"ANO? PATAY NA ang babaeng iyan?” Tama ba talaga ang narinig niya? Na ang nakita niya ay naganap na? Subalit baka nabingi lang siya. Imposible naman ang sinabi nito.
May imposible pa ba sa mundong ito, Freni? Halos nakita mo na ang lahat ng kababalaghan sa mundong ito. May kulang pa ba?
Paano?
“Siya ang ina ko,” pag-uulit nito. “Siya ang ina naming dalawa ni Ate Sophia.”
Kahit na paulit-ulit itong sabihin ni Izabella, ayaw itong rumihestro sa utak niya. Paano nangyari iyon? Parang next to impossible ang sinabi nito.
Ano ba talaga ang lugar
HINDI MAKAPANIWALA SI Freni sa nakikita. Hindi talaga siya namamalikmata kahit na ilang ulit niyang ipikit at ibuka ang mga mata. Si Lilac nga ang nasa unahan nilang dalawa ni Izabella. Naka-polka dot dress ito at naka-sandal. Imposible. Paano nalaman ni Lilac ang tungkol sa mundong ito? Ang tungkol sa Ebrosirka? Sino ang nagdala rito sa kanya?Hinagod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Kulang na lang ang hubaran siya nito.Umasim ang mukha ni Lilac nang makita si Izabella sa tabi niya. Umatras ito ng ilang hakbang. Nakita niya ang pandidiri sa mukha nito. “Kaya pala hindi ka na bumalik sa school? Dahil pala may kaibigan ka na? Napaka-unfair mo naman, Freni! Akala ko may nangyari ng masama sa iyo! Iyon pala nandito ka lang pala at nag-eenjoy kasama ang babaeng iyan?”Freni clenched her fist
NAGTATANONG ANG MGA mata ni Izabella. Yeah, yeah. Bakit nga pala siya mananatili sa mundong ito kung ang mundo ng mga tao ang comfort zone niya? Maybe a change of scenery will help?Kumunot ang noo nito. “Anong sinasabi mo, Freni? Bakit hindi ka na uuwi sa inyo? Huwag mo sanang masamain. Gustong-gusto ko iyang pagkatao mo. Matulungin ka at hindi nagdadalawang-isip na tulungan ang nangangailangan gaya ng ginawa mo sa aking ina. Subalit kung hindi ito ang mundo mo, kailangan mong bumalik. Doon ka nababagay.”Minasahe niya ang sintido. Sumasakit ang ulo niya sa dami ng iniisip.“Hindi naman isyu kung saan ako nababagay. Ang isyu ngayon ay kung saan ako masaya. Wala na rin naman akong babalikan doon. Paano kung dito na lang kaya ako?”Kinusot ni
NAPAKA-SWERTE NAMAN ni Freni at parang agad na ibinigay sa kanya ang pangatlong bantay. Nagbigay lang naman silang dalawa ni Izabella ng journal este love letter pala mula kay Dax pero heto na. Nasa harap na niya ang bantay. Napawi ang lahat ng takot na naramdaman niya. Pati na rin iyong takot dahil sa mga multo. Una sa white lady. Pangalawa sa tiyanak. Na kulang na lang ay lapain siya. Kahit na na-encounter niya ang lahat ng iyon, ayos na rin. It was part of the process of looking for the third guardian.Ngayon, naintindihan na niya ang lahat. Naintindihan na niya kung bakit kailangang pagdaanan niya ang lahat ng iyon.You're the best, Lord. Sorry for doubting You.Nakakahiya
“ANONG PINAGSASABI mong bumalik na tayo sa floor na ito? Nagbibiro ka ba?” natatawang tanong ni Freni kay Izabella.Paanong bumalik sila sa floor na ito, eh ang ginawa lang naman nila ay sundan ang hagdan. Napakasimple lang naman niyon. At bumalik pa sila? Sila na yata ang may pinaka-low na common sense if hindi nila nalaman agad na pabalik-balik lang sila.Sinilip niya ang hallway.Nagsalubong ang kilay niya nang mapagtantong tama nga ang sinabi nito. The same set of plants. The same surroundings. The same floor number.Nanghina si Freni. Pakiramdam niya, nawala ang lahat ng lakas niya.Imposible namang namamalikmata lang silang dalawa?Twenty-tw
AFTER SO MANY steps that they had walked, Izabella and Freni finally succeeded in reaching the fifth floor.With no interruptions from the other ghosts and occupants of this old building.Hindi na nila nagawang bilangin kung ilan lahat ang hagdan from the first until the fifth floor.Baka sinadya ni Poh para mas lalo silang pahirapan? Kung ganoon, nagtagumpay ito sa balak. Pagod na pagod na pagod na sila. Pagod na ang katawan nila. Maging mga isipan.Uhaw na uhaw na rin siya at wala silang tubig na pwedeng mainom. Mas tuyo pa sa sa Sahara Desert ang lalamunan niya.Nonfunctional ang lahat ng gripo kahit saan sila magpunta.Effective nga ang ginawa nilang paghubad ng mga damit nila at baliktarin ito. Then again... Did they really have to undres
THE TIKBALANG stared at them with wide eyes. Nagpalipat-lipat ang tingin nito sa kanilang dalawa. He had a pair of purple eyes which reminded her of the politician in their place who loved that color. He was a mayor to be precise and loved by the people. Hindi pa man ito gumigising, nag-aabang na ang mga tao sa bahay nito upang humingi ng tulong para pambili ng gamot, pambayad ng kuryente, o pambayad ng pampalibing. Sana nga lang ay hindi iyon gamiting rason upang gumawa ng korapsyon ang politiko na iyon."Sino kayo? Bakit kayo pumasok sa kwarto ko?"Hindi nila ito sinagot. Instead, they started hitting him with a pillow and a piece of wood. Humiyaw ito sa sakit dahil sa ginawa niyang paghampas samantalang animo nakikipaglaro lang dito si Izabella. Parang nakikipag-pillow fight lang, eh. Kung bakit naman kasi unan ang hinablo
FRENI KNEW SHE WAS having a dream. What else could it be? She fainted after she saw that bloody headless ghost. Leaving Izabella alone with the tikbalang. Will that woman be okay?She returned her attention to the man. She knew she was only dreaming by just looking at him in front of her. There was no way na makikita niya si Stephano in real life. Sa panaginip lang. Hanggang panaginip lang naman pwede.Stephano felt so real. Was this part of some illusions or some magic, perhaps? I-if she will touch him, mawawala ba ito na parang bula? She wanted to know. Itinaas niya ang kamay, ngunit ibinaba rin iyon. Huwag na. She wanted to savor this moment.Something tugged at her heart as she stared at h
INSTEAD of replying, Stephano kissed Freni once again. Tumigil lang ito nang hindi na sila makahinga.They both fought for breath. “Yes, my love. I think I ...like you.”Like? This man liked her? Not love her?Humalakhak si Freni saka kumalas mula sa pagkakayakap kay Stephano."You like me, huh? Hmm. Bakit mo ako gusto?""You're brave and loyal. You're willing to go the extra mile for your friends. That's one of the things that I like about you. Sigurado akong gagawin mo rin iyon para sa akin."This man really liked her? "Tapatin mo nga ako. Ano bang nakain mo ngayon at kung ano-ano na ang ginagawa at pinagsasabi mo? It's not so you, Stephano," saad niya sa