Chapter 16
Goodbye
Brandon's POV
I always thought that forgiving is the hardest thing to do, but I'm wrong. Napagtanto ko na singhirap din pala ng pagpapatawad ang paghingi ng tawad. I always saw Brenda in our class but she is avoiding me.
I attempted a lot of times but to no avail. Ang hirap gumawa ng paraan para makausap siya at humingi ng tawad. Gustong-gusto ko ng ipaliwanag sa kanya ang lahat pero nagdadalawang isip din ako kung minsan, baka kailangan pa niya ng panahon para magpalimig at makapagisip-isip.
I don't want to push her to much in the edge.
Sa huli ay nag-desisyon ako na bigyan siya ng oras para makapag-isip pero hindi ko pa rin isusuko ang panghihingi ko ng tawad.
She is still clouded with hatred right now and I don't want that to hinder possible chances. Ngunit hindi ko inasahan na sa aking desisyon ay mas lalong lalala ang lahat. I didn't saw it coming, she change a lot. No, she didn't change,
Chapter 17TransferredBrenda's POVHindi magkamayaw ang kaba ko sa nangyari kay Itay. Parang natigil ang aking mundo. Sa sobrang pag-aalala ay hindi na ako umalis sa tabi niya. Ako ang nag-aalaga sa kanya sa bahay nang ma-discharge siya sa hospital.Hindi na nga ako nag-abalang sabihin sa mga kaibigan ko ang nangyari at ang importante ay maayos na ang lahat.Magda-dalawang buwan ding hindi makagalaw si Itay ng mga-isa, kaya walang oras na hindi niya ako kasama. Ang masayang plano ko ngayong summer ay naglaho na lahat na parang bola."Brenda, magsuklay ka naman at magpalit ng disenting damit, paulit-ulit na lang 'yang suot mo." Sita sa akin ni Inay."Favourite ko to eh!" pagmamaktol ko. Pinalo niya ako ng pamunas."Nako! Parang hindi ka dalaga! Kaya walang nagkakamaling manligaw sa'yo.""Nay naman! Basher ka’yo sa buhay ko." Nguso ko."Eh, papaanong hindi eh wala ka ng
Chapter 18GirlfriendBrenda's POVSinamahan ako ni William sa pag-process ng transfer ko. Hindi ko mapigilang mag-isip na may hidden agenda siya sa pagsang-ayon sa gusto ng Papa niya.He even, without hesitation agreed that I will be staying in their house for a year, dahil malayo ang bagong school ko sa bahay namin.Noong pumunta ako ng school ay sobra akong kinulit ni Christine. Galit din siya sa akin dahil sa paglilihim ko.Ang dami niyang tanong lalong-lalo na ng makita si William pero tanging isang tanong lang ang namutawi sa labi ko."Kumusta na siya?" Christine look confused at first, pero agad din namang nakuha ang ibig kong sabihin."I really hate you Brends! Bakit siya ang kinukumusta mo instead of me? May kayo ba?" muntik ko na siyang mabatukan sa huling sinabi niya. Nakakagigil!Alam kong walang kami pero sa tingin ko ay papunta na iyon doon and we really hurt each other, which means we're hurt because we have thi
Chapter 19After all this timeBrenda's POVHindi ako makatulog sa nangyari kanina. Muli kong naalala ang bagsak na balikat ni Brandon habang papalayo.Bakit ako nagui-guilty? Bakit ganito? Hindi dapat ito ang nararamdaman ko eh, dapat masaya ako kasi nakaganti ako sa ginawa niya sa’kin, pero bakit nakikipagtalo ang isip ko?Dapat ko na talagang pakinggan ang rason niya. Wala naman ng mawawala, nasaktan na ako kaya may isasakit pa ba ang puso ko?Nagsimula na ang pasukan at naging maganda naman ang mga pangyayari. Hindi ako na out of place kahit private school ang pinapasukan ko at bago lang ako.Ang mas maganda ay may kumukuha sa akin na driver, kung hindi naman ay si Liam ang sumusundo sa akin.Nag-a-adjust pa lang talaga ako kasi sobrang seryoso nila rito. 'Yung ibang mga girls ay may mga bitch na aura kaya nahihirapan pa akong makipag-kaibigan. 'Di bale at isang taon lang naman ang gugugulin ko rito at ga-gradua
Chapter 20Handsome ColleagueBrenda's POVHindi pa rin ako makapaniwala na nakaharap ko si Brandon kanina. After three long years ay 'Hi' lang ang nasabi ko sa kanya at nagmadaling bumalik sa aking opisina na hindi pa rin makapaniwala.Namamalikmata lang ba ako? Maaga akong gumusing at late natulog kaya baka namamalikmata nga lang talaga ako dahil inaantok pa ako? Tama! Baka panaginip lang 'to ‘di ba?Kung ano-ano ng mga bagay ang pinapaniwala ko sa sarili pero parang totoo talaga siya kanina eh. Napasigaw na lang ako at napasabunot sa aking sarili. Lumapit ako sa aking mesa at ininom ang mainit na kape na nilapag ko kanina."Ang init! Ouch!" sigaw ko nang mapaso ang dila. "Oh my God! Hindi nga ito panaginip!!" napatakip ako ng bibig habang nanlaki ang aking mga mata."Nandito si Brandon?" ‘Di makapaniwala kong tanong. Hindi na nga ako mapakali sa aking upuan sa isipang nandito kami sa iisang building ni Brandon. Sobrang
Chapter 21What ifBrenda's POVBelieve me when I say that my office routine changed when Brandon pop out of nowhere and awaken old feelings inside me that are just sleeping waiting for him to come back.Kung noong nakaraan ay maaga akong pumupunta sa opisina para sa trabaho at paulit-ulit lang ginagawa ang mga napaka-typical na mga bagay, ngayon ay mayroon na akong ibang dahilan.Hindi ako mapalagay sa tuwing wala ako sa opisina at hindi ko nakikita si Brandon. Palagi kong naiisip kung ano kaya ang gingawa niya at lalong-lalo na kung sino ang kasama niya. And speaking of, magkasabay sila ng Tess na iyon na naglalakad papunta sa elevator, kakapasok ko pa lang sa lobby at natanaw ko agad silang magkasama.Hindi ko maiwasang maningkit ang mga mata nang makita kung gaano sila ka-close habang simpleng naglalakad lang sa tabi ng isa't isa. If I am someone else I would say that they'll make a good couple, but I'm not. I perfectly have my own
Chapter 22The Flirt!Brenda's POVI keep on tossing in bed. I can't sleep while Brandon's voice keeps replaying in my head.“I will take my chance this time with her.”"Aaahhhmm!!!" I shouted in my pillow. My gahd! Para akong teenager na napansin ng crush niya. I cannot blame myself because I didn't experience this before. This feeling is kind of foreign to me!"Stop it, Brenda!" sigaw ko sa aking sarili. Hindi talaga mawala ang boses ni Brandon sa aking isip, tulong! Napabangon ako sa aking kama sabay kamot sa aking buhok dahil sa inis. Kinapa ko ang cellphone ko sa sidetable at tiningnan ang oras.Napasigaw na lang ako sa gulat nang makitang alas dose pa ng gabi "Argh! Ano ba ang ginagawa mo sa'kin, Brandon!" I shouted in frustration. Papasok pa ako bukas, baka magmukha akong zombie nito nakakahiya sa kanya kapag nakita niya na— Teka? Bakit siya na naman ang iniisip ko? Think of something else Brenda, kaya mo 'yan
Chapter 23AbductionBrenda's POVKinabukasanay nakatanggap ako ng text mula kay Brandon. Nagising ako dahil sa pagi-ingay ng aking cellphone sa text na ‘yun.Binuksan ko ang text niya pero bago pa iyon ay tiningnan ko muna ang oras. Alas singko pa ng umaga.Brandon:-Good morning!-Are you awake?-Good morning, gorgeous. Have a nice day!Napangiti ako sa sunod-sunod niyang mensahe. For three years ay hindi pa rin pala siya nagpapalit ng number. Iyong naka-phonebook pa rin sa akin ang gamit niya. Nagtipa ako ng reply para sa kanya.Me:-Gising na ako dahil sayo.-Good morning!Hindi mawala ang ngiti sa aking labi pagkatapos kong ma-send ang huli. Ano kaya ang ginagawa niya? Ang aga niyang nagising. Excited.Simula nang sinabi kong sasama ako sa team building ay hindi na niya ako tinantanan. Kinuha niya ang number ko at palagi akong tini-text. Daig pa
Chapter 24DoomBrenda's POVComing here in La Garcia resort is unexpected but I never regretted every moment I spend here. Being here settled all the questions in our minds. Nakapag-usap na kami ni Brandon sa mga nangyari three years ago.Pareho kaming nasayangan sa mga oras at panahon na nawala sa amin dahil sa mga maling akala, padalos-dalos na disesyon, at pagsasarili ng problema. I hope now that everything is settled we can start a new beginning. Sana ngayon ay wala ng mga lihim na tinatago na makakasira sa pagsisimula namin.Pagkatapos naming pasyalan ang lahat ng mga amenities at ma-enjoy ang dagat ay nakaupo kami ngayon sa hammock sa harap ng aming private villa. Hindi ko alam kung hanggang kailan kami ni Brandon dito para mag-rent pa ng villa but come to think of it, they own the whole resort and he is still my abductor and I'm just the willing captive.Willing? I don't know at first but now, ayaw ko na yatang umalis sa