Kirsten Encarlight
"Tenten de sarapen de kutsilyo ni almasen~," Kyle sang my name and laugh after.
Umismid ako sa ginawa nito pero patuloy parin ito sa pagtawa.
"Isa pa. I will tell you to my mom." Nakapamewang kong sabi.
"Okay, I'm sorry..."
"Bakit 'yan? Parang nag-aaway kayo." Napalingon ako kay ate Krizelle. She's holding a tray with juice and cookies in it. I ran towards her and get some of my favorite food which is cookies that our Mom made. "Oop! Teka lang. Mamaya matapon." Inilayo ni ate Krizelle sakin yung hawak nitong tray. Sumunod ako sa kanya. Inilapag nito ang tray sa mesa na malapit lang dito sa pool ng bahay.
"Kyle, halika rito. Kumain muna kayo." Napatingin ako kay Kyle na naglalakad palapit sa'min. He's blind and I can see that he's not familiar with the ground he's walking. Pumunta ako sa kan'ya para tulungan siya.
"Sorry." He sai
Zero's P.o.V."Zero..."Napakunot-noo ako nang marinig ko ang tumatawag sa pangalan ko. Ano'ng oras pa lang at inaantok pa ako."Zero..."Iminulat ko ang mga mata ko. At napansin ko ang mga kamay ni Kirsten na nakalapat sa kamay ko. Sinundan ko ang kamay nito hanggang sa madako ang tingin ko sa mukha nito."Kirsten!" Hindi ko maitago ang saya ko nang makita kong gising na ito ngunit tila nanghihina parin.Dadalawa lang kami ngayon dito sa clinic at hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako sa tabi nito habang nakaupo ako."May gusto ka ba?" I asked her.Bahagya itong ngumiti. Mukhang nahihirapan pa rin itong magsalita."Hintayin mo ako saglit ah? Tatawagin ko lang yung doktor."Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin nito at agad na akong lumabas mula sa kwarto. Nagtungo ako sa kinaroonan ng dokt
Kirsten Encarlight"Are you sure you can?"I nodded. Enough for staying in a clinic for two weeks. I know I am not that fully-recovered yet. But I want to leave that place now. It's time to face what's really happening in this school, and to me."Raijin." I called him. He's with me now. Hindi alam ni Zero na wala na ako sa clinic ngayon, maging ng ate ko at ni Zenre."I didn't know you yet personally. Honestly, naguguluhan ako sa nalaman ko dati na kapatid mo sina Zenre at Zero. Hindi ba't nabanggit mo sa'kin na may kapatid ka pang babae?" Nalaman ko kasi kay Zero dati na tatlo lang silang magkakapatid. And I found out that Raijin's last name is different from his two brothers which surname is Avreton.I asked him that because it somehow like it came up to my mind. Since that day, I didn't asked Zero nor his older brother, Zenre. And since Zero doesn't want to talk about it, I want to know it from Raijin.
Kirsten EncarlightGaya ng dati, balik ulit sa pagpasok. Naninibago ako sa pagpasok ko ngayon sa klase ko. Una ay matagal din buhat nang huli akong pumasok. Hindi ko na alam kung ano ang mangyayare sa grado ko.Noon, panay pa ang sabi ko na kailangan kong makapagtapos ng highschool nang sa gayon ay makapag-aral ako sa paborito kong unibersidad para sa aking kolehiyo. Ngunit ang lahat ng 'yon ay napalis sa isang iglap lang.Napakarami ko nang pinagdaanan sa eskwelahang ito at maswerte pa rin ako dahil hanggang ngayon ay nakatayo ako at nananatiling buhay."Bakit ka umalis na lang sa clinic kahapon nang wala man lang pasabi ni isa sa'min.""Sinabi ko na kay Raijin. At isa pa, maayos na ako." Inunat ko ang mga kamay ko at tumalon-talon. "See?""Isa pa, bakit nagdesisyon kang pakawalan si Jacob ng hindi sinasabi sa'kin?" Dinig ko ang pagkairita sa boses ni Zero.
Kirsten Encarlight"What do you want?" Raijin asked me as we are now in the counter choosing our food.I saw in my peripheral vission how Zero darted his gaze to Raijin. Don't tell me he doesn't want Raijin to be here. Tsk. Ayoko pa naman sanang makipag-away sa kan'ya. Pero gusto ko talaga silang mag-ayos. Like, they're grown up already. They should set aside anything or they should talk about it. Wala naman sigurong mawawala kung mag-uusap lang ang dalawang 'to ng maayos, eh."Hey." Kinalabit ako ni Raijin. Non ko lang naalala na tinatanong pala ako nito ng gusto kong kainin."Libre mo ba?" Pabirong utas ko dito.Sabi kasi nito kaninq no'ng nasa library kami ay ililibre daw niya ako ng lunch. Naniniguro lang ako. At isa pa, kanina, naging maayos naman kaming dalawa. Hindi gaya nang dati na puro kami bangayan.Siguro hindi ko lang talaga nauunawaan si Raijin noon.
Kirsten Encarlight"Why didn't you tell me that you were the blind boy I was playing with when I was a kid."I waited for his response. All I could remember that day is that when we were in the tree house and I lost my conciousness it was also the last time I've seen him."Mom? Where's Kyle?" I asked my Mom as I woke up in a hospital bed. She's beside and caressing my hair."He went home already, Kirsten. And this will be his last vacation in our home.""But why?" I felt bad for him. He's my only friend and I can't bare to lose him.My mom just smiled at me.A month ago before the school starts, I heard my Mom talking with someone on her phone."What? Are you serious?" I heard my Mom shouted. I can see how she got mad. Tears began to fall from her eyes."Wh
Kirsten EncarlightIniligpit ko lahat ng gamit ko matapos kong basahin at unawain lahat ng mga nakaligtaan kong pag-aralan. Narito ako ngayon sa botanical garden kasama sila Krizelle, Zenre, Zero, at Raijin. May kani-kaniyang mundo ang bawat isa sa'min.Tumutugtog ng gitara si Zero habang sinasabayan naman ito ni Krizelle nang pagkanta para sa boyfriend nitong si Zenre. Halata naman sa mukha ni Zenre na kinikilig ito dahil labis ang pamumula nito.Katabi ko ngayon si Raijin habang nagbabasa ito ng libro at nakahiga sa damuhan.Mabuti at nagbago ang klima ngayon. Kanina kasi ay para bang nagbabadya ang ulan ngunit ngayon ay hindi na. Makulimlim lang ang langit sapagkat bahagyang natatakpan ng ulap ang araw."Sa wakas natapos din..." Nakahinga ako ng maluwag at saka ibinagsak ang sarili ko sa damuhan. Saglit pang napasulyap sa'kin si Raijin."Ang bilis mo naman. Bin
Kirsten EncarlightWe both look in surprised. I saw her avoiding my gaze."You looked familiar..." maang kong sabi. I can't tell her that I saw her in the guard house making out with the security guard."Y-yeah. I remembered you. You were the one I told where Leppy's room is. At ikaw din po yung kasama no'ng nakabangga sa'kin kanina." Yumuko ito at saka akma nang aalis. "Excuse me."Humarang ako sa daan nito. Umangat ang tingin nito sa'kin dahil mas matangkad ako ng kaunti sa kan'ya. Inayos nito ang suot na malaking salamin na halos kalahati ng mukha nito ang laki."B-bakit?" Nauutal na aniya."To be honest, I saw you earlier today. Takbo ka nang takbo. May tinatakbuhan ka ba?"Nabigla ito sa sinabi ko."I'm on my classroom earlier and saw you. And now that my teacher gave us punishment, I saw you again, still running. And to my s
Kirsten EncarlightTumunog ang bell sa eskwelahan. Hudyat na magsisimula na ang klase namin para ngayong hapon. Eksakto at nakapasok na ako sa klase namin ay paparating na rin si Ginang Valdez.Pagpasok sa loob ay hinanap kaagad ng mata ko sina Zero at Raijin ngunit wala akong namataan ni anino nilang dalawa. Bakante ang kanilang upuan na siyang labis kong pinagtakhan.Nasa'n sila?Umupo na ako sa silya ko at siya namang pagpasok ni Ginang Valdez sa loob."Magandang hapon sa inyong lahat," bati nito sa'min.Tumindig kaming lahat at sabay-sabay sinabing, "Magandang hapon din po, Ginang Valdez." Tumango ito at saka kami pinaupo. Mukhang badtrip siya ngayon, ah!Nagsimula na itong magturo ngunit siya ring nagsimulang lumipad ang isip ko kung bakit wala dito ngayon yung dalawa. Nakakapagtaka si Zero dahil hindi na nga ito sumabay sa'kin dahil may pupu