Kirsten Encarlight
"How was the Virginian High before, Mom?"
"No'ng mga araw na kami yung ando'n ng Papa mo, masasabi kong isa sa pinakamagandang eskwelahan ang Virginian High. Lalo na nung mga panahong bumuo ang grupo ng Papa mo ng mga scientist noon na nananaliksik sa mga iba't ibang klase ng karamdaman na no'ng mgq panahon na 'yun ay walang lunas...:
Namangha ako sa sinabi ni Mama.
Narito kami ngayon sa isang beach resort sa Pampanga. Hinayaan ni Mama na kahit isang araw lang ay magkaroon kami ng magandang bonding. Nakakatuwa lang isipin na ngayon ko lang nakitang isinantabi ni Mama 'yung trabaho niya para sa'kin.
Magdidilim na rin ngayon ngunit kapwa kami walang balak maligo. Nakahiga lang ako sa hita ng Mama ko habang nakatanaw sa malawak na karagatan. Pinanunuod ang ibang mga turistang sumasayaw sa indayon ng musika.
Para akong bata sa mga oras na 'to. Ewan
Kirsten EncarlightIt's midnight already. Kabababa ko lang sa kotseng sinakyan namin ni Ma'am Sylvia pabalik dito sa eskwelahan.Nagpaalam na ako sa kan'ya. "Salamat po...""You're welcome, hija. Magpahinga ka na. Bukas ko na iaanunsyo ang pagiging bago mong vice president."Tumango ako dito at saka ngumiti. Umalis na rin yung sinasakyan nito. Mabuti na lang din at dito na nila ako ibinaba sa tapat ng dormitory namin.Niyakap ko ang sarili ko nang biglang umihip ang malakas na hangin.I honestly did not missed this place. Pero ano pa bang magagawa ko? Kailangan kong tapusin ang laban dito.I heaved a sigh as I strode to the dormitory's entrance. Mabuti na nga lang at hindi gaanong malamig dito. Nakangiti akong naglalakad papunta sa room namin sa ikatlong palapag."Alam mo bang naiinis ako sa'yo?"Napalingon ako sa
Kirsten EncarlightIt's four o'clock in the afternoon. And we had just finished the meeting at the student council's office. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil buong maghapon akong excuse sa klase ko, dahil literal na sumasakit ang ulo ko sa dami nang sinabi ng adviser ng Student Council na si Ma'am Divina.Buong akala ko noon ay si Raijin lang ang pinakamataas na posisyon na meron sa student council ngunit naroon pa pala si Ma'am Divina upang gumabay dito at magsabi nang kung ano ang dapat gawin.Naglalakad na ako ngayon pauwi sa dorm namin. Mag-isa ko ngayon at naroon pa si Raijin sa loob ng opisina niya. Pakiramdam ko tuloy ay hindi ko na magagawa pa kung ano ang ginagawa ko noon bilang isang normal na estudyante dito.Hindi ko lubos maisaksak sa utak ko na mayroon na akong responsibilidad dito.Hawak ko sa kamayang isang folder na naglalaman ng mga files at documents ng
Kirsten EncarlightZero and I headed to the headqurters. And as usual we moved in silent. As we enter the headquaters, the security here is much more difficult to infiltrate not unlike the first ones.There is a high voltage door that couldn't be open not unless it can figure out who's coming. This is high-tech and I don't know how they come up with that kind of thing.We entered the headquarters and we saw Margaux. Nakapatong ang ulo nito sa mesa habang natutulog."Hey, wake up..." Tinapik-tapik ni Zero si Margaux.Nagising ito at saglit na tumingala. "Uy," aniya."Nasa'n si Thunder?" tanong ni Zero.Nagkibit-balikat lang si Margaux."Tara, Kirsten." Naunang naglakad si Zero papunta sa isang kwarto dito sa loob. Sumunod lang ako sa kan'ya.I hate the feeling that I felt right now. Pakiramdam ko m
Kirsten Encarlight"Go to your room. Ako na'ng bahala sa kapatid ko."Hindi ako pumayag sa sinabi ni Zenre sa'kin. Hindi ko pwedeng iwanan na lang si Zero. He might be in danger and anytime now, maybe the dark room was torturing him. And I can't think that it's possible. Knowing what they can do to others. Lalo pa kaya kay Zero na batid nilang isa siyang hunter."Krizelle. Umuwi na kayo at magpahinga. Isama mo na si Kirsten." Kung mapilit si Zenre ay mas nagpumilit ako. Hinawakan ako ni Krizelle sa braso ko ngunit initya ko iyon."No! I will come with you. Hindi ko kayang umuwi na lang at magpahinga na para bang walang nangyare." My anger keeps me going."Hindi ko talaga maisip na may ganitong nangyayare sa eskwelahang ito. At higit sa lahat, pati ikaw, Kirsten, kasali pa." Napahilamos si Krizelle sa mukha niya.I apologize for their date that I've seen earlier. I
Kirsten Encarlight"Yvankovv Mazzers?" I read the name that is registered on the ID.I can't believe this! All this time, I don't know that I was surrounded by some dark room's ally. Now I don't know what to react. And I don't know who can I really trust.Ngayon ay naging malinaw na sa'kin ang katauhan niya. Kaya pala no'ng araw na balak kong sundan sila Zero sa pagpunta sa dark room ay biglang sumulpot si Yvankovv. Iyon din mismo ang araw na nagtagpo ang landas namin at nakilala kong siya ang ex-boyfriend ni Trixie.This is insane!Ipinasok ko sa bulsa ng jacket ko yung ID nito. At saka sinipat ko ang buong pasilyo na nasa harapan ko. This place is incredibly amazing.Marami na namang pintuan ang narito. At sa harap ko matatagpuan ang isang magara at malaking upuan. May mga nakalagay ding mga baril sa paligid ng lugar. Mas marami ang baril na narito kumpara
Kirsten Encarlight Tatlong araw na mula nang makalipas ang insidenteng hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. Sa tatlong araw na nakalipas ay hindi ko maramdamang normal na ulit ang lahat. Hindi mawala sa pakiramdam ko ang kaba at ang takot na baka bigla na lang din akong damputin nang kung sino sa paligid ko. Nang araw na madampot si Zero ng mga kalaban ay siya ring araw na muling nakatakas sina Jacob at Leppy sa headquarters. Hanggang ngayon ay hindi namin alam kunh saan sila hahagilapin. Parang sa bawat araw na nakalipas ay nasa alanganin kami. Hindi ko alam ang mga susunod na hakbang ng dark room sa'min. Ngayong araw ay pinayagan na si Zero na lumabas sa clinic dahil magaling na ang mga sugat nito gaya ni Margaux. Papunta ako ngayon doon at kasama ko si Krizelle. "Uy! Kirsten!" Marahan akong hinampas ni Krizelle sa balikat. Sinamaan ko siya ng tin
Kirsten Encarlight"That's all. I hope everyone will cooperate." Raijin said. He's pertaining to everyone yet his eyes were darted on me.I nodded my head and tried to avoid his gaze.He just told us that tomorrow, Friday, as he talked to the principal, there will be a dry run for the upcoming event of the school.Actually, yan lang naman yung topic namin sa meeting ang kaso tumagal lang dahil sa pagtatanong nung lalaking kanina lang ay pumasok dito."I guess, may kulang pa sa sinabi mo, Mr. President." He said.Napairap na lang ako sa kawalan. Nakakastress lang. Kasi kanina ko pa gustong umuwi talaga. Gutom na ako. Kung nakakain lang siguro ako kanina ng maayos sa cafeteria bago ako ginulo ni Raijin at tawagin para sabihing may meeting lang ay baka kaya ko pang tagalan dito."What is it?" At isa pa 'tong Raijin na 'to. Hindi na lang manahimik. Ta
Kirsten EncarlightHabol ang hininga ko ay hindi ko mahanap ang angkop na salita na sasabihin sa kan'ya. Madilim ang awra ng pagmumukha niya at hindi ko iyon nagugustuhan.Mukhang wala naman siyang hawak na armas. Pero sa katawan niya, malamanh pag lumaban ako ay wala akong mapapala.Inayos ko ang sarili ko at matapang siyang tinignan sa mata. Mahirap, oo. Lalo pa't alam ko na siya ang ikatlong Heneral sa dark room na muntik na akong patayin no'ng nakaraang gabi."Ano ba talaga ang kailangan mo?"Umatras ito at saka tinignan ako mula ulo hanggang paa. "Simple lang. I knew that the hunters like you are after to the generals of the dark room, if I am not mistaken. Hindi ko nga alam kung bakit ba nililipol niyo kaming lima. Eh, wala naman kayong mapapala sa'min."Nagtungo ito sa railings ng rooftop malapit sa kinatatayuan ko. Tinatanaw din ang kabuuan ng eskwel