02

[Chapter 2]

I was playing with Lia this time, after I changed my clothes, and we even eat some snacks. We were busy playing when Manang Kristy knock on the door.

"Alva?" she said, tumayo na ako at pinagbuksan siya ng pinto.

"Bakit po?" tanong ko kaagad bago ko mabuksan ng tuluyan ang pintuan.

"Nandiyan si Joaquin." ani pa niya para lang magulat ako ng bahagya.

"Uh, pasabi na lang po, bababa na po ako," I smiled, tumango lang si Manang Kristy at ngumiti sa akin.

Isinara ko na ang pinto at mabilis na pumunta sa lamesa kung saan nakalagay ang mga suklay ni Lia. I combed my hair gently, and even put some powder on my face. I even applied some tint the reason that my lips are kind of pale.

"Ate, sino ang bisita mo?" tanong ni Lia habang sinusuklayan ang manika niya.

"Kuya Joaquin's here." I said, I saw her eyes lit up when I said his name.

"Yehey! Can kuya Joaquin play with me? Please?" she said, and even hugged me.

I nod at her, ang ganda-ganda ng ngiti niya, those baby teeth, it was cute at the same time. She even dressed into her pajamas already, it has this Ariel design.

Nagulat ako ng bigla niyang buksan ang pinto, at inaaya na akong bumaba.

"Ate! Faster! 'Wag natin siyang paghintayin!" she said in a low voice, hinawakan pa niya ang kamay ko at hinatak ako papalabas ng kwarto niya.

I already saw Joaquin holding some box, ate Arianne was there beside him, siguro ay kinakausap niya si Jaoquin para hindi mabagot kakahintay.

"Kuya!" Lia shouted as she ran towards him, he managed to balance the box after Lia jumped on him.

"Lia, you're so heavy! Anong pinapakain sa'yo ng ate mo?" tanong ni Joaquin para lang matawa ako, ganoon din si Ate Arianne.

"Vegetables po, and fruits, mahilig po ako sa apples, and then oranges." ngiti niya kay Joaquin.

"Wow, that's very nutritious, oh, here, I brought you some cupcakes." ani ni Joaquin at binuksan ang box.

A dozen of Red Velvet cupcakes was there, it was my favorite, and Lia too. I saw her grabbing one and eat it, umaawas sa bibig niya ang icing ng cupcake, kaya napatawa na lang kami lahat.

"Lia, you can be with ate Arianne this time, kuya Joaquin and I have some important things to do." I said, kinuha ko ang box kay Joaquin at iniabot ko kay ate Arianne.

"But, kuya Joaquin will play with me right?" she said, at napayuko, napaluhod naman si Joaquin sa harap niya.

"Lia, I will play with you some time, but make sure you eat those cupcakes that I gave to you, may aasikasuhin lang kami ng ate mo." he smiled, I admired his love for children. He even pinched Lia's cheeks.

"And the next time you will visit here, please, play with me?" she said, Joaquin just nod and smile, Lia even kisses him on the cheeks.

Dinala ni ate Arianne si Lia sa kusina, sinalubong sila ni Manang Kristy, at bago pa sila tuluyang pumasok ay nakita ko pa silang napangiti pareho sa akin. I just mouthed 'what?' at them, umiling lang sila at patawa-patawang pumasok sa kusina. Good thing Joaquin was looking at my picture when I debut last year.

"You're beautiful here." he said, bigla na namang namula ang mga pisngi ko.

"T-thank you, uh, thank you nga pala sa c-cupcakes." iyon na lamang ang nasabi ko dahil sa kahihiyang dumadaloy sa katawan ko.

"So, what's the fuss? Anong ganap mo dito sa bahay?" I asked, he even smiled at me.

"Wala, makikitambay," he said, para lang mapanganga ako.

"Ha? Tambay? Kung gumagawa ka ng assignments mo!" reklamo ko sa kaniya at hinampas siya sa braso.

"Chill! Chill! I have something to talk about, pero oo, makikitambay ako." he even laughed, napahampas na naman ako sa braso niya.

"Let's go to the rooftop, 'di ba palagi kang tumatambay kina Asher? Playing computer games?" I asked, at naunang maglakad.

"Pass, ayoko munang maglaro."

"Why? Tinatamad ka lang e'."

"Gusto ko muna ng kausap, 'yong makakaintindi sa akin," he said at humarap sa akin.

Napatigil ako sa paglalakad, he even holds my wrist at nagpatuloy sa paglalakad. Ako ba ang pinakapinagkakatiwalaan niya? I smiled when some idea enters my mind.

"So, what you want to talk about?" I said, at napaupo na sa upuan.

Isinandal niya muna ang sarili niya sa railings, he even smiled when a fresh breeze of air touched his skin. It was dawn, and the lights was starting to lit up. Ang ilaw din mismo dito sa rooftop at nagsisimula ng lumiwanag.

"Hindi mo sinabi, may maganda pala kayong parade of lights dito." he laughed a bit, at napaupo sa katapat kong upuan.

"Yes, it was my father's idea." I said in a low tone, I even looked at the lights, na nagsisilbing daan papunta sa harapan ng bahay.

"What for?"

"It was his present for me when I was a kid, dati, nawawala ako sa mismong lupain namin, I was dumb right? Sarili ko ng bahay nawawala pa ako, do you see that white lights? It was my path towards to our home, it was my guide to go back, kasi sa daan na 'yan lagi akong napapadpad, it was my way back home," I smiled at him.

Home? It doesn't feels like home anymore.

"And the other lights are just for the design, you know? Palagi akong nawawala kaya pinagawa 'yan ng tatay ko." I said and laughed.

"Your father really loves you, 'no? And you're bad at directions." he said, napababa ang labi ko sa sinabi niya, but I managed to smile infront of him dahil sa huli niyang sinabi.

"I'm not, bata pa kasi ako," I laughed.

"The sunset here was beautiful, too, from this part." pagbabago ko ng usapan, itinuro ko ang araw na papalubog na, another day has ended.

"Yes, like you." he said in a low voice, pero narinig ko pa rin kahit papaano, I smiled when he said it.

Nagulat pa ako ng biglang sumulpot si ate Arianne, may dala siyang juice, water and some cupcakes that Joaquin gave to Lia earlier.

"Thank you, ate." I said, at kinuha ang isang cupcake at kinain ito. Nagpasalamat din si Joaquin sa kaniya.

"I wonder how it feels like to have your parents by your side, even though they had some busy schedules to their works." he said and even smiled at me. Your thoughts are wrong Joaquin.

"Uh, yeah, they still managed to have... Time with us." I lied, narinig ko naman siyang napabuntong-hininga.

"Hinahayaan ko na lang din si Daddy, he didn't even managed to have some time with us with kuya Jazper, kaya gan'on siya sa akin, malayo ang loob niya, We don't have that bonding time that every family had," ani niya at pinaghawak ang kaniyang mga kamay.

"We don't have any guides except for Manang Fe, parang, siya na ang tumayong nanay ko sa lahat, but, if Manang Fe decided to go back to her hometown, it was difficult kapag ikaw na lang mag-isa." he said and stared at me.

"Yeah, it was hard," I replied to him, napatingin na lang din ako sa mga ilaw.

"Sometimes, you need to be alone, dahil sabi nga nila, kahit marami kang kaibigan na kasama, or there were people who always help you through the bad times, parang sim card lang 'yan, naeexpired din. Kapag nasaktan ka, saan ka pupunta kung tinalikuran ka na ng lahat? Saan ka uuwi? Sa sarili't sarili mo lang din," ani ko pa ang ininom ang juice na dinala ni ate Arianne kanina.

"It was hard at first, but, masasanay ka rin, at mas gugustuhin mo rin na mag-isa ka na lang palagi, o kaya, if God really loves you, may taong kang pwede mong sandalan, 'yong hindi ka iiwan." paliwanag ko at ngumiti sa kaniya.

"Ako, pwede mo akong sandalan kapag may problema ka." he said para lang mapatingin ako sa kaniya ng diretso.

"Same thoughts." I said, and even smiled at him again.

Sandaling katahimikan ang bumalot sa aming dalawa, ang paghangin lang ang maririnig mo. Pumangalumbaba na lang ako sa lamesa at bumuntong-hininga.

"Yeah, you're right, hindi sa lahat ng oras may kasama ka, kaya kailangan mong sanayin ang sarili mo na mag-isa," ani niya at napasandal sa upuan.

Para mawala ang ganitong usapan, nakaisip ako ng paraan para kahit papaano, gumaan ang pakiramdam niya.

"Anong oras nagsasara ang mga Mall?" tanong ko.

"Uh, by 10:30 I guess."

"Let's go, I'll go change my clothes, wait for me in the sala, is that okay?" ani ko at ngumiti sa kaniya.

"Okay." he smiled.

I was wearing a high-waist maong short, some decent fitted t-shirt, and some white sandals. I also used my white slingbag, and I even put a little make-up. Bibili ako ng camera for the upcoming tune-up, camera lang ng school ang ginagamit namin, kapag trainings or actual. So that's why, as my first time to be a school photographer, I should get some for myself.

I was walking down the stairs and I saw Joaquin standing, Lia was busy watching some cartoons, it's already 7:30 p.m, by 8:00 she should be on her bed already.

"You ready to go?" I said, at lumapit sa kaniya. Nakita ko naman si Manang Kristy na pangiti-ngiti.

"Oh, mag-iingat kayong dalawa ha, basta ibalik mo rito si Alva ng kumpleto." pagbibiro ni Manang Kristy at natawa na lang kaming tatlo.

Sumakay ako sa kotse ni Joaquin, and we headed to the mall. Nakarating na kami at marami pa ring tao kahit gabi na. Sinabi ko sa kaniya na bibili ako ng camera, so that's why, we headed down to the stores were do they sells gadgets.

"Good evening." bati sa amin ng isang sales clerk.

"Good evening." we both said. Napangiti lang kami pareho, at pumili na ng camera.

"Hey, is this good?" pagtatanong ko at binuhat ang isang may kabigatang camera. Ito pa lang ang una kong nakikita dito.

"That's kind of heavy for you, skinny," pagbibiro niya, para lang mapasimangot ako.

"Salbahe." ani ko at ibinaba ang camera. I search for the right one, he was looking at the big cases with those drones and other type of cameras.

And then, after minutes of searching, I saw some camera that fits me, it's not that kind of heavy, and it was perfectly big for its size. And then, I saw Joaquin browsing again some gadgets on the big cases, napangiti ako ng may naisip ako. I inserted my SD card, gusto ko lang kuhanan ng litrato si Joaquin.

"Hey," tawag ko sa atensyon niya at itinapat ang camera sa harap niya.

"Yes—Oh! Stop it." he said, at iniwas ang sarili niya, tinakpan pa niya ng mukha niya ng kamay niya. Natatawa pa siya ng marahan habang umiiwas sa camera.

"Wala 'tong SD card, you silly," I lied, at inayos ang focus ng camera.

"Just one, please? Tinetest ko lang." pagsasalita ko habang inaayos ang focus ng camera.

He nod, and then smiled at the camera, I can do this all day, his smile makes my heart beats faster, he even laughed a bit, his voice was a music to my ears. I click the shutter, and looked at his picture.

"I insert my SD card here, so, akin na ang picture mo." tawa ko ng bahagya ang pumunta na sa counter para bilhin ang camera.

"Hey! You lied to me!" pagrereklamo niya.

Nagkibit-balikat na lang ako sa kaniya, at natawa. Tinanggal ko ang SD card, it was my own SD card, for my trainings and practices when I first entered the Photography Club. Nakita kong napakamot na lang sa ulo si Joaquin, wala siyang nagawa kundi ngumiti na lang sa akin.

"Boyfriend niyo po Ma'am?" tanong nung babaeng nasa counter, habang kinukuha nila ang stock ng gusto kong model.

I feel my cheeks heated a little bit, umiwas pa ako ng tingin kay ate at napaismid.

"We're bestfriends," Joaquin said, yes, we're bestfriends.

I felt sad about that concept, what if, I confess already? No, hindi dapat ako padalos-dalos. Hindi ko na nalalaman ang pwedeng maging resulta kapag sinabi ko ang totoo kong nararamdaman.

"Y-yes, we're friends." I said and smiled. Iniabot na niya sa akin ang paper bag na naglalaman ng camera ko.

"Ah, gan'on po ba, sayang Ma'am, bagay pa naman kayo, hehe, thank you po Ma'am!" sabi nung cashier, at nagpasalamat na rin ako bago umalis.

Nakasakay kami sa escalator, pababa na sa first floor ng building, sa pagbaba namin ay may isang jewelry store ang pumukaw ng atensyon ko. I walked towards the store, and I saw some wonderful designs that they sell. Inaya ko si Joaquin sa loob kahit mukhang labag sa loob niya, napatawa na lang ako sa itsura niya.

"Good evening, Ma'am, Sir, may I help you?" ani ng isang clerk dito sa jewelry store.

"Um, we're just searching for the right one, thank you." I said, at ipinahawak ko muna kay Joaquin ang paper bag.

As I walked inside the store, I saw a beautiful sunflower necklace with a diamond on the center, it was gold. I just admired its beauty, at nagulat ako ng biglang magsalita si Joaquin, dahil sa sobrang tahimik dito sa loob.

"Do you want to buy it?" he asked, napailing na lang ako.

"Maybe some time, I should go buy some pair of earrings for Lia, her earrings was like, when she was months old, parang nandoon na kaagad 'yong hikaw niya." I laughed a bit. Naghanap ako ng pares ng hikaw para sa kapatid ko, I saw some heart-shaped earrings with rimestones on it, it has colors, Lia's birthday was on May, so, I should choose this Emerald.

"It this beautiful?" ani ko kay Joaquin, he's face was near mine, binusisi pa niya ang hikaw at biglang ngumiti sa akin.

"Yeah, Lia would be very happy when she saw that." he said.

After that, I buy the pair of earrings, and I should give it to Lia in the morning, before I go to school. Lumabas na kami ng mall, may pasok pa kami bukas kaya nagmamadali na kaming umuwi. He hold my hand, dahil tatawid kami sa kabilang parking lot, naramdaman kong uminit ang pisngi ko dahil sa ginawa niya, and after that, binitawan niya rin.

Ng makarating kami sa kotse niya, we decided to go home.

"Good morning," I said, pakusot-kusot pa ako sa mga mata ko habang bumababa ng hagdan.

"Magandang umaga," bati sa akin ni Manang Kristy habang nagluluto, si ate Arianne naman ay nag-aayos ng lamesa.

"Si Lia po? Gising na?" tanong ko, at napaupo sa upuan.

"Alva, ano ka ba, mamaya pa magigising ang kapatid mo, maaga pa." sabi ni Manang Kristy, tumingin ako sa wall clock, it was already 5:30 a.m, masyadong maaga pa ito para kay Lia. I laughed a bit.

"Sorry, uhm, ate Arianne."

"Yes?"

"You should gave this to Lia," ani ko at iniabot sa kaniya ang isang box.

"It was her new earrings, ikaw na po ang maglagay sa kaniya mamaya." ngiti ko sa kanila. Tumango lang si ate Arianne.

"Mahal na mahal mo talaga ang kapatid mo." ani ni Manang Kristy.

"Who else Manang, ako na lang naman ang pamilya niya, our parents doesn't had time for us, I know, Manang, para sa amin din ang trabaho, but, do they have the guts to be with us?" reklamo ko at sumandal sa upuan.

"They always work, hindi ba sila napapagod? I pity Lia, why? Because she doesn't have this experience to be happy with our parents, para kaming... Para kaming mga pasyente, binibisita lang, I should be thankful for that, even a glimpse of them? I should be thankful pa rin. But, having time? Having bonding with us?" tears started to form in the corner of my eye, mabilis ko itong pinahid at tumingin kina ate Arianne, nakikita ko sa mga mukha nila ang awa sa aming magkapatid.

"Alva," tawag ni Manang Kristy habang papalapit sa akin.

"Hayaan mo, baka, dumating ang araw, bigla na lang silang pupunta rito at magkakaroon kayo ng bonding time, 'yong kayong pamilya, alam ko Alva, mahirap mabuhay sa ganitong sitwasyon, pero, gaya nga ng sabi ko, walang masama kung maghihintay ka, nandito naman kami sa panandalian, mahal namin kayong magkapatid." Manang Kristy said, she hugged me, and the tears of sadness comes now. Hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi maiyak sa harapan nila.

"We love you both." ani pa ni ate Arianne, at niyakap din ako. Mas lalo pa akong naiyak sa ginawa niya.

Thank you.

Days passed by, it was the day for the tune-up with the Westwood University. I came early to school to get ready, I even checked my new camera, ako pa lang ang tao rito ngunit, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Nico.

"Aga ah, ready ka na ba?" tanong niya sa akin.

"Medyo kabado." sagot ko at ngumiti.

"You can do it, I believe in you, Alva, you can do the best shots!" pagche-cheer up niya, two thumbs up pa. Napatawa na lang kami pareho, at nakita naming pumasok si Masaki at Camille.

"Aba, ang ating mga photogs, maaga." ani ni Camille at pareho kaming binati.

"Tip number one, 'wag ipagpapalit ang SD card." sabi naman ni Masaki para matawa kaming lahat.

"You can do this." Camille said, she even tap my shoulders, she was my senior back then.

"Thank you." sagot ko at yumakap sa kaniya.

It was the time for the tune-up, ang gymnasium ng Richwell ang gagamitin, nasa labas din ang ibang estudyante para manood. I saw Nico on the other side, he even thumbs up at me, napatango na lang ako at ngumiti sa kaniya.

The Westwood players was here already, they were wearing there color blue jersey, the color of their school, while the Richwell players is wearing violet and gold jerseys. I try to have shots with our players, I already saw Joaquin who is kind of nervous and confident at the same time. I saw him staring at the camera, he waved at me and smiled. I waved back, and mouthed 'you can do this' at him, I saw Harison too, who is rehearsing for their routine. I captured some of them, it was magnificent.

"Now, both teams, get ready," ani ng MC na nasa second floor ng gymnasium.

Nagsimula ng maghiyawan ang mga tao, some Westwood students was here too, they are at the other side of the court. Nagwarm-up muna ang parehong team, nagshoot, at iyong mga basic things na lagi nilang ginagawa.

Ilang minuto rin ang lumipas at pinatunog na nila ang parang alarm, indicating that they should start the game. Mas lalong lumakas ang hiyawan ng mga tao, lalo na ang kababaihan ng pumasok na sa court ang first five. I captured some shots of the team, Nico was doing the same thing. Si Joaquin ang nasa gitna, at ng ihagis ng referee ang bola, kaagad itong nakuha ng Richwell, nagwawala na naman ang mga tao, lalo na ang kababaihan.

"Go Salvador!"

"Ang galing mo! Ang pogi mo pa!"

"Galingan mo lodicakes!"

Natatawa ako sa mga sinasabi nila, habang kinukuhanan ko sila ng litrato, napapangiti ako. Joaquin scored, at mas lalo pang naghiyawan ang mga tao. Sakto, nakuhanan ko kung paano niya ishoot ang bola. Nagulat pa ako ng bigla siyang lumapit at inapir-an ako. He even smiled at me.

The game moved on, lagi siyang umaapir sa akin at ngumingiti, nakikita ko na ang ibang babae na sumasama ang tingin sa akin. I laughed a bit about that idea, at nagpatuloy ako sa pagkuha ng litrato. The game not last long, dahil ang laki ng lamang ng Richwell sa Westwood, it was 35 in between, at 3rd quarter na. I saw some Westwood players who is really exhausted, kinuhanan ko ng litrato ang ibang players ng Richwell, if this was a true game, Joaquin would be the MVP, he scores a lot.

The time-out passed, naglaro lang sila ulit at 4th quarter na. It was an easy game for them, dahil nakailang free-throw sila at three points, kaya mabils na umaangat ang score nila, parang hindi na nila pinalalapit ang Westwood sa ring nila.

Ilang segundo na lang at malapit ng matapos ang laro, as the clock strikes, nakuha ni Joaquin ang bola, at malapit ng maubos ang oras ay mabilis niyang ishinoot ang bola, indicating that if the ball shoots, the Richwell can get three points, mabilis kong kinuhanan ng litrato, at ng pumasok ito, nagulat pa ako ng bigla siyang pumunta sa akin at niyakap ako. Nagdiwang ang mga estudyante ng Richwell, habang ang Westwood ay nakayukong bumalik sa kanilang bench.

He even hugged me tightly, habang hawak ko ang camera.

"I-i can't breath," ani ko para lang marinig ko siyang tumawa.

"I'm sorry, we won!" ani pa niya at inakbayan ako, tinawag siya ng coach niya para makipagkamayan sa Westwood, I even smelled myself, mabango pa rin ang amoy niya kahit pawisan.

Nagulat ako ng biglang may kumalabit sa akin.

"Jowa mo ba si Salvador?" tanong ng isang babaeng estudyante.

"Uh... No, he is my bestfriend." sagot ko at ngumiti sa kanila.

"Pretentious girlfriend, ay, feelingera ng taon, hindi naman maganda." bulong nila para lang marinig ko.

"Maganda talaga si Alva, malabo lang mata niyo," sagot ng kung sino, lumingon ako at nakita ko si Asher na nakataas ang kilay sa dalawang babae na nagtanong sa akin.

"Pwede ba? 'Wag kayong manghusga ng ibang babae, akala ko ba women empowerment? Bakit niyo dina-down itong babaeng ito? Ikaw nga kahit may make-up na pangit pa rin." ani ni Asher sabay hagod ng daliri niya sa mukha nung babae, nagulat pa ako ng bigla niyang ipahid sa akin ang makapal na foundation ng babae sa braso ko, at inihagod din niya ang daliri sa mukha ko, wala siyang nakuha na kahit ano.

"Mas maganda pa rin ang natural beauty." sagot niya at natawa pa, mangiyak-ngiyak na iyong isang babae, at mabilis silang umalis ng kasama niya. Tumingin sa akin si Asher, pinahiran niya ng tissue ang braso ko na may foundation.

"Uh, thank you Ash, pero, hindi mo naman kailangan—"

"Kailangan, kailangan kitang ipaglaban sa kahit sino, lalo na't gusto mo si Master." sagot niya sa akin at ngumiti.

"Good thing hindi mo pa sinasabi sa kaniya." ani ko at napangiti.

"Malamang, ayokong pangunahan ka," sagot niya sa akin.

"Teka, may girlfriend ba ngayon si Joaquin?" tanong niya sa akin, nagkibit-balikat lang ako.

"Why? Dapat alam mo, he's your friend." sagot ko.

"Hmm, parang wala naman akong napapansin, he used to be dating some chikababes, lalo na n'ong freshmen pa tayo, pero ngayon? I still don't get it, parang wala nga." sagot niya sa sarili niyang tanong, napailing na lang ako sa kaniya, at tumawa ng marahan.

Napaisip ako, does Joaquin stops dating some girls when we entered the Junior years? Alam ko lapitin talaga siya ng mga babae noon. He used to have many ex-girlfriends when we are in highschool.

"So, you're with Eirene this time?" I asked, naglalakad kami sa kahabaan ng hallway, papunta kami ngayon sa library dahil schedule namin, kasama ang section nila Joaquin.

"Yup, it's been a week," he answered, napayuko na lang ako noong sinabi niya iyon at lumayo ng bahagya.

"Joaquin, gragraduate na tayo ng highschool, nag-iiwan ka pang ganiyan, I thought you were with Kyra? Last prom?" I asked again, that was like 3 weeks ago! Ang bilis niya magpalit ng babae.

"I, uh—"

"Know your place young man, para ka lang nagpapalit ng damit!" sabi ko sa kaniya ng pasigaw, para lang mapalingon sa akin ang ibang estudyante.

Napatakip ako sa bibig ko, at tumingin kay Joaquin, nakita ko pang natawa siya ng marahan.

"Let me finish Alva, first, Kyra was with her ex-boyfriend by now, she cheated, at wala naman akong pakialam doon, I didn't invest my feelings for her, and for Eirene? um, next question," he laughed a bit.

"Ha, next question, you're a womanizer!"

"Grabe sa womanizer, chickboy lang."

"Tignan mo proud ka pa!" sagot ko sa kaniya at hinampas siya ng marahan sa braso.

"Marami pa akong babae," ani niya at naunang maglakad, nakipag-apir pa siya sa ibang estudyante. He's a jerk actually.

"Ha! Proud pa!" bulong ko at sinundan siya.

"Does he changed his chickboy attitude?" I asked Asher, naglakad na ako pabalik ng booth namin na nasa gilid lang ng court.

"Um, sort of, marami pa ring umaaligid na babae sa kaniya." sagot niya, nasa tabi ko lang siya.

"What's the matter?"

"Hindi ko alam, dati, kahit mukha siyang matanda sa itsura niya, laging nakabusangot at parang cold-hearted, when we entered the Junior years in highschool, doon siya naging chickboy." paliwanag ni Asher at sumandal sa lamesa.

Dumating din si Nico na katatapos lang din, he asked if I already finish, at tumango naman ako bilang sagot. Umalis na si Asher at nagpaalam pa sa akin, he said na babalik siya rito sa booth, pero pinasabi ko kay Nico na kukunin ko lang ang bag ko at bantayan ang camera.

As I walked down the hallway, inaayos ko lang ang gamit ko, I already saw Harison walking towards me, and hugged me after that.

"Oh, tapos na rehearsal niyo?"

"Yes, 'di ba nga? May tune-up kanina? Hindi namin marinig music dahil sa mga mahaharot na estudyante," pagbibiro niya, at inilingkis ang braso niya sa braso ko.

Nagtawanan lang kami dahil sa kwento ni Harison patungkol sa mga estudyante ng Westwood, he said that some of them have this charismatic aura, at gwapo raw. Magnet talaga siya sa mga gwapong lalaki, sa pagbalik namin sa booth, I saw Asher and Joaquin, standing besides Nico, Asher was holding my camera.

"Hey guys!" tawag ni Harison sa kanila, nagkipabeso-beso pa ito.

"So, should we grab some lunch? Mahaba vacant natin ngayong araw." pag-aaya ni Asher.

"Oh, we should eat at To The Max," pag-aaya naman ni Asher.

Inaya pa namin si Nico, sabi niya ay kakain daw sila ng girlfriend niya ngayon, kaya kaming apat na lang ang tumuloy.

"Patingin nga, mukhang magaganda shots ko riyan ah!" ani ni Joaquin habang naglalakad sa kahabaan ng Kalye Jose, dito nakatayo ang kinakainan namin na unli wings kapag nagsasama-sama kami.

"Napag-utusan lang," sagot ko at natawa.

"Hey, I saw myself, I'am so pretty there ha!" sabi ni Harison ng makita niya ang mukha niya sa camera.

Joaquin was walking slowly with Asher and Harison, nahuhuli ako sa kanila, nakarating na kami at sa pagpasok namin ay marami na rin palang customer. I saw some Westwood students na kumakain, Asher manage to have some seats for us, nauna na silang pumunta roon at hinahanap ko ang wallet ko sa bag. Hindi ako nakatingin sa dinadaanan ko ng biglang may bumangga sa akin at nahulog ang wallet ko sa sahig.

"Oh, sorry." he said, at pinulot ang wallet ko saka inabot sa akin.

He was wearing a cap, and his hands have this tattoo, it was 011, kinuha ko ang wallet ko sa kaniya at hindi ko gaanong naaninag ang mukha niya. He was wearing a blue jersey, indicating that he is from Westwood University.

"T-thank you," I said, at kinuha ang wallet ko, he even waved at me before he leave.

"Alva! Kakain ka ba o hindi?" tawag sa akin ni Asher, at mabilis naman akong naglakad papunta sa kanila.

Napalingon na naman ako sa pinto ng kainan, he was there, standing with his friends. Nakajacket siya at may dalang sports bag. Nagulat pa ako ng bigla akong tapikin ni Harison.

"Was there a problem?" he asked.

"Oh, uh, nothing." I said.

Another day today, I opened my cellphone and I saw Harison's post about me. I smiled, there was a picture with the four of us, this is the time when we had the vacation in Boracay before we entered our Junior years. And there was a picture when we graduated in highschool. Napaiyak pa ako dahil he still remembered my birthday. And there's Asher and Joaquin, too.

There are some people greeted me happy birthday on my timeline. Napatayo na lang ako at napagdesisyunan ng bumaba sa kusina.

It was dark here, even though it's already morning, binuksan ko ang ilaw at nagulat ako ng biglang bumungad si Manang Kristy, ate Arianne at Lia sa harapan ko.

"Happy Birthday!" sabay-sabay nilang sabi para lang mapangiti ako at maluha.

Kinantahan pa nila ako ng Happy Birthday, may dalang cake si Lia at si Manang Kristy naman ay maluha-luha ng makita kong pinapahid ko ang mga mata ko. Pagkatapos nila akong kantahan mas lalo akong naiyak ng napapaiyak si Lia.

"Why are you crying?" I asked her, she even managed to put down the cake.

"Cause, because... You're crying," she said, napatawa na lang ako sa sinabi niya, ganoon din ang ibang tao na kasama namin dito sa kusina.

"Oh, para hindi ka na maiyak, ate should make a wish," ani ko sa kaniya.

Napatango na lang si Lia, at niyakap ako, pinikit ko muna ang mga mata ko bago iblow ang candles. Nagpalakpakan pa sila ng matapos kong gawin iyon.

"Ate, anong winish mo?" tanong ni Lia sa akin.

"Well, if sasabihin iyon ni ate, hindi 'yon matutupad, understood?" sabi ko sa kaniya at ngumiti.

"Okay, but if that wish do come true, sasabihin mo sa akin," she smiled and giggled after that.

"I promise." sagot ko.

Pumasok na ako sa school, hinatid na ako ni kuya David dahil birthday ko naman daw, he was our driver, pero sa kadahilanang wala naman palagi ang mga magulang ko, naging guard na lang siya ng bahay.

"Happy birthday, miss Alva, ingat po kayo." sabi niya sa akin ng makababa ako ng kotse.

"Opo kuya, kayo rin po." sagot ko naman at ngumiti sa kaniya.

I was walking down the hallway, dala-dala ko ang camera dahil mamaya ay ichecheck ni Sir Boston ang mga litratong nakuha ko. Some students greeting me 'good morning', and I even smiled at some of them.

Sa pagpasok ko sa classroom, binati pa ako ng iba ko pang kaklase dahil alam din nila na ngayon ang birthday ko.

"Happy birthday Alva!"

"May inuman ba?"

"Papancit ka naman lodi!"

Nagpasalamat lang ako sa kanila at natawa sa iba nilang sinabi, I saw some strawberry milk at my desk. It has this greeting card, at nakasulat doon ang date ng birthday ko.

26 of August, a beautiful and amazing girl was born.

Happy Birthday, Alora Valine.

I already knew who is behind this strawberry milk, kinuha ko ito at inilagay sa bag ko, iniwan ko ang bag at dala-dala ko lang ang camera, iiwan ko muna ito sa club, para kapag pinatawag kami ay wala na akong bitbit.

While I was walking I can't help myself but to smile, at sa paglapit ko sa pintuan ng club, I saw Joaquin standing there. At ng lumingon siya ay nakita niya ako, ngumiti siya sa akin at lumapit.

"Bakit ka nandito?" I asked him, he was kind of shy sa mga oras na ito.

"Uh,"

"Is there a problem? Joaquin?" hinipo ko pa ang leeg niya dahil namumula siya.

Napatingin ako sa bitbit niya na nasa likod niya, I smiled at him. Ibinigay niya ang paper bag sa akin at iwas na tumingin. Binuksan ko ito ay nakita ko ang isang lanyard, a camera lanyard. It has this Mandala design.

"Thank you for this, it's so beautiful," I said, and hugged him tightly.

"D-do you like it?" he said, at ngumiti sa akin.

"Yes! It was the perfect gift!" ani ko at natawa ng marahan. Niyakap ko pa siya pagkatapos noon.

The school bell rings, napatitig pa ako sa kaniya at sinabing kailangan ko ng ilagay ang camera ko sa photography club, dahil magfla-flag ceremony na. Sabi niya rin na kailangan niya ng bumalik sa room niya.

"Oh well, see you this lunch!" I said, at nauna ng pumasok sa clubroom.

"Alva, wait!" pagtawag niya sa atensyon ko, para pa siyang nagdadalawang-isip sa sasabihin niya.

"What is it?" I asked, huminga pa siya ng malalim at ngumiti sa akin.

"Happy birthday, Alora Valine."