“LET'S GET married sweetheart,” Ani Xander na hinahalik-halikan ang ulo ni Dianna. Habang nakayapos ng mahigpit ang mga braso nito sa beywang ng babae. Biglang napabalikwas si Dianna, naupo sa ibabaw ng kama atsaka humarap dito. Malungkot siyang tumingin kay Xander. “We can't, Xander.”Nakasalubong ang mga makapal na kilay ni Xander naging isang linya na lamang ang mga iyon. “Why? May problema ba, Sweetheart?” Nakaupo na rin ito paharap. Gusto niya ng maiinis sa lalaking kaharap, hindi niya lubos maisip kung nagmamaang-maangan lamang si Xander. Paano sila pagpapakasal gayon kasado ito kay Martina. “Xander, kasal kayo ni Martina!” paangil turan niya sa medyo may kalakasan boses dala na rin ng matinding pagseselos. Pagmamay-ari nga niya ang puso ni Xander ngunit may higit na mas nagmamay-ari sa lalaki. At hindi siya iyon. Tumawa si Xander na lalong ikinainis ni Dianna. Ipinukol niya ng matalim ng tingin. “Are you jealous?”“No!” mabilis niyang sagot. “Sige ka, ikaw rin
KASALUKUYAN nasa bansang Singapore si Xandy para sa malaking fashion show na gaganapin na sinalihan ng iba’t ibang modelo na nanggagaling sa iba’t ibang bahagi rin ng mundo. Malaking proyekto ang nasabing launching. Halos nanggagalaiti sa inis si Xandy pagkatapos niya makipag-usap sa kabilang linya ng cellphone niya. Sinabi ng kausap na hindi siya maaaring sunduin ng service car ng AMREY MODELING INC. ang kompanyang may hawak sa kanya. May ibang sinundo ang driver at hindi pa rin ito nakabalik. Malalaki ang bawat hakbang ng mga paa ni Xandy palabas mula sa hotel tinutuluyan niya pansamantala. No, choice na siya kung di sumakay na lamang siya ng taxi. Agaran siya sumakay sa sasakyan nakaparada sa harap ng hotel. “Admiralty,” aniya ng hindi pa rin umuusad ang sasakyan. “Miss, are you sure?” tanong ng boses baritono. “Yeah, please. Hurry up. I’m rushing...” hindi niya man lang nagawang sulyapan ang driver nasa unahan niya. Abala siya sa pagretouched ng kanyang make-
NAGISING SI ROD mula sa mababaw niyang tulog. Gawa ng sasunod-sunod na likha ng ingay ng doorbell. Napabaling ang tingin niya rito sa dalagang katabi niya na halos isiksik nito ang buong katawan sa katawan niya at mahigpit pa rin ang braso ni Xandy nakayakap sa kanya. Mahimbing pa rin ang tulog ng dalaga. Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok nito nakatabing sa magandang mukha ni Xandy. Napaangat ang ulo niya mula sa unan ng muli ay tumunog ang umalingawngaw ng doorbell. Imposibleng room service iyon. Lumipad ang tingin ni Rod doon sa wall clock, alas-otso pa lang ng umaga. Sa huling pagkakatanda niya ay hindi pa siya nagparoom service ng ganitong oras. Sarap na sarap siya sa yakap ng dalagang katabi. Tapos may nang-iistorbo pa. Sumilay ang mumunting ngiti sa kanyang mga labi sa isipin na tiyak magkaroon ng world war three kapag nagising na ang dalaga. Ano kaya ang magiging reaction nito kapag malaman nitong magkatabi silang natutulog sa iisang kama at magkayakap pa. Da
“MA, PA,” aniya ng pagbuksan ng pinto ang mga magulang niya. “Bakit parang nakakita ka ng multo?” Bungad ni Mommy Isabel. Nagkamot ng batok si Rod. “Di naman, Ma. Na surprised lang ako.” Hinalikan niya sa pisngi ang Mommy niya. “Mukha nga. Kanina pa kami dito ng Daddy mo, matagal mo kaming pinagbuksan.”“Nasa banyo ako, naliligo. Bakit nandito kayo?” Hinagod siya ng tingin ng Mommy niya. “Anong klasing tanong iyan Rod? Mukhang hindi kai masaya na makita kami ng Daddy mo?” “Hindi naman sa gan'on, Ma. Nagtataka lang ako kasi sa natatandaan ko, wala naman kayong binanggit na darating kayo dito. Di sana nakapaghanda ako,” mahabang litanya ni Rod. Sa totoo lang hindi siya mapakali habang kaharap ang kanyang mga magulang. “Pupunta kami ng Papa mo sa Sydney. Mamayang gabi pa ag flight namin kaya dinaanan ka na lang namin dito at magpapalipas na rin kami ng oras dito.” Mahabang paliwanag ni Mommy Isabel. “Congratulations hijo, hindi ako nagkamali na ipasa sa’yo ang pamam
NANG MATAPOS na sila kumain ng almusal ay nagpaalam ang mag-asawang Bernard at Isabel na makikipagkita muna kay Liza ang General manager nitong hotel. Pamangkin ni Mommy Isabel. Papasok na sa elevator Rod at Xandy, pabalik doon sa kanilang suites ng may babaeng lumapit dito. To the right to the left ang indayog ng beywang ng babae at may malapusang ngisi ito. “Rod Darling, it’s you.” Maarting sambit ng babae. Tila katulad ito sa linta kung makadikit at makakapit kay Rod. “Marcia?” hindi inaasahan ni Rod na muli ay magkikita sila nito. One of his ex fling. “Yes, Darling it's me.”Ubod tamis itong ngumiti. “Ikaw hah, you forgot me already.” Maarti pa rin nitong sabi. Sumabay pa sa kanila na sumakay ng elevator. Hindi tinatantanan si Rod. “Ikaw, hah. Hindi mo sinabi nandito ka rin pala.” Kinurot pa nito sa tagiliran si Rod. “It’s a business trip,” sagot ni Rod. “HUH, ang init dito. Marami pa lang linta dito sa Singapore, noh?” Paparinig ni Xandy. Nagkunwaring pinapa
SA MGA ARAW lumipas ay hindi na gaano nagkikita sina Xandy at Rod. Dahil sa kapwa busy sa kanyang-kanya pinagkakaabalahan. Kakalapag lamang ng eroplano sinasakyan ni Rod sa NAIA. Halos isang buwan din siya namalagi roon sa Japan upang personal na surveillance ang naging problema sa negosyo nila naka base roon sa Japan. Dumeritso siya roon sa parking area kung saan naroon naghihintay si Manong Imo, ang family driver nila. Malayo pa ay natanaw niya na ang lagpas singkuwenta-anyos na si Manong Imo. "Kumusta po, Manong?" tanong niya sabay tinapik sa balikat si Manong. "Ito, Sir mas malakas pa sa kalabaw." Nakangiti sagot ni Manong Imo. "Halata nga po. Ano ba ang sekreto natin Manong?" Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. "Tamang pag-aalaga at pagmamahal ng asawa, Sir." Nakangiti pa rin sagot ni Manong Imo. Sinimulan nito buhayin ang makina ng sasakyan. "Napakasuwerte n'yo po talaga kay Nanau Rosa," komento niya. Ang asawa ni Manong Imo ay dating yaya niya nag-alaga sa kan
“MA, tawagan mo nga uli.” suhestiyon ni Cm sa ina nito. Binalingan nito si Rod, bahagyang tinapik nito sa balikat. “‘Pre mukhang mapornada pa ang pamamanhikan,” nakangisi turan nito. “Gusto mo yata maumbagan, bro.” Balik pagbibiro ni Rod, ngunit malaking palaisipan sa kanya kung nasaan na si Xandy. Paano nga kung tumakas ito at wala ng balak itong ituloy pa ang nakaplanong pagpapakasal nila. “Nasa office pa raw,” sabi ni Mommy Margaux ng matapos ito makipag-usap sa linya ng telepono. Nakahinga naman si Rod, mula sa narinig niyang sabi ni Mommy Margaux. Ang buong akala niya ay tumakas na si Xandy. Mas natatakot siya sa isipin na baka meron masamang nangyari sa dalaga. “Ma, mukhang uulan pa yata.”Saad naman ni Xander. “Susunduin ko na lang po si Xandy, Tita.” Presinta agad ni Rod. “Ayaw mo lang matakasan,” todyo ni Cm. “‘Pre may araw ka rin,” nakangising turan dito ni Rod. “Mabuti pa, Rod. Sunduin mo na lang si Xandy at tiyak nawili na naman iyon at hindi namalayan
“I’M SORRY, XANDY but you are not performing this time,” saad ni Elis ang manager niya. “But, why?” nagtataka ng tanong ni Xandy. Hindi lubos maisip kung ano ang dahilan, hindi siya makakasama sa darating na fashion show. Matagal niya pinaghandaan ang nalalapit na fashion show na gaganapin sa bansang Las Vegas. Subalit napunta lamang sa wala ang mga pinaghihirapan niya. Ilang araw lang siya na confine sa hospital ng nagkasakit siya. At ang magaling na lalaki ay nakialam. Hindi na rin nagpakita si Rod simula n'ong lumabas na siya ng hospital. “Mr Fortaleza, asked your homesick leave at sa tingin ko, Xandy Darling, you’ll need it.”“It's okay, Elis. I’ll understand,” pilit siya ngumiti. “So… I’ll excuse myself. I need to go.”“Xandy Darling, bumawi ka na lang next time. For now you’ll need to take a rest. Bawal magkasakit.”“I get it,” tuluyan na nagpaalam si Xandy rito. “LOOK, who’s here?” Nakataas ang isang kilay ni Trexie, ng nakasalubong niya ito sa hallway. H