Chapter 26
Mara’s POV
Nakikipagsiksikan kami sa mga estudyante na nandito sa canteen. Ang daming taong gutom na at isa na ako dun. Kanina pa kaya akong hindi kumakain tapos nagtatakbo pa ako.
Pero ang mas nakakakuha ng pansin ko—pati na din ng mga estudyante dito ay ang magkahawak naming kamay ni Zach. Girlfriend na daw kasi niya ako kaya kailangan, ganito. Argh!
Kitang-kita ko din na naiinis na siya sa pakikipagsiksikan sa mga tao dito. Nakasura naman nga kasi eh! Ikaw ba naman ang makipagsiksikan sa mga tao dito tapos ang iingay pa. Hindi ko na nga mabilang kung ilang beses nang natapakan ang sapatos ko dahil sa pakikipag-unahan nila.
Sana huwag nila akong isumpa ‘pag nagkataon. Hindi ko naman sinasadyang matapakan ang mga sapatos nilang mas makintab pa sa nga mukha nila.
Ramdam ko ang inis ni Zach. Mas hinigpitan kasi
Chapter 27Mara’s POVTahimik lang akong naghihintay sa sundo ko nang biglang may tumabi sa akin. Kunot ang noo kong tiningnan kung sino ‘yun at bumungad sa akin si Caleb.“Hey you there,” bati niya. “Ba’t andito ka pa?” tanong niya at inayos ang suot niyang salamin.‘Yung salamin niya ang kaagad na kumuha ng pansin ko. “Nagsasalamin ka na? Kailan pa?” tanong ko.“Well, kailan lang. Hindi naman malabo ang mata ko kagaya ng iniisip mo. Pero, tinry ko lang kung bagay ba. What do you think?”“Hmm,” hinawakan ko ‘yung salamin niya at inayos pa ng konti, “Bagay naman sa’yo ang may salamin eh. Bumagay sa aura mo.”Ngumiti siya, “Really?” tanong nito na parang hindi makapaniwala sa sinasabi ko. “Akala
Chapter 28Mara's POV"You what?" nagtatakang tanong ko kay Zach habang diretsong nakatingin sa mga mata niya. "Niloloko mo ba ako?"Hindi niyo ako masisisi dahil hindi ko na din alam ang nangyayari sa aming dalawa ngayon. Masyadong masakit para sa akin ang nalaman ko kanina."Bakit mo ba pinagdududahan ang pagmamahal ko sayo, Mara?" tanong niya at nakita ko ang lungkot na lumukob sa mga mata niya.Hindi ko siya gustong makitang maging ganito. Hindi ko siya gustong makitang nasasaktan kasi kung mahal mo ang isang tao, hindi mo gugustuhing makitang nasasaktan siya, lalo na ang mga mata niya na nakatingin sa akin.I think, i am gonna regret this one, ang makitang nasasaktan siya sa harap ko. Pero paano din naman ako? Paano din ang nararamdaman ko?"Naguguluhan ako, Zach." ngayon ay mahinahon na ang pagkakabanggit ko ng mga salitang lumabas
Chapter 29Mara's POVSabay-sabay kaming napalingon sa paparating na dalawang tao, si Klarence at si Bella na magka-holding hands."Potek, saan ba kayo galing at na-late kayo?" tanong ni Lukas.Tiningnan siya ng masama ni Klarence saka naupo sa tapat namin. Agad akong binati ni Bella at bumati din naman ako pabalik.Nakasuot siya ng simpleng yellow floral dress at saka itim na doll shoes at may dala-dalang bag."Hi Mara," bati niya sa akin at bumati din naman ako pabalik. "Hello," wika ko at saka ngumiti sa kaniya.Naupo na siya sa tabi ni Klarence."May pinuntahan lang kami kaya kami nagtagal," wika ni Klarence. "Wow, you are here." ani nito kay Caleb na busy sa pag-inom. "Akala ko busy ka eh."Lahat kami ay napatingin kay Caleb. "Natapos ko na ang projects na ibinigay sa akin ng presidente
Chapter 30Mara’s POV“Saan ba kasi tayo pupunta, Zach?” tanong ko kay Zach habang naglalagay ng seatbelt.Hindi siya sumagot at saka inistart ang engine ng sasakyan at nagsimulang magmaneho. Hindi ko maiwasang magtaka o kabahan sa mga inaasta niya.“Zach! Magsalita ka naman, saan mo ba ako dadalhin?” tanong ko. “Lasing ka na ba?”Nainis ako nang hindi siya magsalita. Baka mamaya, kung saan na niya ako dalhin. Humalukipkip na lang ako at saka tumingin na lang sa bintana. Nang mapansin kong normal naman ang takbo ng sasakyan ay medyo huminahon na ako.“Saan mo ako dadalhin?” malamig kong tanong. Hindi ko gustong maging malamig sa kaniya pero sinasagad niya ang pasensya ko eh. Nakakainis.“Magmo-mall.” Sagot niya.Naiinis ko siyang hinarap. “Magmo-m
Chapter 31Caleb's POVMasuri kong tinitingnan ang mga gadgets sa harapan ko. I need to complete this one until tommorow. Kaunti na lang at matatapos ko na din naman ito.Kinuha ko ang ilang turnilyo hanggang sa matapos ko ang panibagong gadget na ito, Gadget na kayang makapag-detect ng mga bombang nakaplanta.“Damn,” bulong ko habang maingat na inilalagay ang huling turnilyo. And yes! Finally, nabuo ko na din ito."Yes! Yes! Yes!" sigaw ko dahil sa tuwa.Ibinalot ko na ito sa bubble wrap at saka maingat na inilagay sa kahon. Halos walang kain ako ngayong araw para lang matapos ko ito.Itinabi ko ito. Bukas ko na ito dadalhin sa office ng presidente dahil nakapag-email na sila sa akin at sumagot ako na matatapos ko ang imbensyon ko ngayong araw.From Klarence:Damn, Dude. Nagwawala s
Chapter 31Caleb’s POV“Bakit ba kasi ayaw mo akong magka-boyfriend ulit? At isa pa, malaki na ako, Caleb. Kaibigan mo din naman siya ah, i’m sure, may tiwala ka sa kaniya kasi malalim na din anh pinagsamahan ninyong dalawa.” Pagpupumilit ni Sasha sa akin.Pana’y lamang ang pag-iling ko sa mga sinasabi niya. Sabihin nang masyado akong istrikto pero nagiging maingat lang ako para kay Sasha. Hindi rin sa wala akong tiwala kay Lukas kundi baka masaktan na naman si Sasha.Namatay ang mga magulang niya noong may Zombie Apocalypse. Namayay ang mga ito para makaligtas si Sasha. Sina mama na ang kumupkop sa kaniya kaya paminsan-minsan ay nasa amin siya.Pinakamadalas ay noong mga unang buwan pagkatapos ng zombie apocalypse, hindi pa kasi siya nakaka-adjust noon.“It’s not like that, Sasha. Nag-aalala lang ako na baka ma
Chapter 33Cassandra’s POVPamilya? Isang bagay na ipinagkait sa akin. Isang buo at masayang pamilya. ‘Yung tipong simple lamang anh pamumuhay. Malayo sa gulo at palaging nagtatawanan. Hindi man perpekto pero at least, buo ang pamilya mo.Simula nung bata ako, namatay na ang mama ko sa panganganak sa akin. Uhaw din ako sa pagmamahal ng isang ama. Labis niya akong sinisi dahil sa pagkamatay ni mama. Palagi na lamang niyang itinutuon ang atensyon niya sa mga formula na ginagawa niya. Balak niyang gumawa ng antidote na makakabuhay ng patay. Gusto niyang buhayin si Mama muli.Kahit ako, gusto ko ding mabuhay si mama. Gusto kong maranasan ang pagmamahal ng isang ina, ang pagmamahal na siyang hindi ko naranasan kahit na kailan dahil maaga siyang kinuha sa amin. At kagaya ng sabi ng Papa ko, kasalanan ko ‘yun.Pero bakit kasalanan ko? Sinabi ko bang gawin ninyo a
Chapter 34Cassandra’s POVGulat akong nakatitig sa kaniya. “P-Paano mo ako nakilala?”Ngumisi siya bago ako pakawalan. Akala ko ay hindi na niya ako pakakawalan pa. Kinabahan ako ng sobra dun. Abot hanggang langit na kaba.“Well, my name is Caleb. Siyempre, malalaman at malalaman ko din ang true identity mo. Kaya huwag kang magdadalawang-isip na traydurin ako dahil alam ko na ang background mo.”Hindi ko pa din inaalis ang tingin ko sa kaniya. “H-Hindi mo ako ikukulong? Kagaya ng—”“No. Hindi ko gagawin ‘yun. Wala kang kasalanan sa mga ginawa ng papa mo. I’m here to protect you.”Tumawa ako. Ano raw? Poprotektahan daw niya ako?“Poprotektahan? At sa paanong paraan mo naman ako poprotektahan? Ha?”“I&rs