PABALIK-BALIK NG lakad si Freni. She's been waiting for forever! Naghihintay siya kung kailan sasabihin ni Master na aalis na sila pero hindi pa rin nito ginagawa.
Arg!
Maliban sa pagpahid sa mga pawis sa noo ni Nacho, wala na siyang ibang magawa. Pwede siyang lumabas. Hindi siya pinagbawalan ni Master. Kahit na pagbawalan siya nito, lalabas siya...kung gusto niya kaso hindi. Ayaw niyang makipaghalubilo sa mga taong pinapatay siya sa tingin.
Hindi ba nila alam na hindi ko kayang pumatay kahit na lamok?
Masyadong judgemental ang mga tao rito.
Hindi niya kayang patayin si Master kahit na ginagawa siya nitong manlalaro sa laro nilang dalawa. It sounds so wrong. Tinuruan din naman siya ng mama niya na isang napakalaking
HINDI MAITAGO ang excitement sa mukha ni Freni nang tawagin siya ni Stephano. Aalis na sila!Tinapunan niya ng huling sulyap si Nacho. Payapa na ang pagtulog nito. Sana magtuloy-tuloy na iyon. Naaawa na rin siya sa pagdurusa nito."Diyan ka muna, Nacho. Pagbalik namin ni Stephano, dala na namin ang gamot." Hinagkan niya ang noo ni Nacho. Ayaw na sana niya itong iwan. Gusto niya, paggising nito mukha niya ang mabungaran nito. Ngunit kailangan niya pa ring umalis."Bantayan ni'yo siya," utos niya sa dalawang kawal sa labas ng pinto. Kahit kaunti, nabawasan ang pag-aalala niya sa bata. Handang iaalay ng mga tauhan ni Stephano ang mga buhay ng mga para lang magawa ang utos.Pumasok siya sa kwarto ni Stephano.Napasing
SA LABAS, naabutan nina Freni at Stephano si Winona na pumara ng taxi. Nagpalinga-linga ito, tinitingnan kung nakabuntot pa rin sila.“Pwede ka bang mag-teleport sa mismong taxi na sinakyan ni Winona?” nag-aapurang tanong ni Freni. Hindi pwedeng mawala sa paningin nila ang babae. That would be a disaster kapag nangyari iyon. Mas liliit ang tsansang maibigay nila ang gamot kay Nacho.Oh, God. Do not let that happen, please?“I cannot,” Stephano answered in gritted teeth. “Oras na mag-teleport ako ngayon, hindi na tayo makakabalik sa Ebrosirka. Kailangan muna nating hintayin na mag-umaga.”“Wala na tayong dapat pag-aksayahan pa ng oras. We need to catch her!” natatarantang saad ni Freni.
KABANATA 20AKALA NI FRENI, ayos na siya pagkatapos siyang iwan ni Stephano kagabi. Wala siyang saktong tulog dahil na rin sa pinag-iisip niya sa buong magdamag. Ang resulta? Mabigat ang pakiramdam niya at masakit ang mga mata niya.Freni was feeling groggy from the lack of sleep, but she chose to get up. Walang yumayaman sa pagtulog.Pagkagising, hindi na lang siya nag-breakfast. Agad siyang lumabas at nagpahangin sa may garden ng palasyo. Hindi na muna niya sinilip ang kalagayan ni Nacho. Sigurado naman siyang inaalagaan ito ni Stephano. Or may inutusan itong mag-aalaga sa lalaki.Ginawa ko kung ano ang tama.Iyon ang paulit-ulit na sinabi ni Freni sa isipan bi
KABANATA 21NAABUTAN ni Freni ang mga kasambahay na niyakap ang isa’t-isa pagpasok pa lang sa loob ng palasyo. Nakatingin ang mga ito sa second floor kung saan nakalagay ang kwarto ni Nacho.“Anong nangyayari?” tanong niya sa mga ito.“Ewan namin. Basta na lang may parang halimaw na sigaw,” sagot ng isa. Sa pagkakatanda niya ito ang pinaka-unang kontrabida sa pamamalagi niya sa palasyo subalit tila nakalimutan na iyon ng babae at mas naunahan ng takot.Nagpalinga-linga siya. Walang mga bantay.“Saan si Master at Alfonso?” tanong niya.“Wala kaming alam. Hanapin mo nga sina Master,” utos ng i
KABANATA 22"KUMUSTA na si Stephano?" tanong ni Freni kay Xanti. Agad niyang tinawagan ang isa sa kasambahay ni Stephano pagkatapos nitong mawalan ng malay. Noong una, pinaratangan pa siyang siya raw ang dahilan kung bakit nahimatay ito. Siya pa talaga? Gayong siya lang ang nag-attempt na pumanhik sa kwarto ni Nacho at i-check kung kanino nagmula ang malakas na sigaw.Kung hindi niya ito tinakot, hindi ito susunod sa kanyang utos na tawagan si Xanti. Saka lamang din lumapit ang mga guwardiya sa kanya at tinulungan siyang maibalik sa kama sina Stephano at Nacho.Napabuntong-hininga si Xanti. "Mas lalo akong naniniwala na ipinadala ka upang patayin si Master."Umigting ang panga ni Freni. "Wala akong ginawa sa kanya. Nagising si Nacho n
MATAPOS ANG PAG-UUSAP nila ni Stephano, bumaba na rin si Freni. Hindi na siya nagtagal. Hindi na rin niya nasagot ang tanong nito. Why couldn’t she answered him? Bakit parang ang hirap sagutin ng tanong nito gayong oo at hindi lang naman ang pagpipilian niya? Gaano ba talaga iyon kahirap, Freni? Freni did not know, really. But one thing was for sure. Kailangan niyang ipagpatuloy ang paghahanap kay Sophia. She was running out of time. Baka mamihasa siya sa mundong ito. Dapat hindi rin niya kalimutan na may naghihintay sa kanya sa mundo ng mga tao-- si Lilac at ang mama niya. Bukas, ipagpapatuloy na niya ang paglalakbay. She will gather all the necessary things for her journey. Kaunti lang naman iyon. Nang dumating siya rito, wala siyang dala
KABANATA 24NAGISING si Master na walang kasama sa kanyang kwarto. Everything in his body hurts like hell. Para siyang kakagaling lang makipaglaban sa isang elepante.He tried to sit. Even by sitting, it hurts. As days passed, mas lalong hindi bumubuti ang pakiramdam niya. Baka dumating sa puntong wala na siyang ibang gagawin kundi makaratay sa kama. He tried to hide it from the others para hindi mag-alala ang mga ito, lalong-lalo na kay Freni.Damn. He did nothing wrong but made the woman's life miserable. He was nothing but a bastard and a jerk. She was his soulmate, but what did he do? Nothing. Instead, he had tried to kill her once.
KABANATA 25NAPAKURAP SI FRENI. Nilibot niya ang paningin niya sa kabuuan ng lugar na kinatatayuan niya. Saan na ba siya? Nakabalik na ba siya sa mundo ng mga tao? Totoo ba ang sinabi ni Nacho na ibinalik siya nito sa sarili niyang mundo?Freni swallowed again and again.Kung talagang nakabalik na siya sa mundo ng mga tao, bakit hindi tuwa ang naramdaman niya sa puso niya ngayon kundi takot?Alangan. Sinong hindi matatakot kung napilitan kang maglakbay na gabi na? Even some travellers chose the morning.Freni gasped for some air. She did not like the atmosphere of this place.She looked up at