Share
Chapter 47
Kaugnay na kabanata
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 48
Habang nagmamaneho pauwi, di mawari ni Jake kung ano ang ibig sabihin ng mama ni Hannah. Mabilis siyang nag drive para makarating agad sa bahay nila. It's past eight in the evening and he was supposed to be with Hannah celebrating her birthday, but he went home hoping to find an answer. Pagkadating sa bahay nila, the house was so quiet so he ended up hurrying into the second floor, which is his parent's room, and bahagyang nakabukas you so kaagad niyang tinulak ng marahan ang pinto at pumasok na without even knocking but only to be surprised by what he saw. The room was empty, four traveling bags were on the bed and his Dad was nowhere to be seen. He hurriedly went downstairs. Pumunta siya sa kitchen wala din si Manang Sonia, pabalik na siya sa sala ng makasalubong niya ito. “Manang Sonia, anong ibig sabihin neto? Bakit nakalabas mga maleta doon sa room nila Mommy, kayo ho ba nag-impake noon?” “Jake, iho oo! Bukas na bukas din ba-byahe na daw kayo papuntang amerika, ipag-iimpake ba
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 49
Pagkatapos ng birthday ko hindi ko na nakita muli si Jake. I tried to contact him but he seems to be busy. Ganito pala iyon, is this what they call Love? Lagi ko siyang naiisip lalo na sa oras ng pagtulog at pagkagising. Bumibilis ang tibok ng puso ko. Nasa kwarto ako ngayon, nakasandal sa headboard hawak ang cellphone ko while scrolling on facebook page then biglang may nag pop-up na message. It's from Jake sent through messenger: “My dear Hannah, as soon as you're reading this we're on our way abroad, I'm sorry I left without saying anything to you, I wanted to see you before we go. Alam mo naman how I care for you but things came up so sudden, kahit ako di ko alam na aalis kami agad. When things get better I'll be back basta promise me you'll wait!” Walang patid ang pagtulo ng luha sa aking mga mata pagkatapos ko mabasa ang mensahe niya. Pakiramdam ko biglang sumikip ang aking dibdib, nanlalabo na paningin ko dahil hilam na sa luha ang aking mga mata. After ng birthday ko umalis
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 50
Kinabukasan I woke up na magaan ang pakiramdam ko. Agad ako nag shower at nagbihis dahil maaga akong aalis. Uuwi ako sa amin after ng klase ko. Two subjects lang ako today at until ten in the morning lang pasok ko, didiretso na ako sa amin pagkatapos ng klase. Matagal tagal na din ako di nakauwi at di nakasama si Mama. Pagkatapos magbihis, lumabas na ako ng bahay bitbit ang aking shoulder bag sa kaliwang kamay at car key naman sa kanan.Nasa driveway na ako at paalis na. Maingat kong pinaandar ang aking sasakyan at nilisan ang aking apartment. Ilang minutong pagmamaneho pa at narating ko na ang school campus. Kinawayan ko muna ang security guard at ngumiti naman siya sa akin sabay turo sa isang vacant space. I parked my car, at ilang segundo pa lumabas na ako ng sasakyan. Napansin ko sa may di kalayuan sa kinatatayuan ko may mga ka schoolmate akong abala sa kani- kanilang mga gadgets at nakatambay sa hallway. Patuloy lang ako sa paglakad at huminto na sa tapat ng elevator. Pagkahinto n
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 51
Pagkatapos kong maligo, sumunod sakin si Astrid sa kwarto ko. Naghalungkat ako ng damit sa cabinet para sa party ngayong gabi. Napili ko ang isang plain white blouse at fitted black maong pants at nilabas yon sa cabinet. Napansin ako ni Astrid at pinanlakihan ako ng mata.“Jusme! Party po ang pupuntahan natin hindi camping,” natatawang sabi niya tsaka hinablot ang hawak ko. Binalik niya 'yon sa cabinet at hinalungkat mga naka-hanger ko na formal dresses. Binili ni Mama mga iyon last year pero di ko pa nasusuot kasi ayaw ko. Ilang saglit pa humarap siya akin hawak ang isang kulay fuschia pink na dress na may manipis na mga strap sa balikat. Inabot niya sakin tsaka senenyasan ako na isukat ko sabay nguso sa banyo. Nakangiwi naman akong tumayo at kinuha ang dress saka pumasok na sa banyo para isuot pagkatapos masuot ay halos di ako makahinga dahil hapit ito sakin at bakas ang aking pigura. Ang damit ay medyo maikli above the knee, ngunit litaw na litaw ang aking kurba saktong sakto ang
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 52
Namagitan ang tensiyon sa dalawang panig at bigla akong kinabahan. Nagkatitigan ang dalawa samantalang tahimik naman ang babaeng kasama ng nakabangga ko pero masama ang tingin niya sa akin. Pailalim kung makatingin akala mo kakainin ka ng buhay. Kalaunan, nagsalita uli si Steven. “Hannah, this is my cousin Lucas-- the birthday celebrant!” Steven introduced his cousin to me. Bumaling naman siya sa pinsan niya, “Lucas, this is Hannah.” “So, she's the one you're talking about, right cousin?” Lucas smirked then stared at me once again. “I heard a lot about you, nice meeting you then,” siniko nito si Steven ng bahagya.“Keep your mouth shut, my dear cousin,” Steven warned at pinanlakihan ng mata si Lucas.“Okay, let's go inside the party is about to start,” sabi ni Lucas at nauna na pumasok habang nakaakbay sa babaeng kasama niya. Inalalayan naman ako ni Steven papasok sa loob ng party. Napansin ko din ang kakaibang mga tingin niya. Pero malinaw naman na sinabi ko sa kanya noon pa that
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 53
In a haste, I went straight to the bathroom to freshen up. Afterwards, I went to the dining area for breakfast. With a bright smile on my face, I quickly walked into the kitchen. I was surprised when I saw someone sitting in the dining table together with Mom. Walang iba kundi si-- Jake. Siya pala ang sinasabi ni Mama na bisita ko? Oh noh! What is he doing here? Kelan pa siya nakabalik ng Pinas? Sa loob ng dalawang taon, wala akong ibang ginawa kundi mag-aral at mag trabaho, para makalimutan siya, ang lalaking ito na dalawang taon nawala. Ang lalaking tanging nanakit ng sobra-sobra sa damdamin ko, tapos eto siya biglang susulpot sa harapan ko na parang walang nangyari?“Woohoo! Good morning!” he greeted me without removing his eyes from me. But wait--Oh my Gosh! I felt my heart beats faster than usual. He looks so handsome as he smiles. “What's good in the morning? Bakit ka nandito? Don't you have something to eat in your house?” I asked sarcastically.“Hannah--watch your mouth!” sa
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 54
The next day, Jake came back to Hannah's house pero di na niya naabutan ang dalaga. Ang Mommy ni Hannah ang sumalubong sa kanya and told him na Hannah is staying in an apartment malapit sa workplace nito. Jake asked for her address and Hannah's mom didn't hesitate to give it to him. Right after knowing the address, he immediately drove and went there. Sunud-sunod na doorbell ang narinig ko mula sa pintuan ng apartment na tinitirhan ko. May pagmamadali sa nag do-doorbell, hindi kasi ito tumitigil sa pagpindot sa doorbell. “Sino naman kaya ito ang aga-aga!” bulong ko at nagmamadaling bumangon mula sa pagkakahiga. Sino kaya itong kay aga-agang nang-iistorbo?“Sandali lang!” sigaw ko, dahil sinasabayan na ng malakas na katok ng nasa pintuan ang pag doorbell nito na lalong lumilikha ng ingay, at baka may kapitbahay pang makarinig at magreklamo.“Bakit ba!?” inis na sabi ko nang buksan ang pintuan. Napatigil ako at nanlaki ang mga mata ng makita ang nabungaran ko sa labas ng pinto.“Jake?”
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 55
I don't know what's happening to me. I missed him but now that he's in front of me naiinis ako na di ko maintindihan. I stood up and was about to leave when Jake grab my hand. I thought he was already sleeping.“Hey.. okay ka lang ba, are you crying?” kunot noong tanong ni Jake at akmang hahawakan niya ako sa pisngi, mabilis kong tinabig ang kamay niya.“Hindi ah, sinisipon lang ako!” taas noong sagot ko at mabilis na tumayo.“Tell me, di mo ba talaga ako na-miss?” “Hindi!” maagap kong sagot.“Weh?---Eyes don't lie, you missed me pero ayaw mo pa umamin!”“Anong aaminin ko, aber?” Naglakad ako papuntang kusina para magtimpla ng juice. Nakasunod naman siya sa akin. Pagkatapos ko magtimpla, I offered him a drink. “Here, have some and after that umalis kana, bumalik ka nalang sa ibang araw may gagawin pa ako ngayon, kelangan ko tapusin ang assignment ko!”“Maybe, I can help you with it?” “No, kaya ko na Jake! Basta pagkatapos mo diyan, you can leave na and please pakisara nalang ng pin
Pinakabagong kabanata
