Lumipas ang mga araw. Iniiwasan ko si Tres. Because he only reminds me of his conversation with Lian. And I don't wanna hurt myself just for that. Hintayin nilang matapos ako manganak. Babawiin ko ang akin. Sa ngayon, lie low muna. Mahal ko si Tres, pero sa ngayon, mas mahal ko ang anak namin. I can't risk her, baka mapano siya. Ayokong mag-isip ng masama, kaya iniiwasan ko lahat ng posibleng maging dahilan no'n. Hindi na rin ako magugulat kung makita ko dito si Lian. Dahil asawa ko mismo ang humingi na magkita sila. Tingnan niyo, kung wala lang siyang amnesia, sinipa ko na ito palabas ng earth planet. "Kriesha, what do you want for New year's Eve?" Bukas ng gabi na kasi ang New Year's Eve and everyone here in the house ay abala sa paggawa ng mga desserts. Hindi naman mapano ang mga 'yon, dahil e freezer naman. The earlier gawin, the better. "Okay lang ako sa kahit ano, ate. Basta matamis." Sabi ko. Pinuntahan pa niya talaga ako dito sa sala para tanungin. "Mukhang mahilig rin s
"Happy New Year, everyone!" Lian's voice echoed the whole ground floor of the house. And everyone who was with me got silent and has stopped doing their things to see who just came. Ramdam ko ang pagdako ng kanilang mga tingin sa'kin. Alam ko kung ano ang mga hatid ng mga tingin nilang iyon, pero wala lang akong lakas na tingnan sila pabalik dahil kahit ako ay nahihiya sa mismong paglatad ng pagloloko sa'kin ng asawa ko. He took his mistress here, hindi man lang nag-isip. Wala yatang common sense. Ang lawak ng ngiti ni Lian. Pero nang dumako sa'kin, tila nangasim at unti-unting naglaho sa mukha niya. She even arched her brow at me, saka napadausdos ng tingin sa malaki kong tiyan. She smirked and it didn't escape my sight. "What are you implying for, Tres?" I looked at my husband na ngayo'y nakatayo sa gilid ng higad niya. Walang salita ang lumabas sa bibig niya. Napabuntong hininga. I'm trying not to calm down as much as possible, dahil baka mapaanak ako dito ng wala sa tamang o
Pagkarating nila mismo sa hospital, Kriesha was transferred quickly to the wheeled bed and was directly admitted to the operating room. She was unconscious and Tres was running beside the nurses who pushed the wheeled bed in. "Sorry, Sir. But you're not allowed to come in." nang makarating sa harapan ng OR, hinarangan siya ng isa at pinagbawalan na makapasok. Ang kaba niya, halos hindi na masukat. Litong-lito siya at kung bakit nakaramdam siya ng takot. Gayo'ng hindi niya naman kilala si Kriesha ng husto. The only thing he knows is she's his wife. But he can't remember her. Wala siyang reference para maipaglaban ang relasyon niya dito, at ang alam niyang mahal niya ay si Lian lang. Wala ng iba. Pero bakit ganito? He's feeling anxious. Natataranta at nakadama ng takot? He shouldn't be like this, right? "Please, do everything you can just to save her." pahabol niyang saad sa nurse. "We will, Sir. Rest assured that your wife will be safe." anito at tumakbo na papasok. At habang unt
Everything felt so surreal. Parang ang tagal ng ikot ng mundo para sa kanila. Waiting for five days felt so long, especially for Tres who only wishes to see his wife conscious again. Sabi ng doktor, ilang araw lang itong magpapahinga. Bakit parang natagalan ata ang ilang araw at mag isang linggo na pero hindi pa rin ito nagigising. Para siyang timang at oras-oras niya tsini-check ang paghinga at pulso ng kaniyang asawa. Maging mga kaibigan niya ay naiiling na lamang sa kaniya at mukhang wala pa talagang tiwala sa monitor na naka monitor sa bawat heart beat at pulso ng asawa. Hindi maingay si Tres. He's waiting silently. He kept his rants and questions to himself. Such as... 'I didn't know that waiting felt so impatient. Kailan ka ba magigising?''Ganito din ba ang nararamdaman mo dati while I was in coma?''They told me that you visit me at the hospital everyday. Cleaning me, talking to me and spend time to look at me. I honestly don't know how to react when you managed to do it a
Matapos ang kaganapan na nangyari no'ng araw, nag desisyong gumising na si Kriesha. Kung kailan hindi siya makikita ng asawa na gising. She rose off of her hospital bed and carefully tracked the place where the crib is situated. Hirap pa rin siya, kahit na nakakapagpahinga siya ng ilang araw mula sa pagkakapanganak. She was unconscious during the whole process, kaya't hindi pa niya nagagawang masilayan ang kaniyang unica hija. She's holding the pole where her IV drip is hanging along the way. Happiness fulfills her heart the moment she sees her baby. Sleeping safe and sound. "Anak..." finally, they met. Sa siyam na buwan na dala niya ito sa kaniyang loob, palagi siyang excited for both of them to meet. Umuklo siya palapit dito at maingat na pinakiramdaman ang malambot nitong balat at pisngi. Naiiyak siya dahil nahahawakan niya na ito. Nag-uumapaw ang kaniyang saya dahil dito, naging isa na siyang ganap na ina. Kung saan, malaya na niyang matatawag ang sarili na isang ina. Habang
Buo na ang loob ni Kriesha. Now that she finally give birth. Kaya niya ng lumaban at makipag-sabayan sa mga taong nag tangkang mang-agaw ng pag-aari niya. She smiled at her husband. Makikita sa mukha ni Tres ang pagkalito. Sino ba naman kasi ang hindi malilito, kung kanina lang ay sinabi sa kaniya ng asawa na ayus lang na may iba siyang mahal at no'ng nakaraan ay parang pinamimigay na kay Lian dahil si Lian ng mahal niya. Pero ngayon, bigla na lang itong naging witty and mapaglaro. Biglang ayaw na nitong mamigay at hindi siya parayain. "Hindi ako namimigay, Tres. Asawa kita, at ikaw ang namilit sa'kin na pakasalan ka. Hindi kita hahayaang basta mo na lang akong e dispose matapos ng lahat ng nangyari, lalong-lalo na may anak na tayo. So, go on. Mahalin mo siya, pero hindi ka makakawala sa pagkakatali mo sa'kin." she winked for the second time and gave him another peck kiss on his lips. Mabilis lang 'yon, kaya hindi siya nakapag-react agad. Dinala ni Kriesha ang kanilang anak sa ka
SA pag-alis ni Tres kasama si Hayes. Naiwan si Kriesha kasama ang mga kaibigan nito. Si Dion, si Iuhence, si Leon at si Adam. As usual, malaya ang mga ito na dumugin ang munting prinsesa at kaniya-kaniyang inaaliw sa paraan na alam nila. Kahit na, hindi pa nakakakita ang sanggol ay wala pa ring makakapigil sa mga ito. Kitang-kita sa mga ito ang saya na masilayan ang munting bata. Kung hindi dumating ang mag-asawang Monteiro, kasama ang mga anak nito ay hindi talaga matigil ang apat. "Hi, Tita. How are you na po?" Alexa softly asked Kriesha after kissing her on the cheek. "Hi, princess. Tita is okay." she answered and gave Alexa a pat on the head. "Tita, my sister Czaria is also here. She wants to meet your baby." Alexis stated as he went to Kriesha at nagmano. Kriesha patted Alexis's head as the young boy stared at the baby in her arms. "I'm glad you two came. I'm sure, my baby would love to meet you too." Nag angat ng tingin si Alexis sa kaniya na may nagtatanong na mga mata.
"L-Lola?" halos lumuwa ang mga mata ni Kriesha sa kinalalagyan nito nang mamukhaan kung sino ang matandang pumasok sa kaniyang kuwarto. Nilingon siya nito at nakangiting kinawayan siya. "Hi, Dear." lumabi ito sa kaniya. Sobrang nagulat si Kriesha. Hindi nga siya nagkamali at ito 'yung matanda na minsan na niyang tinulongan noon sa Hotel kung saan idinaraos ang kasal nila ni Tres. Klarong-klaro pa sa kaniyang isipan ang mukha nito, kahit na taon na halos ang nakalipas. "P-Papaano kayo napunta dito? At bakit po kayo nandito?" Maang niyang tanong habang lumalarawan sa kaniyang mukha ang matinding kuryusidad na bumalot sa kabuoan niya. Akmang aalis siya sa kaniyang kama nang, ito mismo ang nagpatigil sa kaniya. Sinabihan nito ang kasama nitong alalay na itulak ito palapit sa kaniya. "You just gave birth. Don't move and I will clarify the misunderstanding that has happened since before." mahinahon at malambing ang boses nito despite being kalmado. Animo'y ingat na ingat ito sa kaniya.