Krizelle Encarlight's P.o.V.
We were just talking about him and now, he's in front of us. Napatayo si Zero sa kinauupuan niya, maging ako ay lumapit na rin kay Raijin.
"You shouldn't be here..." maayos kong sinabi sa kan'ya iyon.
Nagugulumihanan itong tumingin sa'kin pasunod kay Kirsten. "Bakit?" Akma itong papasok sa loob ngunit agad na humarang si Zero.
"Makinig ka na lang," seryosong sabi nito.
"Paano akong makikinig gayong hindi ko maunawaan kung bakit n'yo ko pinapaalis." Mababatid sa mga mata ni Raijin na nais nitong lapitan ang kapatid ko.
Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at hinila ko na ito palabas. Mamaya ay biglang magising si Kirsten at makita niya si Raijin na naroon.
"Please, makinig ka muna sa'kin. Hindi ka muna pwedeng makita ni Kirsten—"
Pinutol nito ang sasabihin ko.
Raijin Steel's P.o.V.It was night and I'm here in my room here in the Dark Room. I used to stay here all night since I'm not feeling well. Missing someone that I can't see right now."Hey, you stay here? Your brothers must be finding you right now." I looked at her. It was Skye. She sat down near me. Here in my bed.I shrugged my head and said, "They wouldn't."She raised her eyebrow. "How can you say so? Tsk! If I were you, please go back there if you really don't want them to know your secret.""Kirsten is here. She's at the clinic right now. For sure they were there."I saw her eyes widened. "A-Are you sure? Then let's get her. Panigurado pag dinala natin siya dito ay matutuwa sa'tin yung Master. Lalo na sa'yo—"I cut her off. "Are you sure on what you were saying?"Bago pa man na
Kirsten Encarlight's P.o.V."Matulog na muna kayo. Ako na muna ang magbabantay sa kapatid ko."Naramdaman ko ang katawan kong namamanhid. Ang utak ko ay pumipintig-pintig nang napakasakiy na siyang nagdudulot sa'kin ng matinding sakit.Marahan kong iminulat ang mg mata ko. Umaasang hindi na sana sumakit pa ang ulo ko."She's awake!" I heard a familiar voice.For a moment, all the pain I am feeling earlier has all gone. Nakita ko ang mga pamilyar na mukha na nasa harapan ko. Zero, Krizelle, and Zenre. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko nang maluha ako sa pagkakataong ito."H-How are you?" Zero asked me.Ngumisi ako sa kan'ya. Ipinapakitang maayos lang ako. Kilala ko si Zero na mayabang kaya naman gusto ko ring magmayabang sa kan'ya ngayon. "I'm fine, Zero." Tinignan ko si Zenre. "H-Hi, Zenre."
Kirsten Encarlight's P.o.V.I paused for a second. Standing in front of him. Dang! I don't understand my heart right now. "R-Raijin..." I mouthed. He smiled a bit and I can see in both of his eyes that he was about to cry.Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at napayakap ako kaagad sa kan'ya. Naramdaman ko ang mahigpit na pagyapos nito sa mga yakap ko."Zero, where are you going?" That's all I heard from them. Hindi ko muna sila pinansin bagkus ay itinuon ko ang atensyon ko kay Raijin."I miss you..." we both said in each other."A-Are you fine now? Does your head still hurts?" Bakas sa tinig nito ang labis na pag-aalala."Y-yeah. It hurts a bit but I can manage. Don't worry about me." Bumitaw ito sa yakap ko sa kan'ya at saka nito hinawakan ang magkabilang sentido ko. Hinawi nito saglit ang buhok ko na nakaharang sa mukha ko at saka
Kirsten Encarlight's P.o.V.Lumabas na kami ni Raijin sa cafeteria nang matapos kaming kumain. Actually, ako lang pala. Sinamahan niya na lang akong kumain since busog pa raw s'ya."Ihahatid na kita sa clinic. Magpahinga ka na muna doon, ha?" He said while holding my hands. We're are walking towards the hallway to the clinic.To be honest the time that we had tonight isn't enough for me. I want him to stay here beside me."Sasamahan mo naman ako sa clinic, 'di ba?" I do not know if I'm being to possesive to him since I really want him to just stay near me.He smiled at me. "As much as I want to but I cannot." Nawalan ako bigla sa mood nang sabihin n'ya iyon. "Don't worry, I will go to your place tomorrow morning. Ako na ang magdadala sa'yo nang makakain mo, ayos ba yun?"Tumango-tango na lang ako sa kan'ya. Ayoko naman din magmukhang ina
Raijin Steel's P.o.V.Gusto ko pa sanang mag-stay nang matagal kasama si Kirsten pero wala na akong choice kundi ang iwan na lang siya sa clinic.Kanina pa ako nakakaramdam ng kakaiba sa paligid ko. Animo'y may nakasunod sa'min ni Kirsten kaya naman agad din akong umalis nang pumasok ito sa loob."Whoever you are. Show yourself." Buong sabi ko nang makalayo na ako sa clinic. Batid ko na kaagad kung sino ang naglalakad ngayon patungo sa likuran ko. Nilingon ko kung sino iyon at hindi na ako magugulat pa na sumusunod ito sa'kin.Pumapalakpak ito habang naglalakad palapit sa'kin. "Outstanding. I just found out na kahapon pa siya dumating dito pero tignan mo nga naman, ibang araw na ngayon at inabot na ng dilim, wala ka pa ring binabalita sa Master!" Ngumisi ito sa'kin.Luminga ako sa paligid ko at napakarami nilang nakapalibot sa akin. Nanatili silang nakatayo
Raijin Steel's P.o.V."You're busted! Dark Room's first General!"Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang mga sinabi nito sa'kin. Yung sinasabi nitong narinig nito yung mga sinabi ni Margaux, malamang ay naroon siya.Sa mga oras na 'to, hindi ko alam kung kailangan ko pa bang magpaliwanag. Nasa isipan ko ngayon si Kirsten."Kill me if you want! But this isn't the right time for this. They're after Kirsten. Papunta na sila sa clinic para kunin siya." Hindi ko na hinintay pang magsalita ito bagkus ay iniwan ko na siya doon.Ayokong magpaliwanag sa kan'ya dahil alam kong hindi ako neto pakikinggan. Ang mas ikinakatakot ko lang ay pag nalaman ni Kirsten ang katotohanan sa likod ng pagkatao ko. Tiyak na kasusuklaman niya ako. Isang bagay na ayokong mangyare sa pagitan naming dalawa.Mabilis akong tumakbo papunta sa clinic at nakasu
Kirsten Encarlight's P.o.V.Nag-aalala ang puso ko nang makita kong mawalan ng ulirat si Raijin sa harapan ko. Pero hindi ko magawang kaawaan sita sapagkat labis ang nagawa nitong pagsisinungaling sa'kin.Alam kong alam niya kung gaano ko kinasusuklaman ang mga taong sinungaling. Higit na roon ang mga lipi ng Dark Room.Kanina ko pa gustong sumigaw at nang mailabas ko ang sama ng loob ko para sa kan'ya ngunit pinipigilan ko lang ang sarili ko. Binabalot ako ng galit at hindi ko alam o tamang sabihin na hinding-hindi ko sita mapapatawad.I trusted him. I trust his words. I trust everything about him. To the point that I found myself falling in love. Mabuti na lamang at hindi pa ako umamin sa kan'ya nang naraamdaman ko. Ngunit kahit sabihn nating may nararamdaman ako para sa kan'ya, mas nahigitan pa rin no'n ang galit ko para sa kan'ya.Now everything has its
Kirsten Encarlight's P.o.V.As we all enter the Dark Room, I saw that there's a lot of the Dark Room's allies. All of them had their different types of guns. They're all looking at us.My heart won't stop from beating. I'm getting nervous everytime I feel like that th end of us is near. And is now in front of us.For a span of seconds, I felt my head aches too much. My hands were numb and can't feel anything right now.Nasa tapat kami ngayon ng hagdan at padarag kaming itinulak nang kaalyado nilang humawak sa'min.Naalimpungatan ang mga kasama ko nang maramdaman nila ang pagbagsak namin sa sahig. Ilang segundo lang ang nakalilipas ay may naririnig na akong yabag pababa mula sa hagdanan.Inangat ko ang paningin ko kung saan mas laling dumoble ang kaba ko. Nakita ko ang Master ng Dark Room na bumababa sa hagdan habang titig na titig sa aki