CK’S P.O.V “Surprise!” Napaatras ako at muntik pang mapamura nang bigla na lang mula sa dilim ay sumulpot sila Chram na may dala pang cake. Sa taas niyon ay may kandila na ang apoy ang siyang nagsisilbing liwanag nila ngayon. “W-What’s this? Ano’ng—?” “I-blow mo na lang ‘yung candle. Bilis!” udyok ni Chram sa akin, “What?! Eh, ‘di dumilim naman kapag hinipan ko pa iyan—” “Ang kulit mo naman, eh. Basta nga, gawin mo na lang!” Napahinga ako ng malalim at saka ko ginawa ang gusto niya. Hinipan ko nga ang kandila at voila, gaya ng sabi ko ay nagdilim nga ang buong paligid. Tss. Buti na lang at segundo lang ang itinagal niyon at muli na ring nagliwanag ang paligid. Only this time, hindi na galing lang sa maliit na kandila na nasa ibabaw ng cake ang liwanag na iyon. Galing na iyon sa mismong light source at buong bahay na ang maliwanag. Much better. Mas normal. Nang iginala ko ang paningin ko sa paligid ay doon ko lang napansin na may mga dekorasyon pala sa paligid. May mga lobo, c
CK'S P.O.VAfter hearing those words, I felt the sudden urge to punch Jashler right on his fucking face.Ano'ng karapatan niya na pagsalitaan ng gano'n si Chram?!Naikuyom ko na lang ang kamao ko at akmang lalapitan ko na sana sila nang bigla namang bumukas ang elevator sa bandang likuran ko. Marami-raming tao ang lumabas doon at tila mga nagmamadali pa.I was about to shout at them for being so rude but before I could do that, I was able to recognize who those people are. Sina Tyler, Ate Ciara, Tyrone, at Tyrrah.Shit. Ano'ng ginagawa nila rito?Doon na ako lumapit sa kanila. And the first thing I noticed was Chram trying to control her tears. "Umuwi na kayo. You won't be allowed to visit my wife now, anyway.” Lahat ng atensiyon namin ay nabaling kay Jashler nang sabihin niya ang mga katagang iyon. He seemed so sad, yet so mad, as well. "Jashler—” "Ayoko nang ulitin pa ang mga sinabi ko na. Just leave.” putol ulit nito kay Tyrone sa ganoon pa ring tono. "Bumalik na lang kayo buka
CIARA'S P.O.VAs Jashler's wish, kinabukasan nga ay bumalik kami sa ospital kung saan naka admit si Jamie.Nakakalungkot lang na hindi namin kasama si Ashy ngayon. Pinilit naman namin na isama siya pero siya na rin ang kusang tumanggi dahil gusto raw niyang igalang ang kagustuhan ni Jashler na huwag muna siyang makita.Kaya ngayon, kaming lima lang ang magkakasamang bumalik sa ospital. Ako, si Tyler, si Tyrrah, si Tyrone, at si CK.Hindi kagaya ng kagabi ay sa private room na namin inabutan si Jamie. She's finally out of the emergency room. Iyon nga lang ay hindi namin inaasahan ang masamang balita na bumungad sa amin. Wala na ang baby na dinadala niya…"Kamusta na si Jamie?” mahinang tanong ko kay Jashler. Sinadya kong sundan siya nang lumabas siya kanina mula sa kwarto na kinaroroonan ni Jamie. Umiiyak pa rin kasi ito at hindi mapakalma. Kinailangan pang tumawag ng doktor para magturok ng pangpakalma dito na kalaunan ay naging dahilan na rin ng tuluyan niyang pagkatulog."I… don't t
ASHY’S P.O.VTyrrah just called and she informed me that Jamie officially lost her baby.At ngayong mag-isa lang ako dito sa kwarto ay hindi ko mapigilan na lalong mag-isip ng kung anu-ano na tungkol sa kanya. My best friend just lost her baby. And I am the one who’s taking her husband’s blame.Sa isiping iyon ay muli na naman akong napahagulhol ng iyak. At gaya ng kanina, isinubsob ko na lang ang mukha ko sa unan nang sa ganoon ay mapigilan ko ang mag-ingay kahit papaano.Habang mag-isa ako ay parang tukso rin na bumalik sa isip ko lahat ng masasayang ala-ala na meron kami ni Jamie. Way back on our high school days, kung kailan ini-imagine pa lang namin ang lahat ng pinagdaraanan namin ngayon…“What?! No way! Mas gugustuhin ko na lang na tumandang dalaga at mamatay ng mag-isa kaysa maging asawa ang kumag na Cyruz Keith na iyon! He is nothing but a huge pain in the ass!” nanggigigil na putol ko bago pa man masabi ni Jamie ang mga sasabihin niya na alam kong makakapagpa inis lang sa ak
JAMIE’S P.O.VIt’s been two days since I was discharged from the hospital. Two days. Pero hanggang ngayon, pakiramdam ko ay preso pa rin ako ng sarili kong kapalaran. Nakakulong ako sa isang lugar na puno ng lungkot, sakit, hinanakit, at… poot.Dalawang araw na ang mabilis na lumipas mula nang makalabas ako sa ospital, at halos limang araw na rin ang lumipas mula nang mawala ang anak ko sa akin. Sa amin ni Jashler.Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin lubusang nagsi-sink in sa akin ang lahat. I still feels like I am carrying our baby. Pakiramdam ko, nasa tiyan ko pa rin siya. Gumagalaw pa rin siya roon, humihinga. It is so hard to see my dreams falling and crashing into pieces. Lalo na kung kailan inaakala kong unti-unti ko nang nakukuha ang lahat ng ‘soon’ na pinapangarap ko lang noon.“Hon, wala ka ba talagang balak lumabas? It’s been two days since you got ut of the hospital and it’s been two days, too, since you chose to lock yourself in this room. Ni ayaw mong lumabas para magpa
ASHY’S P.O.VHabang nasa biyahe ako papunta sa bahay nina Jamie ay hindi ko maiwasang makaramdam ng sobrang kaba at takot.Earlier this day, Cyruz Keith came to me saying that Jashler had called him and asking me to come over due to Jamie’s request. At first, I was so hesitant to go. But this is all that I’ve been wanting since the first day I knew that Jamie was brought to the hospital. At ngayon na dumating na ang tsansang sina Jamie at Jashler na mismo ang nag reach out sa amin para imbitahin ako sa bahay nila, I immediately thought that this is the perfect timing.Ito na ang tamang panahon para humingi ako ng tawad sa kanilang mag asawa. Ito na rin ang tamang pagkakataon para ipaliwanag ko ang sarili ko at masabi ko na hindi ko naman talaga ginusto ang mga nangyari. At nang sa wakas nga ay marating ko na ang bahay nila, parang lalo pang tumindi ang halu-halo nang nararamdaman ko.Mas mabuti ring ihanda mo na ang sarili mo, Chram Ashy. Hindi mo alam, pero baka kaya ka lang pala pi
JAMIE’S P.O.VAfter seeing Ashy standing on the door, I already lose my control that I just threw myself at her as I hugged her so tight that I knew I never did before.Paulit-ulit ko ring sinambit sa kanya ang katagang, “Sorry.”Alam ko at aware ako na siya ang sumalo ng lahat ng sisi na galing kay Jashler mula nang mangyari ang lahat ng hindi magagandang bagay sa akin. I am just feeling bad dahil wala man lang akong nagawa para pigilan ang asawa ko na magsabi sa kanya ng mga masasakit na salita ng paninisi kahit na ang totoo ay wala naman talaga siyang kasalanan sa lahat ng mga nangyayari.After several seconds of us standing and just hugging each other, Ashy finally pulled me away as she urged me to sit on the bed and calm myself first.Iyon nga ang gianwa ko at sumunod din naman siya sa akin. Ngayon ay magkatabi na kaming nakaupo sa kama. We are both crying, yet none of us attempted to speak.Hinayaan lang muna namin na lumipas ang ilang sandali. At ginamit namin ang oras na iyon
ASHY’S P.O.V Nang makauwi ako sa bahay matapos ang pag-uusap namin ni Jamie ay nagpatawag agad ako ng meeting. Kailangan kong sabihin agad sa kanila ang mga impormasyon na sinabi sa akin ni Jamie. Matapos lang ang ilang minuto matapos kong magpadala ng mensahe ay namalayan ko na lang ang sarili ko na pinapaligiran na ng mga kaibigan ko. Ate Ciara is present, Tyrrah is here, even Tyler and Tyrone didn’t miss to attend. Maging si Cyruz Keith ay nandito rin. Sina Jamie at Jashler lang ang wala dahil bukod sa sila ang involved sa meeting namin na ito ay wala rin naman si Jashler. Si Jamie naman ay sinabihan ko muna na magpahinga na lang at iwan na lang sa amin ang lahat ng kailangang gawin. “I’m sorry that I had to call you at this hour. May importante lang kasi tayong dapat pag-usapan. And it’s all about Jamie and her current miscarriage.” pagsisimula ko. Agad na bumadya ang gulat at pagkabigla sa mga mukha nila. “Kauuwi ko lang galing sa kanila nang tawagan ko kayo. Jashler was not