Chapter 33

PAGKABIGLA ang makikita sa kanyang mga mata. Habang ako naman ay hindi na alam ang gagawin dahil sa lakas ng kabog ng aking dibdib na tila nakakabingi.

Kapwa kami tahimik at walang isa man ang bumalak na magsalita. Ang awkward.

Nang magsasalita na sana ako para basagin ang katahimikan ay bigla niya akong inunahan, “M-medyo nabigla ako sa sinabi mo…” tapos ay bahagya siyang tumungo hanggang sa hindi na niya makuhang ibalik ang tingin sa akin. “Pero Kenan—”

Langingit nang binubuksang gate ang nagpatigil sa sasabihin niya at ilang sandali pa ay lumabas si tita Rose. “Mabuti at hindi ka pa nakakaalis,” aniya sa akin. ‘Dalhin mo ‘to at baka hindi nila maubos ang niluto ko.” Binigay niya sa akin ang isang plastic bag na naglalaman ng mga hinandang pagkain para kay Mary Rose.

Nakakahiya man ay tinanggap ko agad dahil nagustuhan ko ang mga luto ni Tita. Pagkatapos ay naghanda na akong umalis pero