Share
CHAPTER 32
Run away
Akala ko kapag mahal mo ang isang tao madali mo lang agad sila mapapatawad but then, the truth is not easy by the way.
I think, forgiveness is for the right person and someone who deserve for it. Madalas maraming na sasabihin na tanga dahil naniniwala agad sila sa mabulaklak na salita ng isang tao kaya pinapatawad agad nila. Kaya siguro maraming nasasaktan ng paulit-ulit because they believe that pwedeng magbago ang isang tao pero always remember hindi lahat ng tao ay nagbabago.
Do you know about the cheater is always a cheater? And Liar is always a liar?
Mahirap paniwalan pero mas mahirap magpakatanga. And I believe I was stupid for staying with Ryker again. Paniwalang paniwala kasi ako na may chance na mamahalin niya ako but I was wrong.
Naniwala ako sa isang kasinungalingan na hinding hindi mangyayari.
Staying with
Related chapters
WORSHIPPED CHAPTER 33
help"You should continued your sleep."Nagulat ako ng bigla siya lumingon sa direksyon ko at mapait na ginawaran ako ng ngiti. Hindi gaano kadilim ang pwesto niya para hindi makita ang pamumula ng mata niya dahil sa sobrang liwanag ng buwan ngayon. Lumabas ako sa pinagtataguan ko at humakbang palapit sa kanya. He immediately look away and I don't know kung ano ang tumatakbo sa isip niya ngayon. Tumabi ako sa kanya at humawak sa railings. Dumapo ang paningin ko sa bukal at halos nagning-ning ang tubig dahil sa liwanag na nagmumula sa buwan.Namangha ako sa ganda ng nakikita ko ngayon. Hindi ko alam na mas maganda pala ito sa ganitong oras."Ang ganda." wala sa sariling sambit ko."You like it?" "Yup!" nakangiti pa akong nilingon siya pero ng makita ko ang sitwasyon niya para akong nawalan ng gana dahil sa hindi mal
WORSHIPPED CHAPTER 34
ConscienceMy eyes suddenly opened when I felt the heavy pain inside my chest. Pinasadahan ko ng palad ang buhok at napahilamos ng mukha. Halos hindi makapaniwala sa huling naalala.What the hell is happening?Saglit ako napatulala at hindi nagtagal pumasok sa isip ko si R-ryker!Mabilis ako napabalikwas ng napagtanto nasa loob ako ng ibang kwarto. Hindi pamilyar sa'kin ang kwarto kaya nasisigurado ko na hindi sa'kin ang kwarto na ito o kailanman nakapunta. Aalis sana ako sa kama ng mapansin kong nakaposas ang isa kong mga kamay.The heck! Sino walang hiyang nagtali sa'kin dito? Sinubukan ko tignan sa side table ko ang susi na nagbabakasaling nandoon pero bigo ako ng hindi ko ito mahanap. Sandali pa ako nag-isip kung paano ako nakarating dito pero pumasok sa isip ko si Steve. Siya yung huling kasama ko at siya din ang dahilan kung bakit
WORSHIPPED CHAPTER 35
Need"Please Dad. C-can I visit him?" I looked at them. Asking for a help. Asking for the last time.My tears don't stop from falling. I rest my chin on my knees as I ease the pain. Mariin ko kinagat ang labi habang iniiwasan sisihin ang sarili. Hindi ko namamalayan nakalapit na pala si Dad sa'kin. He hold my shoulder and pressed it a bit as if he trying to comfort me. "W-well I will allow you but promise me you should stop now Livia." he said.Mabigat man sa loob ay tumungo ako. He smiled weakly at me. He opened his arm and let me hugged him tightly. I will let everything to Dad. I will gave up everything.Ako unang sumuko at magdesisyon huwag siya patawarin at alam ko pagkatapos nangyari sa kanya ay tuluyan na niya akong titigilan.Nanginginig kong hinawakan ang doorknob ng kwarto niya. I do
WORSHIPPED CHAPTER 36
Neighbor Umukit ang ngiti sa aking labi nang malanghap ko ang sariwang hangin na malamuyot na humahaplos sa aking mukha ngayon. Ang tagal ko na rito pero parang hindi parin ako nasanay. It's been a eight months when I saw this beautiful place but I can't stop myself to amazed and be proud for what I've seen. When I discover this place, wala na akong sinayang na oras at naisipan ko ng manirahan dito. I'm contented for being alone. Mas mabuti pa yatang mag-isa ako atleast wala akong binabangga o sinasaktan na ibang tao. Sa mga nangingislap na tubig dagat ay hindi ko maiwasan malungkot. I can't help but to blame myself. Kung hindi ako nagmagaling at nagpakaselfish, mararanasan ko kaya ang lahat ng ito? Since when will i stop blaming myself for all my stupidity? Kung hindi ko kaya pinakialam sila ni Ryker at hayaan magpadala sa tadhana. Will I experience this kind of sadness and endure this kind of pain? If I let that fate do it to us. Magiging masaya kaya kami? O magiging masaya sa pi
WORSHIPPED CHAPTER 37
HIM "Ryker wanted to see you." Tumaas ang balihibo ko ng marinig ko ang pangalan niya. Nanginig ang bibig ko ng ibuka ko iyon para lumanghap ng hangin. "Mom.." mariin na sambit ko. "Anak wala na bang pag-asa na magkaayos kayo kahit para sa anak niyo lang?" I shook my head as if she will see me. "Ayokong magkaroon siya ng obligasyon dahil lang may anak kaming dalawa." "But hija--" "Mom stop what you have thinking." putol ko na sa kanya. " Sige na Ma'am I have to go magpapacheck-up pa ako." "Okay hija.. Take care." Binababa ko na agad ang tawag at napakapit nalang sa stool dahil nakaramdam ako ng hilo. Hindi sinasadyang bumababa ang paningin ko sa katabing bahay at nakita kong biglang gumalaw ang bintana hudyat na may sumilip. Mabilis na kumunot ang noo ko sa nakita. Minsan talaga natatakot na ako sa kabit bahay ko na yan eh. Sa tuwing nagtutungo ako dito para lumanghap ng hangin ay naaabutan ko nalang na ganun palagi. Pinagsawalang bahala ko nalang at kailangan ko na rin ayu
WORSHIPPED CHAPTER 38
Father Pagkamulat pa lang ng mata ko ay wala akong sinayang na oras at nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I take a couple of minutes before I realized that I'm here at the hospital. Mabilis na napahawak ako sa kamay ko at halos pinalamigan ako ng makapa kong hindi na maumbok ang tiyan ko. Shucks, where's my baby? Sinubukan ko bumangon sa kabila ng sakit na nararamdaman ko lalo ang sakit sa baba. I bit my lips as the memories flashed in my mind. Naalala ko habang dinadala ako sa delivery room alam kong siya ang nagdala sa'kin dito sa hospital. He was holding my hand while I saw the fear on his eyes. Tatawagin ko sana ang pangalan niya pero hindi ko magawa ng maramdaman ko ang matinding paghihilab ng tiyan ko. Kinuha ko ang tsinelas na nakahanda para sa'kin at paika-ika naglakad sa pintuan pero bago pa magawa iyon ay biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa'kin ang hindi ko inaasahan makikita ko pa. Umawang labi ko ng makita ko ang mukha niya at nabasa ko sa mata niya ang
WORSHIPPED CHAPTER 39
BestI was half asleep when I heard the door opened. Napadako ang paningin ko sa pintuan at halos umirap ako ng makita ko si Ryker. He tried to smiled at me pero inismiran ko lang. Maingat kong ginalaw ang katawan ko at tinalikuran siya.Gosh, I don't want to see him.Pinikit ko ang mata ko at mas pinili tulugan nalang siya. Habang nasa ganoon posisyon ako ay narinig ko ang pag-upo siya sa tabi ng kama ko."Kumain ka na." narinig ko alok niya.Hindi ako umimik at ang naririnig kong maingay ang pag-aayos siguro niya ng pagkain."Livia. "he called my name. " You need to eat first before you sleep."Kinagat ko ang labi
WORSHIPPED CHAPTER 40
Sana Wala akong ibang pinagkaabalahan kundi ang pagaasikaso ng anak ko. No word can explain for what I feel. I'm really happy to take care of her that makes me realized she's my priority now. Kahit na pakiramdam ko na hindi ako naging fair para sa kanya. That I can't give her a perfect family that she deserved. Na may parte parin siya sa puso ko...t-that I'm still waiting for him to come back. Siguro nga parehas lang kami nagkamali pero dapat sa kabila ng lahat. We should accept our mistake and forgive each other dahil iyon ang nararapat na gawin. Hinihiling ko na lang sana na bumalik siya. Hindi lang para sa'kin kundi para sa anak namin. Alam ko na nagsisi na siya sa lahat ng ginawa niya at ganoon rin ako. I was selfish before but kung hindi ko siguro pinagpilitan ang sarili ko noon sa kanya hindi sana mangyayari ito. Wala sanang Fern sa buhay ko at higit sa lahat. Hindi sana ako matutunan na mahalin ni Ryker. I missed him so much at sobra kong pinagsisihan na hindi ko siya tinan
Latest chapter
