baba
CHAPTER FIFTY-ONE Braxien’s POV “Kahit na wala na para sa akin ‘yon, paano naman kay Xianxi? Alam naman nating dalawa kung ano ang nararamdaman niya para sa’kin,” nakakunot kong sambit kay Harley. I didn’t know the reason why Xianxi is going here in hacienda. Ni-wala akong sinabihan kahit pa mga kamag-anak namin dito. “Okay, I’ll try to talk to her na sana ay maintindihan niya ang sitwasyon mo,” paninigurado ni Harley at lumabas na ito ng kwarto. This is another problem. I know na nagalit si Ziah nang yakapin ako ni Xianxi. Hindi maitatanggi ‘yon matapos magbitaw nito ng salitang kahit ako ay hindi ko rin inaaasahan. Xianxi is our childhood friend dito sa Bicol, muntik na kaming maikasal noong tumungtong kami ng high school dahil sa request niya sa kaniyang mga magulang. Simula pagkabata pa lamang kasi ay umamin na ito sa akin na may pagtingin siy
CHAPTER FIFTY-TWOZiah's POV"Oh, natahimik kayo bigla?" muli nitong tanong at dumako sa akin ang paningin nito. "And who's this gorgeous, Lady?" lumakad ito dahan-dahan papalapit sa'kin. "Stay away from her, Benjie," madiing sambit ni Braxien.Nagkibit-balikat lamang ang lalaki saka marahan akong tiningnan."Oh, she's pregnant?" He chuckled. "Of course, my cousin is the Father," sabay tingin nito kay Braxien.P—pinsan siya ni Braxien?Naningkit ang mga matang tinitigan ako nito, kaya bahagya akong napaatras. Hindi ko alam kung bakit para bang bigla akong nakaramdam ng kaba. Napatingin ako kay Braxien na ngayon ay mabilis na tumayo at hinawakan ako sa braso."Go to our room, since tapos ka na rin naman na kumain. Susunod ako pagkatapos namin mag usap."
CHAPTER FIFTY-THREE Braxien's POV Seeing her wearing that bathing suit is making me insane. This is torture! Sinabi ko ng ayokong makikita ng ibang lalaki ang mga bagay na ako lang dapat ang makakakita. But she insisted! Napakatigas ng ulo, she want that to wear dahil gusto niya lang, period at tapos ang usapan. Ngayon ay hindi ko tuloy maialis ang paningin ko sa kaniya na kung minsan ay nahuhuli ko pa na nakatingin rin si Benjie. That asshole! subukan niya lang pagnasahan si Ziah and I will deliver him to his death. "Hey, baka matunaw naman si Ziah niyan," saad ni Harley. Napailing ako. "Hindi ko siya kaya, she's the big boss here. Kahit anong gawin at pagtaas ng boses ko, kapag gusto niya ay walang makakapigil." Nakatingin pa rin ako kay Ziah na kasalukuyang nakikipaglaro ng bola kay Zhen at Pamela sa pool.
CHAPTER FIFTY-FOUR Ziah's POV “Mahal mo pa ba si Braxien?” tanong ni Benjie kay Xianxi. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa itinanong niyang 'yon. Hindi ba siya makaisip ng ibang tanong? Nananadya ba talaga sila? Nakita kong napangisi si Xianxi at kaagad na bumaling ang tingin kay Braxien. Napalitan ito ng isang matamis na ngiti saka umayos ng pagkakaupo at muling tumitig kay Braxien. Don’t tell me… “Alam kong narinig niyo na ang kasabihang, 'first love, never die'.” panimula nito. “And since I was five years old I know in my self na gusto ko si Braxien. Time goes by, it turn out I love him na pala,” at para bang kinikilig itong tinakpan ang bibig niya. “So for the question… yes I still love him,” walang pag-aalinlangang sambit nito. Tsk. Ang dami pang sinabi, mahal pa rin naman pala niya si Braxien. At least ngayon
CHAPTER FIFTY-FIVEZiah’s POVKatulad nga ng inaasahan ko ay nagmaktol si Braxien na para bang bata. Halos gawin nito ang lahat ng makakaya niya para makumbinsi ako nito na katabi ko siyang matulog mamayang gabi. At talagang pinahirapan ko siya dahil hindi naman kasi tamang basta na lang siya maniniwala kay Xianxi.Kapalit ng pagpapatawad ko sa kaniya ay sinabi ko sa kaniyang manghingi rin siya ng tawad kay Benjie. At wala naman na itong nagawa pa kun’di sundin ako dahil kapalit no’n ay makakatabi ko siya matulog. Pilit kong pinag-aayos ang dalawa kahit pa sabihing may hindi maganda silang nakaraan.“Thank you so much, Ziah,” sambit ni Christaline matapos bumitaw nito sa pagkakayakap.“You are always welcome. Mami-miss ko kayo, lalo na si Pamela,” at pinisil ko ang pisngi nito.Ngayong araw na sila aalis dahil kailang