Ang landas ay makipot, sa simula. Sa dami ng tao, mabilis itong napuno. Nagmamadaling inakay ni Lucian si Calista pababa ng bundok gamit ang flashlight ng taong nasa harapan para gabayan sila.Hindi nila magagamit ang kanilang mga telepono para sa liwanag maliban kung kinakailangan. Kung maubos ang baterya, hindi sila makakatawag para sa tulong kahit na may nangyaring mali.Ibinahagi ng iba ang damdamin. Buong hapon sila nandoon. Ubos na ang baterya ng kanilang telepono.Biglang naramdaman ni Calista na may humila sa kanyang kanang balikat. Ito ay isang tao sa likod na hindi makapaghintay na sumugod.Ang landas sa bundok ay mapanlinlang sa simula. Bawat hakbang ay ginawa nang may pag-iingat. May nakabunggo sa kanya kaya napadpad siya sa malapit na kakahuyan.Buti na lang at mahigpit ang pagkakahawak ni Lucian sa kanya. Sa kabila ng biglaang pangyayari, hinigpitan ng lalaki ang pagkakayakap sa kanya nang mahulog ito sa gilid ng daan.Hindi siya nahulog, pero pinilipit niya ang kan
Walang ingay sa likuran niya, dahilan para maniwala si Lucian na pwedeng nabalisa si Calista sa kanyang mga sinabi.Nagpatuloy siya pagkatapos ng ilang segundo, " Kaya, mas mabuting sumuko ka sa pagsisikap na lumayo sa akin."Wala siyang narinig mula rito sa kabila ng matagal na paghihintay. Sumimangot siya, nakahanap ng matatag na posisyon, at kinapa ang taong nasa likod niya."Callie! Calista! Calista Everhart!"Sa kabila ng kanyang mga tawag, nanatiling hindi tumutugon ang nasa likod niya.Nataranta si Lucian at nagmamadaling ibinaba si Calista. Siya ay karaniwang isang makulit na mayamang tao na may malinaw na pamantayan kung saan dapat umupo ang mga kulubot kapag namamalantsa ng kanyang damit.Pero ngayon, nakaupo siya sa maputik na daanan ng bundok at nakayakap sa kanya.Kulay asul ang mukha ng babae dahil sa lamig. Nakadikit sa mukha niya ang magulo niyang buhok at mariing nakapikit. Imbes na magalit siya sa kanya, parang nahimatay siya sa lamig.Tinapik ni Lucian ang ka
Naramdaman ni Calista na paparating sila, pero hindi siya makaipon ng lakas para tumingin. Sa kabilang banda, nanatiling matalas ang mga mata ni Lucian. Pinanliitan niya ng mata ang taong naglalakbay sa landas ng bundok.Hindi si Cade. Ang tao ay nag-iisa at mahusay na nilagyan ng mga kagamitan sa hiking. Nagsuot siya ng espesyal na kapote na napakabisa laban sa pagharang sa ulan.Ang kanyang itim na bota ng militar ay mahigpit na humawak sa madulas na daanan ng bundok na tila ito ay isang patag na ibabaw."Calista..."Nang makita ang kalahating malay na si Calista na mahigpit na nakahawak sa mga bisig ni Lucian, ang lalaki ay sumugod sa kanilang tabi. Si Hector iyon. Sa wakas ay lumuwag ang tensyon na katawan ni Lucian.Tanong niya, "Bakit ka mag-isa?"Yumuko si Hector para tingnan si Calista at napangisi ito nang marinig ang sinabi ni Lucian."Nandito ako para tingnan kung sinipa mo na ba ang balde. Kung hindi ka pa patay, hayaan mo akong sipain kita pababa ng bundok."Walang
Nag-aalok lang si Cade ng solusyon kay Lucian. At ngayon ay nagpasya ang huli na idirekta ang problema pabalik sa kanya."What the fuck? Phone company to. Nagpapatakbo ako ng isang kumpanya ng pelikula. Ano bang masama sa mga interview ko sa mga babaeng artista?"Ngayon, walang ibang gusto si Cade kundi ibagsak ang telepono sa mukha ni Lucian. Kalimutan ang pagpapakilala sa kanya sa isang tao. Mas nararapat na ipakilala siya sa Bigfoot.Gabi na nang makarating si Lucian sa ospital. Tinulungan ng nurse na tingnan ang ward number ni Calista."It's past visiting hours, sir. Bumalik ka na lang bukas ng umaga kung gusto mong bisitahin ang pasyente. Kung hindi, maiistorbo mo ang ibang pasyente sa ward."Nang matapos siya, napansin niyang may papaalis sa ward. Iyon ay si Hector na kumukuha ng tubig na may hawak na thermos. Kumunot ang noo ni Lucian at tinuro ang lalaki."Anong ginagawa niya dito?"Ang nars, na natakot sa kanyang kahanga-hangang presensya, ay kinatok ang kanyang leeg sa
May bumabagyong tingin sa mga mata ni Lucian habang nakatitig sa mag-asawa."Itago mo ang iyong maruming mga paa sa iyong sarili."Binawi ni Hector ang kanyang kamay sa noo ni Calista at ilang beses itong ipinihit."Ibig mo bang sabihin na ito?"Tinaasan niya ng kilay si Lucian at muling idinikit ang kamay sa noo nito sa mapanuksong paraan. Hinaplos niya rin ang ulo niya.Hindi akalain ni Calista na ang isang lalaking malapit nang mag-thirty ay magiging ganito pa rin kabata. Bago pa niya ito mapigilan, hinaplos niya ang buhok nito nang napakalakas na para itong pugad."Alam mo ba kung ano ang nararapat na gawin ng isang dating asawa? Dapat siyang kumilos nang patay. Ikaw naman ay bumabalik na parang bangkay na ayaw mamatay habang hila-hila ang iba kasama mo."Akmang bubuhatin na ni Lucian ang kanyang saplot at aalis sa kama, bumalik ang nurse na may dalang tray at inabot sa kanya ang isang thermometer."Kunin ang iyong temperatura."Pagkatapos, bumaling siya kay Paul, na nakau
Nilingon ni Lucian si Calista. Pero umiwas lang ng tingin ang babae at humiga na nakatalikod sa kanya.Nakaupo na si Lily sa upuan at naghihintay na tanungin siya kung ano ang problema. Handa na siyang isuot ang mga waterworks.Pero, ni minsan ay hindi lumingon sa kanya ang lalaki. Kalimutan ang kanyang pagkahapo na natatakpan ng makeup. Malamang na hindi niya mapapansin kahit hubo't hubad itong pumasok."Lucian."Hindi niya napigilang magtaas ng boses. Noong nakaraan, siya ay lumayo at naghihintay na lambingin siya ng lalaki.Pero nang maisip ni Lily ang lahat ng nangyari sa pagitan nila, napagtanto niya na ang tanging pagkakataon lang na aakitin siya ni Lucian ay kapag nasa paligid si Calista.Kahit noon pa man, halos hindi ito kuwalipikado habang hinihikayat niya siya. Simpleng sagot lang niya sa isang request. At ang tanging mahihiling niya ay pera para matugunan ang kanyang mga pangangailangan.Ngayon, ang tanging pinagsisisihan niya ay ang pag-alis sa ibang bansa para subu
Nilingon ni Calista si Lucian na nakataas ang kilay at ngumiti."Oo. Gusto ko ng harem. Pero hindi ako interesado sa mga lalaking katulad mo.""Tulad ko? Paki-explain."Sinimulan niyang bilangin ang kanyang mga daliri."Matalas ang dila, mayabang, hinahamak ang lahat, at walang paggalang sa iba. Sa tingin mo ikaw ang pinakamagandang bagay para purihin ang mundo. Isinisisi mo ang lahat sa lahat maliban sa iyong sarili. Wala kang emosyonal na katalinuhan na masasabi. Bawat hindi kanais-nais ang mga salitang lumalabas sa iyong bibig. Lagi kang kumikilos na parang bilyun-bilyong utang. Isa kang hamak na hindi kikibo. Higit sa lahat, para kang isang malas na anting-anting ..."Gusto ni Lucian na makita ang lunar eclipse. Pero, nagsimulang umulan. Habang bumababa ng bundok ang lahat, sila lang ang nakulong.Habang tumatagal si Calista ay mas lalong umitim ang mukha niya. Hindi niya akalain na nakita siya ni Calista sa napakasamang liwanag."Wala ba akong magandang katangian?""Kayo n
"Ano ito?" tanong ni Calista.Sa sandaling napansin ng driver ang kanyang nakabantay na postura, napagtanto niyang natakot siya sa kanyang palihim na kinikilos.Agad niyang sinubukang ipaliwanag ang sarili, " Don't get me wrong, Miss. Hindi ako masamang tao. Hindi ko ibig sabihin ng anumang pinsala. Buti na lang tinawagan ako ng customer service na nagtransfer daw si Mr. Northwood ng 30 thousand dollars sa akin ... Hindi, para sa iyo ito. Gusto niyang ihatid kita sa isang electronics store para makakuha ka ng bagong telepono. Ang natitirang halaga ay iko-convert sa cash at ibibigay sa iyo."Nag-alok si Lucian ng 35 libong dolyar. Ang natitirang limang libo ay para sa driver para sa kanyang mga problema.Wow, binibigyan siya ng ganoong kalaking pera para sa isang simpleng gawain. Hindi niya iisipin araw-araw na kunin ang mga ganitong mapagkaloob na customer.Natigilan si Calista. Ang tanging Northwood na kilala niya ay si Lucian.Huminto ang taksi sa harap ng isang tindahan ng ele