Chapter 37

Chapter 37

The snow has begun fluttering down like dazzling confetti from the sky. It was a beautiful sight to see. I wish these were just dreams, though.

"Sino ka? Bakit mo 'to ginagawa?!" I exclaimed.

Pumikit ang babae at tumawa. Tumingin siya sa akin. Her eyes were bloodshot from rage. "Talaga bang hindi mo ako nakikilala?"

Umiling ako pero pilit kong inalala kung saan ko siya nakita. Her earrings seem so familiar to me, and her oppressive voice makes me feel like I've heard it before.

Lumakad siya palapit sa akin at nag-aapoy ang mga matang sinampal ang mukha ko. Halos mabingi ako sa lakas!

"Jacques locked me in a mental hospital tapos hindi mo ako kilala? Nagsumbong ka sa kanya kaya niya ako ikinulong. Anim na taon ako sa mental hospital dahil sa 'yo tapos hindi mo ako kilala? Bobo ka ba?!"

I gritted my teeth to relieve myself of the pain. Kuyom ang mga kamao kong nakatali. Titig na titig ako sa kanya habang nagsasalita, partikular sa hikaw niyang suot.

"Tanga ka pa rin kahit kai