บทที่ 1587

เมื่อดีแลนได้ยินริกลีย์ก่นด่าออกมา เขาก็มีความสุขอย่างมากขึ้นมาทันที

ถ้าริกลีย์ไม่พอใจชาร์ลีด้วย ชาร์ลีก็คงเสร็จแน่ ๆ คราวนี้!

เมื่อถึงเวลานั้นดีแลนจะไม่เพียงบังคับให้ชาร์ลีกลืนภาพเขียนทั้งภาพเข้าไปเท่านั้น แต่เขาจะบังคับให้ชาร์ลีต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาแล้วเรียกเขาว่าคุณปู่ด้วย!

ดีแลนจึงชี้ไปที่ชาร์ลีก่อนที่จะโพล่งออกมาว่า “คุณริกลีย์ครับ ไอ้งั่งคนนี้ไงครับที่ผมกำลังพูดถึง!”

ริกลีย์จ้องมองลอรีนไม่วางตาอยู่ตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นี่ แล้วสมาชิกของตระกูลโธมัสต่างก็คอยประจบประแจงล้อมรอบตัวเขาอยู่ เขาเลยมองไม่เห็นชาร์ลีที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

ในเวลานี้เขามองตามทิศทางที่ดีแลนชี้นิ้วออกไป เมื่อเขาเห็นชาร์ลี… เขาก็ตกใจมากและยืนตัวแข็งทื่อด้วยความกลัวทันที!

“ชาร์… ชาร์ลี?! ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

เมื่อเขานึกถึงตอนที่ชาร์ลีเอาชนะเจ้านักรบและเจ้าดินแดนได้อย่างง่ายดาย… และทำให้ผู้ชายในตระกูลของเขาสี่คนไร้สมรรถภาพ ริกลีย์ก็อดที่จะรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาไม่ได้!

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นไม่ใช่ความแข็งแกร่งและความสามารถอันแสนอำมหิตของชาร์ลี แต่เป็นตัวตนที่แท้จริงของชาร์ลีต่างหาก!

ในวันนั้นชาร์