ADRIANNA
My life is a perfect definition of tragedy. Mula pagkabata ay naranasan ko na ang mga bagay na kahit ang mga matatanda ay hindi kakayanin. I was happy when I was a child but behind that happiness is a horrible experience. Akala ko ay makakalimutan ko rin kaagad dahil bata pa ako nang maranasan ang mga 'yon, pero dinala ko ang lahat hanggang sa pagtanda.
Even my only best friend, Freya, didn't know exactly my childhood. Karamihan sa mga ikinukwento ko sa kaniya ay ang mga masasayang ala-ala. To be honest we're just the same when it comes to hiding secrets. May mga tinago siya sa'kin at gano'n din ako sa kaniya. Mas malala pa nga ang mga bagay na hindi ko sinabi sa kaniya kaysa sa mga inilihim niya sa'kin.
Hindi sa wala akong tiwala sa kaniya, kundi dahil hindi ko pa kayang mag
ADRIANNA "You'll have a little brother soon." My father said that to me and caressed my hair as he smiled sweetly at me. I looked at my mother's bump on her tummy. A little smile plastered on my face as I touched it. Mama and Papa look happy while watching me. Inilapit ko ang tenga ko sa tiyan ni Mama para pakinggan ang nasa loob nito. Nagulat ako nang may biglang sumipa. Mama laughed, "Mukhang masungit siya ngayon pa lang." "I can't wait to see him!" Masayang sabi ko. Finally, I'll have a brother. I will be the best sister in the world and I will take care of him no matter what happens. Gano'n naman talaga ang isang ate, '
DAVEN"You didn't change a bit, Dave. Kaya pala wala ka pa ring girlfriend."Pabagsak kong sinara ang closet at sinuot ang kulay itim na printed shirt. I looked at Clara who's sitting on my bed and smirking at me. Hindi ko siya pinansin at tumungo sa study table para kunin ang laptop ko. Isinilid ko ito sa backpack kasama ang iilang gamit na kakailanganin ko."Leave, Clara. I don't have time for you," malamig kong sabi saka naglakad palabas ng kwarto.Max jumped from my bed and followed me. Sinundan din ako ni Clara at sinara ang pinto ng kwarto. I don't know why this woman's still following me. From the day we met at the coffee shop, she keeps bugging me even through messages and chats. Ano pa ba ang kailangan niya?
ADRIANNAPasado alas singko ng hapon ay nakarating na kami sa camp site. Masyadong mahaba ang lakaran kaya lahat ay bagsak ang katawan nang sa wakas ay tumigil na kami sa paglalakad. Kaagad kaming sinabihan na magtayo na ng tent dahil malapit na ang gabi. Ako ang incharge na magtayo ng sa'min kasama si Lesley na pinaka tahimik sa grupo. Ang iba naman ay kumuha ng mga panggatong at gamit.I watched how our tent collapsed again for the fifth time I tried to assemble it. Napabuntong-hininga ako at muling kinuha ang malaking tent at sinubukan ulit itong ayusin. Lesley is just watching me while doing nothing. I want to complain but I don't want a fight with a timid and shy nerd. Hindi naman sa nagmamalakas ako pero feeling ko ay isang suntok ko lang sa kaniya ay susubsob kaagad siya sa lupa.Pagkatapo
ADRIANNA"I believe she didn't do it."My tears can't stop falling even though I've been crying for almost two hours. I can feel my eyes becoming sore and my head hurts too. I'm so devastated and can't even think properly right now. Daig ko pa ang namatayan dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman ko--kahit na parang namatayan naman talaga ako dahil patay na ang karamihan sa mga kaklase ko.All of them who drank the juice I made didn't survive death. Kahit saang anggulo tingnan ay kasalanan ko ang lahat dahil ako ang gumawa ng ininom nila. Pinagsisisihan kong nagpaiwan pa ako at nagpresintang ipaghanda sila ng maiinom dahil ganito rin naman pala ang kalalagyan ko. I'm stuck in a situation where I couldn't escape again. A situation that created because of my own mistakes and stupid decisions.
JENSEN"....sa ngayon ay wala pa ring malinaw na impormasyon kung ano na ba ang naging desisyon ng pulisya sa--"Mabilis kong pinatay ang TV at binalibag sa sofa ang remote. Kaagad akong pumanhik sa taas at pumasok sa kwarto para kunin ang jacket ko. Sinoot ko 'to habang bumababa sa hagdan. Conan barked and followed me up to the gate of our house. Alam na nito ang gagawin kaya hindi na sumunod pa sa labas.I just walked out of our village and took a taxi to another village. Mabigat ang bawat hininga ko at parang hindi mapakali. My fist clenched because of the extreme frustration I feel. Hindi na ako nagsayang pa ng oras nang mapanood ko ang balita nito lang hapon. Mabilis akong napuno ng galit sa ibinalita ngayon lang lalo na at hindi ito isang ordinaryong balita lang tulad ng dati.
ADRIANNA"Now tell me it wasn't because of your stupidity?"Daven looked at me with his brows knitted, piercing eyes and serious expression. Kadarating lang niya sa office ng kanyang uncle at ito kaagad ang sinabi niya sa'kin. Ramdam ko ang inis niya at alam ko naman kung bakit."It was all inevitable, Daven. 'Wag mong sisihin si Ms. Valiente," mahinahong sabi ni Inspector Fajardo."Hindi ko siya sinisisi, inspector. I'm just implying that if she already knew that the perpetrator was there, how could she let her guard down?"Napayuko ako at pinaglaruan ang mga daliri. Tinanggal na ang posas sa kamay ko at pakiramdam ko ay nakalaya ako sa pagkakakulong. Salamat kay Chief Es
ADRIANNA Saktong alas sais ng hapon ay nakabalik na kami sa Police Agency kasama si Callix. Napagpasyahan kasi namin ni Daven na ipakilala ito kay Chief Esguerra at para na rin doon mismo kasama sila ni Inspector Fajardo ay mapag-usapan ang tungkol sa mga impormasyong nakalap nito na makakatulong sa'min para mahuli ang misteryosong--kuya ni Freya. Actually ay malaki na ang naitulong niya sa'min ngayon dahil nakumpirmang tama ang hinala ni Daven. Wala akong ideya kung paano nalaman ni Callix na magkapatid si Freya at ang salaring hinuhuli namin. Wala na rin akong balak na itanong pa 'yon sa kaniya dahil sigurado namang tulad ni Daven ay may mga natuklasan din itong clues. "Ikaw 'yung naireport na pabalik-balik dito, ah? Kaya naman pala nagpupumilit kang may ma-interview na officer dito dahil
DAVEN"Are you sure about this, Dave?" Tanong ni Uncle Alejandro."I've been investigating him since the day I learned about his case. I'm not sure if Adrianna knows this," I said.He nodded. "Hindi kita pipigilan sa binabalak mo. Mag-iingat ka lang."I know that he's not just warning me because it's normal to say, but he also wants me to understand something. And I'm already aware of it. Hindi ako basta-basta gagawa ng isang bagay na walang back-up at hindi ko pinaghandaan. I've been waiting for this chance and I just finished gathering all the evidence and proofs about this particular thing.Kailangan ko na lang ngayon ay mag-ingat sa bawat salita ko kapag nakaharap ko na