Napuno ang kwarto ng mga gamit ni Joan. Nakasabit sa dingding ang mga litrato niya.Kahapon, sinabi sa kanya ni Hugo na ang mansyon na ito ay hindi lamang isang lugar kung saan nagtatrabaho ang kanyang ina, pero ito rin ay isang lugar kung saan tinuluyan ng kanyang ina ng maraming taon.Hindi nakakagulat, nakita niya ang lugar na napakapamilyar, maging ang mga bulaklak na nakatanim sa hardin ay paborito ng kanyang ina. Lalong lumakas ang pakiramdam ng pamilyar na iyon nang pumasok siya sa kwarto.Mahigit isang dekada nang pumanaw si Joan, at maraming alaala ni Calista tungkol sa kanya ang kumukupas. Pero, ngayong nakita na niya ang lahat ng ito, muling bumalik sa kanya ang mga alaala.Dumaan ang mga daliri ni Calista sa dressing table. Wala ni katiting na alikabok ang nakalagay dito. Madalas itong nilinis. Ang mga bagay sa kwarto ay mukhang sinaunang, pero lahat sila ay nasa top-top na kondisyon.Si Zachary naman, pagkatapos niyang mag-asawang muli, inilagay niya ang lahat ng gami
Nawalan ng masabi si Calista.Ang sistema ng pag-init ng kotse ay itinakda sa isang temperatura na tama para kay Calista, na sensitibo sa lamig. Pero, ito ay medyo mainit para kay Lucian, na nagtulak sa kanya na pakawalan ang kanyang kurbata.Siyempre, kapag ginawa iyon ng isang guwapo at maganda ang katawan na lalaki, ito ay tila napaka-mapang-akit at isang paningin para sa sore eyes.Nakapatong ang kanyang mga daliri sa maitim na kurbata. Ang mga digit ay slender at well-proportioned, na kahawig ng isang pinong likhang gawa ng sining.Hindi itinuring ni Calista ang sarili na nabighani sa mga kamay. Pero, nakita niya ang kanyang sarili na hindi makaiwas sa paningin. Parang gumaan ang discomfort na naramdaman niya matapos basahin ang diary.Nang siya ay naakit sa kanyang mga alindog, yumuko si Lucian para halikan siya.Ang lalaki, na ilang araw nang nagpipigil sa sarili, ay wala nang pinagkaiba sa isang halimaw na maraming taon nang nagugutom. Madiin ang halik na hindi na napigil
Inabot si Zayn ng matinding galit.Hinampas niya ang mesa at sumigaw, "Kung hinawakan mo ang isang buhok sa kanilang ulo, ako mismo ang papatay sa iyo, Calista Everhart.""Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? May balak ka bang mabulok sa kulungan habang buhay, Zayn? Mag-iisa kang makulong," sabi ng guwardiya ng kulungan.Mabilis na humingi ng tawad si Zayn sabay yuko."Sorry. May sakit ang anak ko. Nadala ako sa init ng panahon. Hindi na mauulit."Nang muli siyang magsalita, mas gumanda siya."Kamusta ang anak ko, Ms. Everhart?""Ayos lang siya. Kailangan lang niyang palaging umiinom ng gamot. Ilang taon nang walang matatag na trabaho ang asawa mo para alagaan siya. Nahihirapan siya dahil sa mataas na gastusin sa pagpapagamot ...""Imposible iyon," nagsalita si Zayn nang may lubos na katiyakan."Bakit naman?"Hindi na nagulat si Calista na wala siyang sinabi. Ilang taon na siyang nakikipag-ugnayan sa kanya at hindi naabala sa pagkaantala. Nag-attach siya ng naka-print na chat re
Ang mapanglaw na kapaligiran ay nawala sa isang iglap. Hindi makapaniwala si Calista kaya minasahe niya ang kanyang mga templo. Sinamaan ni Calista ng tingin si Hector."Hindi ba paalis ka na? Madami ka pa bang pagpapaligoy na sasabihin? Ganun ka na ba kasabik na maging bedridden sa susunod na buwan?"Hininaan ni Hector ang kanyang boses at sumagot, "Hindi mo naiintindihan. Ang mga lalaki ay ego-driven. Kapag hindi namin matamo ang isang bagay, mas gusto namin itong habulin. Kapag nakuha na namin ang gusto namin, hindi na kami nachachalleng. Kapag nagsimula nang maging boring ang mga bagay, maghahanap na kami ng ibang babaeng para sa excitement. Kaya pagdating kay Lucian kailangan mo siyang panatilihing on edge. Ipaniwala mo sa kanya na maraming lalaking nagnanasa sa'yo kapag wala siya. Ganun mo siya mapapanatiling loyal sayo."Ngumisi si Calista at tinapunan siya ng nanunuyong titig. Karamihan sa mga tao ay mang-insulto sa iba pero si Hector ay iniinsulto din ang kanyang sarili. Ni
Nag-alinlangan ang taong bumangon at bumulong, "Masakit ang lahat."Natigilan si Hector. Siya ay hindi kailanman naging isang relihiyosong tao. Pero ngayon, nagsimula siyang maging isa. Iniisip niya kung sinong diyos ang sinaktan niya.Naging smooth sailing ang nakalipas na dalawampung taon ng kanyang buhay. Ngayon, parang lahat ng malas na naipon niya sa mga nakaraang taon ay naabutan niya.Wala sa mga ito ang kanyang responsibilidad. Pero kailangan pa rin niyang gawin ang isang bagay tungkol dito.Inilibot niya ang tingin sa paligid. Sa kabila ng walang ibang sasakyan sa paligid, pareho silang magkakaproblema kung may ibang sasakyan na lalabas.May sugat si Hector sa kanyang binti kaya nahirapan siyang lumuhod. Kaya, ibinaba niya ang kanyang sarili sa isang busog sa halip."Kaya mo bang gumalaw? Kung hindi ka masyadong nasaktan, tutulungan kitang lumipat sa gilid ng kalsada at tumawag ng ambulansya. Hindi ligtas na manatili sa gitna ng kalsada."At doon, nakakonekta ang tawag.
Ibinaon ni Lucian ang mukha sa balikat ni Calista habang idiniin nito ang mainit nitong katawan sa kanya. Ang kanyang mga daliri ay dumaan sa kanyang buhok at humaplos sa kanyang anit.Hinawakan niya ang babae sa kanyang balingkinitang baywang gamit ang kabilang kamay. Ang pangingilig na sensasyon ay nagdulot ng panginginig sa gulugod ni Calista. Umalingawngaw ang boses ng lalaki sa kanyang tainga."Subukan natin kung ano ang dinala mo noong nakaraan."Naguguluhan siya. Ano ang huling sinabi niya?Hindi maalala ni Calista. Hindi niya napigilan ang kanyang kakayahan sa pag-iisip na alalahanin ang mga sinabi sa panahong tulad nito. Pero, malabo niyang naiintindihan ang ibig sabihin ni Lucian."Hindi ko …"Hindi niya alam kung bakit siya tumatanggi nang tumutugon ang kanyang katawan. Nawala ang isip niya sa mental shock na natanggap niya. Lahat ng sagot at reaksyon niya ay base sa instinct.Bago pa niya mabigkas ang kanyang pagtanggi, hinawakan siya ni Lucian at pinahiga sa kama.
Hindi alam ni Bill na naghiwalay na sina Lucian at Calista. Ipinagpalagay niya na sila ay mag-asawa dahil magkasama silang dumating. Itinama siya ni Paul."Hiwalay na sila, Tito Bill."Hiyang-hiya si Bill na tumindig ang balahibo. Nilingon niya si Paul at sinimangutan."Kalimutan mo na 'yan. Manahimik ka na lang habang nasa ospital ka. Uuwi na ako. Paano 'yang lumang wallet na 'yan? Itatapon ko 'yan sa pagbaba ko."Tiyak na may mga paraan ang Karma. Hindi kaya niya itikom ang bibig niya? Idiniin ni Paul ang kanyang mga labi sa isang manipis na linya."Hindi.""Kakaiba ang pagprotekta mo dito. Regalo ba iyon ng mahal mo?""... Oo."Aalis na sana si Bill. Nagulat siya sa sinabi ng kanyang pamangkin. Sa kabila ng pagiging gentleman ni Paul, hindi siya naging mabuti sa mga babae. Hindi niya narinig na nasa anumang romantikong relasyon siya."Kailan nangyari iyon? Dapat mo siyang ipakilala sa buong pamilya noon. Ang iyong ina ay naging kulay abo sa pag-aalala tungkol sa iyong kasal
Hindi na kailangang i-rehash ang mga nalalaman na nila. Kaya naman umiling si Calista."Mga bagay na may kinalaman sa trabaho. Tara na."Hinaplos niya ang kanyang tiyan. Sasabihin pa lang niya na nagugutom siya pero pinigilan niya ang sarili bago umalis ang mga salita sa kanya.Sa halip ay sinabi niya, "Hindi pa tayo naghahapunan."Para sa isang tulad ni Lucian, na ang isip ay napuno ng mga maling kaisipan, ang pariralang "Nagugutom ako" ay may nagpapahiwatig na kahulugan.Si Elizabeth ay kumikilos nang palihim kaya't isinantabi niya si Calista para lamang makausap ito. Wala itong kinalaman sa trabaho.Pero si Calista ay tila hindi interesadong magbahagi. Sa kabila ng sama ng loob ni Lucian, hindi siya nagpilit ng mga sagot. Boyfriend pa rin siya sa trial run. Wala siyang karapatang makialam sa mga gawain nito."Tara na. Ano ang gusto mong kainin?"Wala siyang pakialam sa pagkain. Nakatuon lang siya sa kamay ni Calista na nakalaylay sa gilid niya. Hindi niya maiwasang hawakan a