"Babalik na ako ng Melbourne kapag gumaling ka na."Humarap ako sa direksiyon ni Alise kahit na di ko siya nakikita. Nakakapanibago pa rin na puro kadiliman lang ang nakikita ko but I'm getting used to it. Siguro dahil na rin sa ilang buwang ganito palagi ang nakikita ko."You can go home now, Alise." I sounded so bitter while saying that.Sa totoo lang ay kailangan ko silang lahat. Naiinggit ako dahil sila, normal pa rin pero ako, heto nakaratay at di makakita. Hindi ko alam kung ano ang reaksiyon ni Alise sa sinabi ko. I know that I shouldn't act like a bitch but I can't let her waste her time while taking care of me."No, I'll stay," matigas niyang sagot.I sighed heavily. I don't deserv
"Mom, bakit ang hirap?"I asked mommy when she sat beside me. Nasa harap namin ang kabaong na kinalalagyan ni Daddy. Halos magmukha kaming lutang lahat. Kung wala siguro ang mga tito ko na nag-asikaso ng lahat, walang mangyayari. We've been too lost. We can't accept the fact that we can't see Daddy anymore."It's because we love him," she answered me while wiping her tears.Ilang beses ko nang narinig ang linyang iyan. Ilang araw na din akong walang ginawa kundi magluksa. I've been into a lot of painful things but this one keeps on breaking me. It's as if my love for him was quite strong to the point that I can't imagine myself waking up the other day without him."Kara, condolence," one of my friends told me.
"Kara! Bakit ka nakaupo diyan sa hallway?"Nagulat ako nang makita ko si Alise na nagtataka habang nakatingin sa akin. Mabilis akong tumayo at pinagpagan pa ang suot ko kahit wala namang nakakapit doon."Wala, natumba lang," I lied.She looked at me with full of curiosity. It's as if she knew that I just lied. I sighed heavily and tried to show a smile."Kanina ka pa pinagtitinginan diyan. Buti na lang at nabasa ko agad ang text mo tapos maaabutan kitang nakaupo diyan." She laughed a bit."Wala kang duty?" I asked her, trying to change the topic.She smirked. "Meron, I'm bored. Nando'n naman si Taine."Inirapan ko siya dahil sa katamaran. Gamot na nga lang ang hinahawakan, tinatamad pa. And yeah, Taine decided to change her course nang mag fourth year kami. She stayed at CCAM. Alise finished her studies in Australia. Kakabalik lang din niya last year at di
"Woah! So you're the ex?"Mas lalong nadagdagan ang hiya ko nang tanungin ako ng kasama ni Ismael. Even Eikel was looking at me trying to figure out if it was really true. Narining ko ang malakas na tumawa si Alise."I was just kidding," pagbabawi niya sa sinabi niya habang natatawa pa rin."Yeah, I can't even remember her being one of my exes," Ismael said with full of sarcasm.Bakit parang ang bitter ng pagkakasabi niya? Tumingin ako sa kanya at nabigla ako nang maabutan ko siyang nakatingin din sa akin. He's too serious kaya ako na mismo ang naunang umiwas ng tingin.One of his exes huh, madami pala. I smiled bitterly and looked down on my food.Umupo na rin sa Eikel sa harap ko at linagyan ng kung ano-anong pagkain ang plato ko. Sa sobrang inis naman ay kinain ko lang yun."You're allergic with potatoes," Ismael suddenly interrupted.M
"Sasabay ka ba?"I nodded to answer Alise' question. Tumatambay na naman siya dito sa lab namin. She's inviting me to have lunch with Taine. Hindi na rin kami masyadong nagkikita kaya pumayag na ako. Sabay naman ang schedule naming tatlo."Kumusta pala si Ismael?" she suddenly asked.Napatigil ako sa ginagawa at mabilis siyang tiningnan ng masama. She crossed her arms trying to make a shield."Woah, parang noong nakaraang araw lang confident ka pa na di mo kailangang mag move on." She teased me."Nagbago na ang isip ko. He's a jerk." I hissed."A jerk that you love. Okay, accepted," she murmured."Alise!" pagsusuway ko sa kanya.She chuckled and tapped my shoulder. Umiling-uling pa siya na para bang hindi siya sure kung paniniwalaan niya ako."Kay Dr. Santiago ka nalang! Tagasundo na, surgeon pa!" tumawa ulit siya ng malak
"I can't believe this."I walked faster and left kuya behind. He already knew about my issues with Chytzy 9 years ago. He knew how that woman bullied me and made my college life a living hell!Upon reaching the dinning area, I saw Chytzy and Mom baking some cookies. Just what the hell! Everyone is aware that I hate her. I was once a little full of sympathy but I realized that her actions from the past were not totally right! Maybe I'm too soft back then to just let her bully me."Wow, you're trying to get into my family now," I said with full of sarcasm.They both looked at me when they heard my voice. The smile within Chytzy's face vanished. She should at least greet me, right?"Anak, nandito kana pala!" mom said with shock in her voice."Yes, mom." I tried not to sound bitter.I kissed her cheek and turned my gaze to Chytzy who's looking at me apologetic
"Okay ka na ba?"I made a face and looked at my brother who's still looking worried. It's been a week since the accident. Nakawala daw ang baliw na 'yon sa ward nina Ismael. Maybe it's not a good thing na iisang floor lang kaming lahat.The director was very worried because his niece got attacked and one of his employees got hurt that's why he decided to move the Psychiatry Department to the 5th floor. They will occupy the whole floor para wala wala ng manyari na ganito sa susunod.After Ismael's last visit, di na rin siya nagpakita. I sighed heavily when I remembered him. Eikel never said a word so I guess he's trying to weigh things first."Magpapahinga naman ako sa bahay, kuya," I finally said and stand up.Medyo okay na rin ang sugat ko kaso di pa ako nakakagalaw ng maayos. Nasa business meeting din si mommy sa Iloilo kaya si kuya ang nagsundo sa akin. Llianne was also busy with her st
"Bakit tulala ka,sunbae?"I unconsciously looked at Erika who's now confused with my sudden change of attitude. I'm still thinking about what happened the other day with Ismael. Hindi ko yata ma absorb lahat."Wala, nabigay mo na ba kay Dr. Gonzaludo ang result ng X-ray ni Mrs. Lusioni?" pag-iiba ko ng usapan."Yes,sunbae." She smiled.Buong araw yata akong tulala at wala sa sarili. No'ng mag lunch ay di rin ako sumabay kina Alise. Parang tanga ako habang wala sa sariling kumikilos. Buti na lang at nandito si Erika."Hey, are you okay?" Eikel asked when he noticed that I'm silent the whole time.Nasa office kami ngayon. It's 8 PM and wala masyadong nagpapa-scan kaya nagpahinga na muna ako. Erika will call me if anyone will come."Yes, sorry." I smiled at him and apologized."Okay lang. Pahinga ka na," sabay tu