Chapter 4

Hinintay ko ang message ni Ashton ng higit isang oras na. Nakakain na lang ako ng hapunan. Nakapaghilamos na rin ng mukha't nakapagbihis, pero hindi pa rin siya nag-me-message.

Saan na ba ang sinasabi ng mokong na 'yon?

Boredom hit my nerves, so I thought of watching hentai again. Kaagad napunta ang kamay ko sa browser, and I went incognito mode. Yung isang kaklase kong lalaki ang nagturo sa akin noong isang araw lang at ngayon ko lang naalala. Kung manonood ako ng mga ganito, kailangang naka-incognito para walang makikita sa browser's history ko. Tinuro niya lang nang kusa, kahit hindi naman ako nagpapaturo, pero ayos lang din kasi may nalaman akong ganito.

Mahirap na rin kung may makakakita. Isang malaking putang-ina kung mangyayari man 'yon. Plus, there's a tendency that my phone would acquire a virus, and I don't want that to happen.

Bumalik na naman ako sa site na 'yon, para tingnan kung nandoon pa yung video ng lalaking inaakit ang alaga niyang nakatago sa loob ng kaniyang boxers.

Hinanap ko pero wala na. Minsan talaga, nawawala yung mga videos. Pagkatapos naman n'on, biglang lilitaw na parang sira kahit hindi ko naman na hinahanap.

As I was scrolling up the site finding for catchy video thumbnails, something captured my heed. It was a guy with a reddish hair, kasama ang isang babaeng dilaw ang buhok.

The guy's still wearing his shirt, but the girl doesn't have any clothes on anymore. The girl's also on the top of the guy who's lying down the bed while he's tied up.

I fucking pressed the video because the guy's face really aroused me. Idagdag ko pa yung batuta niyang ang laki, at sa thumbnail pa lang ng video—mukhang may planong ipasok 'yon ng babae sa bibingka niya.

Nag-play na ang video kalaunan. Hindi ko alam, pero nagsimula silang dalawa sa paghahalikan habang may mga suot pang mga damit, 'di kagaya n'ong nakita kong thumbnail ng video nilang 'to.

They were doing a torrid kiss then, licking each other's tongue. Tumigil lamang sila sa paghahalik na 'yon nang itulak ng babae ang lalaki sa kama.

Wild.

Kumuha ang babae ng lubid. Kaniyang ginapos ang mga kamay at paa ng lalaki para hindi na ito makagalaw pa. May hawak-hawak din siyang gunting na hindi ko alam kung para saan. I gulped.

Very wild.

Muling idinampi ng babae sa lalaki ang sariling mga labi, habang minamasahe ang pagkalalaki nito. Pagkatapos ay ibinaba niya ang sarili ulo't marahang dinidilaan ang batuta ng lalaking nakatago sa boxers. She then started tearing up his boxers using the scissor.

Putang-ina, parang maglalaway na ako rito sa kahihintay kung kailan lalabas yung batuta ng lalaki. Dinahan-dahan pa kasi ng babae—ang intense!

Napalunok ako ulit ng laway.

Phenomenally wild!

Nagulat na lang ako nang mag-pause bigla ang video, and the screen turned white. Someone fucking called!

"Harasser"

Sinagot ko ito nang walang pagdadalawang-isip dahil naputol bigla yung pinanonood ko. Panira talaga 'tong tang-inang lalaking 'to.

"Who's this?" bungad niya na parang siya yung may ganang magalit.

"Ang papatay sa'yo." Umayos ako ng upo sa kama.

"Okay, bye. I thought you have something important to say."

At talagang ako pa yung pinatayan niya ng tawag?! Bwisit na lalaking 'yon, a!

Kusang bumalik sa browser ko ang sariling phone, at bigla-bigla na lang na hindi ko na ito ma-pi-play ang video. Ang malas!

Pagulong-gulong ako ng kama na parang nababaliw na. Kinakagat-kagat ko yung unan sa headrest. Tumigil din ako kalaunan sa ginagawa't humarap sa kisame.

Kairita! Ewan ko kung ano nangyari sa video! Bakit bigla na lang hindi mag-pi-play?! Bigla pang nag-error yung site.

Ano, may bug?!

Umupo ulit ako ng kama, napabuntonghininga't tiningnan ang screen ng phone ko.

Wala na. Wala na yung video.

Ang dami na talagang kasalanan sa akin ang lalaking iyon!

"Tang-ina niya," bulong ko't napatingin na lang sa harap ko. "Hay nako!"

Nabaling ang pansin ko nang mag-vibrate ang aking phone. I clicked the notification from the notification bar, because it was from Facebook.

Nakalimutan kong may isi-send pala sa akin si Ashton na schedule ng bwisit na lalaking iyon. Yung pangalan pa niya, parang pangalan ng isang bansa.

Israel.

I even find it difficult to pronounce.

"Asriel," mahina kong sabi.

Tama nga. Parang Israel.

I opened my messenger and saw that Ashton messaged me.

Ashton:

I thought you're going to send me a friend request?

Ako:

Nakalimutan ko pala, ang tagal-tagal mo kasing mag-message, e.

Ashton:

Paano naman ako mag-me-message kung hindi ka nag-send ng fr? :<

Sinabi niya palang ako ang mag-a-add sa kaniya. Kamakailan lang, nagiging tanga na rin ako. I slapped my forehead.

Ako:

Send mo na lang. Dami mo pang satsat, e!

Ashton:

Ashton sent an attachment.

I downloaded the pdf file he sent. I only waited for a second and directly went to reading what's in the file.

"Asriel Spruce S. La Verga is a 20-year old accountancy student at La Vista University."

Putang-ina, 'yon lang 'yon?!

Ako:

Hoy, Ashton!

Ashton:

Bakit? HAHAHAHAHA!

Ako:

Tumigil ka nga. Send na! Gusto mo bang patayin kita riyan?! Ipapapatay talaga kita sa serial killer!

Ashton:

School days, madalas siyang nasa school library lang naka-standby kapag walang klase. Weekends, madalas siyang may sessions sa horse riding/equestrian jumping tuwing umaga. Pagkahapon naman naglalaro siya ng basketball kasama mga kaibigan namin sa basketball court ng school.

Ako:

Okay.

Ashton:

Pumupunta rin niyan ng bar tuwing gabi. Mahilig kasi 'yan sa sexy girls. HAHAHAHAHA!

Ako:

Sabi ko na, e. Kaya pala ni-harass niya ako.

Ashton:

Amp. Feeling sexy. HAHAHAHAHA. Puntahan mo na lang siya ngayon!

Ako:

Baliw ka ba? Underage pa ako.

Ashton:

Ay, okay. Patuting ka pa pala. HAHAHAHA.

Ako:

Kahit sa chat, naririnig ko pa rin yung tawa mong kairita. Grr.

Ashton:

Iiyak na lang ako. HUHUHUHU.

Ako:

Bahala ka na sa buhay mong mokong ka.

Walang pinagkaiba si Ashton sa social media niya. Kung maingay siya sa personal, pati rin naman pala sa virtual. Kairita kasi parang palagi niya akong pinagtatawanan.

Lumalalim na rin ang gabi. Mukhang kailangan ko nang magpahinga dahil may klase pa kami bukas. Ipipikit ko na sana ang mga mata ko nang biglang nag-vibrate ang phone ko.

Si Ashton na naman?! Bwisit.

Tiningnan ko ang phone ko.

Harasser:

Please delete my phone number on your phone. I don't want unknown numbers calling me out of nowhere. I'm a busy person. I don't have time for jokes. This will be my last text. Thanks.

I could imagine his face saying these words, glaring at me. Hindi ko na lamang pinansin ang text niya't natulog na lang. I'm fucking tired this day, so I won't bother.

--

Nang makarating ako ng school, hindi ko pa nakikita si Aurora. Umupo na lamang ako sa aking upuan at nilingon yung class monitor namin.

"Oy, Leonard," tawag ko.

"Bakit?"

"Absent ba si Aurora ngayon?" tanong ko sa kaniya. "Kasi wala naman dito yung bag niya, e. Nagtataka lang ako kasi bihira lang namang mag-absent 'yon."

"Nandito pa nga siya kanina, e. Umalis kasi may gagawin daw siya."

Isinuot kong muli ang aking bag at hinanap si Aurora. Ganito siya kapag may problema—mahilig mapag-isa. Iyon talaga ang hindi ko gusto sa kaniya, e—parang timang kung mag-drama.

Hinanap ko siya sa cafeteria, wala siya roon. Hinanap ko siya sa basketball court, maging sa college departments. Wala naman siya roon. Hinanap ko siya nang hinanap, ngunit wala akong makitang Aurora.

Sigurado ba si Leonard na pumasok nga ng school si Aurora? Ang laki rin kasi ng school, imposibleng malibot ko lahat. Sasakay ka pa minsan ng sariling kotse o taxi dahil sa layo ng ibang departments. Yung pinupuntahan ko lang ngayon, yung mga lugar na malapit lamang sa aming classroom.

"Saan ka na ba kasi, Aurora?" I mumbled.

Nag-try akong magpunta sa gymnasium at baka makita ko siya roon dahil 'yon na lang 'yan yata ang lugar na hindi ko napuntahan sa kahahanap sa kaniya. Nang makarating ako rito, nakita ko na siya sa wakas.

She was sitting on the bleacher, while crying. Halatang namamaga na yung mga mata niya sa kaiiyak. Nilapitan ko siya.

"Hey, ano nangyari?"

"Oy, besh, ikaw pala 'yan. Wala naman masyado," sambit niya't dali-daling pinunasan ang sariling luha. "Nagsisimula na ba ang klase? Tara na."

Akmang tatayo na sana siya nang hawakan ko ang braso niya. "Tell me, what happened? Alam kong umiiyak ka dahil may nangyari. Ayos ka lang naman kahapon, a. Ibig sabihin niyan, may nangyari sa bahay n'yo, ano?"

She repositioned herself on a bleacher and released a just sigh. Tumabi na ako sa kaniya ng upo pagkatapos.

"Mom and dad had a fight again."

"Kailan nangyari? Kagabi?"

"Dad was drunk, he opened up a topic that's sensitive to mom's. Kung kaya't nag-away sila."

Naririnig ko ang lungkot ng bawat salita niya. Hindi ko alam pero naramdaman ko 'yon. "Ano ba yung topic na 'yon?"

"About my older sister," she said, looking at the floor of the gymnasium.

"Iyon na naman?!" reaksyon ko. "Ay... sorry."

"It's fine. Paulit-ulit ko na lang naririnig yung pag-aaway nila sa tuwing lasing si dad. Sabi pa ni dad, na sana hiniwalayan na lang niya si mom para matapos na ang lahat ng iyon. Ngunit dahil mahal niya raw si mom, hindi niya ito binitawan—he chose to let her stay."

"Bakit? May naging kabit ba ang mama mo?"

"Parang gan'on na nga," sambit niya. "At sa tingin ko rin..."

"Ano?"

"Wala, pasok na tayo ng klase. Oras na't magsisimula na rin si Ma'am Garcia sa lecture niya," sambit niya nang nakangiting tumayo. "Hindi ko puwedeng pabayaan na lang ang obligasyon ko rito sa school na mag-aral."

"Ayos ka lang ba?" tanong ko't tumayo na rin.

"Ayos lang ako, besh! Huwag ka nang mag-alala! Matibay kaya 'tong kaibigan mo!"

"Sus, tara na nga," sambit ko't impit kaming natawang dalawa.

PUMUNTA KAMING dalawa ni Aurora pagkatapos sa library. Tinutulungan niya akong hanapin si Asriel at tama nga si Ashton na kadalasan nasa library daw ito. May kasama naman siyang isang lalaking putang-ina lang—ang tangos ng ilong at parang hindi nadaanan ng magsasaka yung kilay niya.

Nasa iisang lamesa lang sila, pero ang dami ng tambak na libro sa kanilang giliran na tila'y nakikipag-compete sa isa't isa sa pagbabasa.

"Aurora," tawag ko. "Kita mo 'yon?"

"Kanina pa, besh," bulong niya sa akin. "Pero ang guwapo rin kaya ni Asriel. Pareho silang wide readers, at mukhang matatalino."

Hindi ko masikmura ang sinabi ni Aurora, like yuck!

"Anong ikinakaguwapo ng tang-inang Asriel na 'yon, Aurora?!" mahina ngunit may diin kong sabi. "Mas mabuti pa nga yung isa, o!"

"You won't appreciate Asriel's looks, kasi may ginawa siyang kalokohan sa'yo," sambit ni Aurora na parang wala sa sarili't nakatingin lang doon sa isang lalaki.

"Aurora, sino ba yung isang lalaki? Kilala mo siya?" tanong ko sa kaniya.

"Siya yung sinasabi kong crush ko."

"Sino nga ulit 'yon?" tanong ko habang inaalala ang pangalan ng lalaking 'yon.

"Stryke Ferrero R. De Leon." Napatingin ako sa mga mata niyang kulang na lang ay titibok ang mga ito.

"Ano ba siya? Accountancy student din? Nako, kung accountancy student 'yan, bantayan mo na sarili mo," banta ko, habang umupo na rin kami sa isang mesa, katabi lamang doon sa mga lalaking iyon.

Tiningnan ko ang Asriel na 'yon. Ramdam na ramdam ko yung usok na lumalabas sa katawan ko kapag nakikita ko talaga siya. Humanda ka sa akin, dahil lalapit ako nang lalapit sa'yo hanggang mabubulgar ko lahat ng sikreto mo.

"Hoy, besh! Bakit? Anong mayroon sa accountancy students?" tanong ni Aurora.

"Hindi ko na lang sasabihin kasi ang laswa, yuck," tugon ko.

"What do you mean? But I don't mind, Stryke's not an accountancy student anyway. Hindi ba sinabi ko na sa'yo 'yong law student siya? Ang dali mo lang talagang makalimot!"

Napapansin kong tumataas na ang boses naming dalawa kaya napalingon-lingon ako sa paligid. Sinita ko naman si Aurora. Buti na lang talaga at wala yung librarian ditong paniki-owl.

Pinihit kong muli ang direksyon ni Asriel. Nagulat na lang ako nang may babaeng lumapit sa kaniya—si Natasha. Nagbibigay siya ng snacks kay Asriel. Malaki naman yung ngiti sa mukha ni Natasha. In fairness, may improvement yung mukha niya kahit papano.

Akmang yayakapin na sana niya si Asriel, nang bigla nitong itulak palayo ang mukha niya gamit lamang ang kamay nito. Impit akong napatawa dahil sa nakita. Nakita ko rin si Aurora na natawa rin sa ginawa ni Asriel kay Natasha.

Ang halata niya kasing may crush siya kay Asriel, e.

Siguro, may depekto na siya sa kaniyang mga mata. Sa lahat-lahat ng lalaki riyan na ang gaguwapo, yung pinili niya hindi naman kaguwapuhan at manyak pa! Yuck! Ganiyan na ba kababa standards ng Natasha na 'yon?

"Umalis ka na," rinig kong sabi ni Asriel.

Lakas talaga ng loob ng lalaking 'to para ganoon-ganoon na lang niya paiyakin yung mga babae. Aba't putang-ina niya talaga. What an asshole!

But if he'll keep on doing it on Natasha, it's fine with me. She deserves it anyway.

Hindi ko alam kung may topak ba yung utak ng babaeng 'yan. Bigla-bigla ba naman akong ginagawan ng masama kahit wala naman akong ginagawa sa kaniya kung 'di laitin at insultuhin siya. Kung sa bagay rin naman, hindi niya siguro mapigilan galit niya sa akin dahil sa mga sinasabi ko sa kaniya.

Binantayan lang namin si Asriel hanggang sa nagtanghali na. Last period namin 'yon sa klase't wala na rin kaming schedule, kaya nag-standby na lang kami sa library.

Iniligpit na ng dalawang lalaki ang mga librong kanilang binabasa. Ngayon ko lang napansin, pareho sila ng height. They're both fucking tall, but their bodies are well built—kung kaya't hindi sila nagmumukhang stickman sa tangkad.

Tumayo na rin kaming dalawa ni Aurora. I sent her a smile and went out from the library. I gave her the signal that we should follow them to the cafeteria.

Marami-rami na rin ang tao rito sa cafeteria, pero wala talagang bumabalak na lumapit sa dalawang iyon na nakaupo lamang at tahimik na kumakain. Buti 'di nilalangaw yung mga bibig nila, 'no?

Kanina lang sa library, mas marami pa nga kaming napag-usapan ni Aurora kaysa sa kanila, e.

"Hey, guys!" bigla kong narinig ang boses ng Ashton na 'yon—na palagi yatang masaya.

Naririnig ko silang nag-uusap, kasi ang lapit lang namin ni Aurora sa kanila. I was very pleased that we sat here, so that we could observe the movements that they do, especially that Asriel.

Ngunit halos hindi naman gumagalaw, e.

"What are you doing here, Ashton?" that guy named Stryke said, and I could barely hear it because of his extremely low tone.

"Kakain, ano ba kayo? Palagi n'yo na lang akong tinatanong ng ganiyan na parang gusto n'yo na lang ako maglaho."

"You noticed," maikling sabi ni Asriel.

"Ewan ko sa inyo, doon na lang ako sa girls sa kabila," sambit ni Ashton at napatingin sa direksyon namin, ngunit naunahan naman siya't may biglang tumabi sa aming dalawa ni Aurora.

I leaned my gaze on this guy who sat down with us. "It's you, again. Bakit ka ba nandito?"

"Bakit? Bawal?" tukso pa nito.

"I'm Welbert. Accountancy student. 20 years old."

"I didn't ask for your name nor your age," mataray kong wika. "Could you please stay away from us? Because I don't feel comfortable when you're around."

"I won't bother you anymore. Wala rin namang natitirang seats kung titingnan mo," palusot pa niya.

"Aurora, kukuha lang muna ako ng tubig," paalam ko kay Aurora at dumating naman si Ashton. "Diyan ka lang."

"Ako na kukuha," ani Welbert, nang hindi pa ako nakatatayo. "Dito na lang kayo."

"Hindi, ako na lang kukuha at baka magkaroon pa ako ng utang na loob sa'yo," I uttered, glaring at him.

As I was about to stand, all of a sudden, a person's hand pushed me back right to my seat.

"Ano ba?!" giit ko't napatingin dito. "Hindi—"

Asriel did that. I never thought he would. Hindi ko rin alam kung paano siya napunta rito.

We're having a staring competition right now, and I can't help it because his chocolate brown eyes were just too piercing.

"Let me do the favor," sambit niya na parang galit na naman. "Diyan ka lang. Ako na kukuha."

"Hindi, ako na!" I insisted and tried pushed myself up, but his hand was just too strong for me to resist. "Ako na sabi, e!"

"Tigas ng ulo," sambit niya't binitawan ang balikat ko.

Umalis siya pagkatapos at kumuha nga ng tubig. Ginagawa niya ba 'to para hindi na ako magalit sa mga ginawa niya?! Hindi niya ako madadala sa tubig na 'yan. Para namang timang kung madadala ako. Those sweet gestures of some guys like him aren't real, kaya hindi ako naniniwalang ginagawa niya ito para sa akin. Ginagawa niya ito para sa sarili niya dahil alam niya kung gaano kabigat na kaso yung ginawa niya sa akin—and to think, I'm still a fucking minor.

He then placed the glass of water on my table. Bumalik na siya pagkatapos habang nakapamulsa. Nakita ko ring hinubad niya ang coat ng kaniyang uniform, showing his broad shoulders and bulky chest. What's left is his tucked in fit white long sleeve with a red tie on—which all male students are required to wear here in school as the official uniform. He hung his coat afterward on his own chair, and he continued eating like nothing happened.

Inubos ko na lamang ang tubig dahil nakaramdam ako ng biglang paghihingal at init sa katawan. Kalaunan ay napansin ko ring nakatingin na sa akin sina Aurora, Welbert at Ashton. Umalis naman si Welbert nang matapos itong kumain—ewan ko rin kung nakakain nang maayos ang boyrikat na 'yon.

"Ikaw, Tahiti, a!" panunukso ni Ashton at impit namang tumawa si Aurora.

"Don't just casually call my name like that," sambit ko sa kaniya't nagpatuloy sa pagkain.

"Oy, Tahiti, sabi raw na mag-e-exam tayo mamaya sa Introduction to World Religions and Belief Systems."

"Talaga? Ano raw i-e-exam?" I asked.

"Yung last lesson natin, quiz daw n'on," she replied.

"Wala rin naman akong planong i-perfect yung exams, kaya bakit mo pa sinabi sa akin? Hindi rin naman ako magugulat kung si Sir Licong ang magsasabi niyan mamaya."

"Well," aniya. "Hindi ka rin naman pala nag-aaral kasi ang laki ng tiwala mo sa stock knowledge mo."

"Stock knowledge?" tanong ni Ashton.

"Oo, magaling siya diyan," natatawang sambit ni Aurora.

"Huwag mo nga akong binu-bully. Palibhasa't ang talino mo sa klase't ginaganyan mo na ako?" I pursed my lips and crossed my arms over my chest.

She laughed.

"Iyon na nga lang maipagmamalaki ko, e," sabi ko.

"Sorry na, besh!" Hindi na niya talaga napigilan at tumawa na nang malakas.

"Best friends kayo?" tanong ni Ashton.

"Oo, kahit minsan may topak 'tong isa," sambit ni Aurora.

"Hoy, anong topak? Ikaw kaya yung tupakin sa ating dalawa."

"Hi, I'm Aurora." She offered him a handshake.

"I'm Ashton," he replied, after accepting her hand.

"Hoy, huwag nga kayong maglandian sa harap ko. May naaalala ako, e," sambit ko't napatingin sa kisame.

Putang-ina't ba't ba kasi nawala yung video na 'yon, e?! Kasalanan 'to ng Asriel na 'yon, e!

"Anong naglalandian?" natatawang sambit ni Aurora. "Ikaw nga kanina, pasimpleng inubos lang yung tubig habang nakatingin kay Asriel."

"I agree," sang-ayon pa ni Ashton, pagkatapos ay tumawa na parang timang. "Hay nako! May naaalala na naman ako! Ano tinatahi mo, Tahiti?"

"Huwag ka ngang mambaboy ng pangalan, acetone!"

Nagulat na lang ako nang biglang lumapit si Natasha't hinila ako patayo.

"Oy, Natasha!" rinig kong hiyaw ni Aurora at nakita ko namang sinundan niya kaagad kami.

"Saan mo ba ako dadalhin, impakta?!"

Tumigil kami habang nasa gitna na kami ng hallway. Binitawan niya ang braso ko't hinarap ako.

"Ano ba kailangan mo? Sira ka na ba?"

"Hindi. Gusto ko lang sabihin sa'yo na binabalaan na kita. Huwag kang lalapit kay Asriel dahil baka pagsisisihan mo ang gagawin ko at ang malalaman mo. Kung ipagpapatuloy mo iyan, good luck na lang sa'yo."

"Anong sinasabi mo? Paano kita maiintindihan niyan?"

Hindi na niya ako pinansin at umalis na lamang. Nilapitan naman ako ni Ashton at Aurora.

"Ayos ka lang?" tanong ni Aurora sa akin. "Wala ba siyang ginawa sa'yo?"

"Sino ba ang babaeng 'yon?" tanong ni Ashton.

"My first cousin," tugon ko.

"Ano atraso mo sa kaniya?" muling tanong mi Ashton.

"Crush niya yata si Asriel—halatang-halata sa kilos niya, e," tugon ko't tiningnan si Aurora.

Aurora then sighed. "Baka na-badtrip lang kasi binigyan ka ng tubig ni Asriel!"

Natawa ako, samantalang si Ashton naman ay parang timang na hindi tumatawa kahit nakatatawa na.

Weirdo.

"Ang weird niyang babae, but I like her a bit. Akalain mo, she had the guts to pull you out from the cafeteria," natatawa niyang sambit sa amin.

Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa sinabi niya o hindi, kasi ano naman kung hinila ako ni Natasha?

"OMG, pakshet na malupet, gusto mo si Natasha?"

"No!" he directly replied, sounding so defensive.

Abot-langit yung tawa ko dahil sa pag-aalingawngaw nito sa buong hallway, maging si Aurora ay natawa rin.

"I'm imagining it, Ashton!" dagdag ko pa.

"Ashton, halika na," biglang utos ng isang lalaki sa kaniya na huminto sa tapat namin.

"Bye!" paalam niya kaagad sa aming dalawa ni Aurora.

Tiningnan ko kung sino 'yon. It was Asriel, with his coat on his back hanging on his broad shoulders while hands are inside the pockets of his black casual trousers.

Parang hindi niya kami nakita't dumiretso lang sa pag-alis kasama si Ashton.

"Sigurado ka bang si Asriel 'yon?" tanong ni Aurora sa akin.

"Ang alin?"

"Yung nag-squeeze ng puwet mo."

"Oo naman, siya 'yon!"

"Okay.... sabi mo, e," sambit ni Aurora. "Tara na, balik na tayo sa classroom."