Binigyan ako ni Asriel ng juice habang nakaupo lamang kami sa bench malapit dito sa maliit na tindahang kadalasan kong dinadalaw kapag gusto ko. Under the tree near it, is a such a good spot to spend your time nonchalantly.
"Akin na phone ko," utos ko sa kaniya, pero pinagbangga niya lang ang kaniyang mga labi na parang bata. "Huwag ka nang magpa-cute."
Dahan-dahan niya itong kinuha mula sa bulsa ng kaniyang casual trousers. "Ito, pero huwag mo munang buksan dito. Mamaya na kapag nakauwi ka na sa bahay n'yo."
"Paano 'yan? Gusto ko nang buksan, e," sambit kong parang nanunukso. "Ano kaya kinatatakutan mo? May sorpresa ka sa akin, 'no?"
"May nakalimutan lang akong baguhin," nahihiya niyang sabi't iniwasan ako ng tingin.
Dumating na nga ang finals namin, at natapos na rin. Ang galing magturo ni Asriel, kasi halos lahat sa exams, nasagutan ko. Maliban na lang doon sa hinuhulaan ko na lang kasi nakalimutan ko. But overall, no doubt, alam kong papasa ako. It would be the greatest gift I could offer myself."Tapos na! Malapit na rin ang birthday kooo!" Nagsisigaw ako rito ngayon sa rooftop ng kabilang building. Pabugso-bugsong tumatalbog sa aking tainga ang sarili kong boses.The results will be posted on the school's website next week. I can't wait until that happens.Nitong mga araw din, palagi na akong iniiwasan ni Welbert. Good for him, kasi kung gagalawin niya pa ako, baka magsisisi siya kung sasampahan ko pa siya ng kaso."Kumusta, exams?" biglang tanong ng isang lalaki mula sa aking likuran,
Nakahawak ako sa tiyan ko habang naglalakad. I'm still feeling my stomach being so cranky with me, but I didn't mind it."Doon tayo, Asriel!" I pointed the souvenir kiosks and hooked my arm to his. "Bili na tayo ng souvenir!""Okay, kumalma ka lang," sambit niya. "Doon naman talaga tayo pupunta."We went near to a kiosk where there are artworks displayed for lovers. Bagsak-panga akong tumitingin sa ibang artworks na kadalasan ay puro calligraphic yung style. May mga quotes, mayroon ding abstract landscapes na kulay red at pink—parang stroke brushes lang ang ginamit at hindi realistic ang dating. Lahat din ng iyon ay naka-frame, at naka-display.Maganda rin yung mga bangang nakalatag sa ibabaw ng mesa rito. Some of them are heart-shaped. "Para saan ang bangang ito?" tanong
When I felt the heat of the sun penetrating my bare skin, I regained my consciousness. I sat upright above his bed then, stretching my arms and feet, and yawning because I think I still didn't get enough sleep.Napatayo ako mula sa higaan. I gently scrubbed my closed eyes with my hands, slowly walking away from the bed. Napahinto ako saglit. I pushed my waist forward from the back, and did twists with it from side to side while swinging my hand in the air. Ibinuka ko pagkatapos ang mga mata ko.
"Staff?" sambit niya't natawa, maging ako'y bahagya ring natawa kahit wala namang dahilan para matawa. "Sige na, baka marami pang darating."Lumabas na siya mula sa waiting room. This room's located above the entrance, and can be accessed through walking up the stairs beside it. Doon ako bababa for the grand entrance later.Ilang minuto lang ay naririnig ko na mula sa speakers ang boses ng host, na kung saa'y tinatawag na niya ako. Tumayo n
When program ended, people are starting to evaporate, especially when the trivia session stopped. May iba ring nagpuntang photo booth para mag-take ng picture. Pumunta na rin ako roon, at ang dami nilang nakipag-picture sa akin. Mga kaklase ko, sina Aurora, Kendric, Khel, Ethan, Ashton, at marami pang iba. Nako, naglalandian pa sina Ashton at Ethan. Mga tang-ina.Nang umunti-unti na ang mga tao'y nahuli ko si Asriel na nakatingin lamang sa akin. "Bakit?" tanong ko sa kaniya.Lumapit siya sa akin. "We don't have any picture together. Picture tayo?" He bitterly smiled again."Asriel, may problema ba?" tanong ko sa kaniya."Kuya, kunan mo nga kami," utos niya roon sa operator ng photo booth. Nagsimula na ang countdown ng camera, pero nanatili kaming nakatingin sa isa't isa, hanggan
Kakaunti lang ang naging tulog ko kagabi. Tila nawalan na ako ng gana sa mga bagay-bagay. Kahit ang mga may kulay na mga bagay sa loob ng kuwarto ko'y naging mapurol na sa aking paningin.All those erotica books I have with dusky auras, my closet being hung open showing my poly-colored dresses, my dark coffee-tinted study table, and everything that has color—they're slowly becoming dull to me like shits.Ganito yata ang pakiramdam ng
"K-Kahapon..." I stuttered. "After my debut."Naramdaman ko ang higpit niyang pagyakap sa akin. "Oy, ang saya-saya n'yo pa kahapon. Bakit biglang naging ganito? Sino ba nakipag-break?""S-Siya," I stammered. "Pero pareho kaming nagpasyang bitawan ang isa't isa."Hinahaplos na niya ang aking buhok, at parang umiiyak na rin nang sabay sa akin. "K-Kawawa naman 'tong b-best friend ko. Oy, tahan ka na. Magiging okay d-din ang lahat. Lumilipas ang liwanag, maging ang dilim."Kumawala ako sa yakap niya. Hinawakan niya pagkatapos ang magkabila kong pisngi, pinapahid ang mga luha ko gamit ang mga kamay niya. Tiningnan ko siya sa mga mata. She's also teary-eyed. "Sorry, Aurora. Nadamay pa kita rito—""Ano ka ba?" parang galit niya
My gut feeling failed to speak verity.Akala ko talaga masamang tao ang inaakala ko noong ina ko. Hindi pala.Dad planted another lie in my head for years.How long will he keep those? Bakit kailangan niyang itago ang lahat ng 'to? Hindi ko alam kung maiiyak ba ako sa lungkot o sa galit. Now I realized, dad has always been lying to me.And the saddest thing, I learned those from other people.Baka mamaya, malaman ko na lang na hindi niya pala ako anak. I don't know what to do. It's troubling my mind so much."Hey, are you okay, darling?""Oo nga, nakatunganga ka na ngayon," giit ni