บทที่ 76

หลังจากลุกขึ้น เสิ่นหยินอู้ก็อาบน้ำตามปกติ และเมื่อเธอเห็นฉินเย่กำลังแต่งตัว เธอก็เข้ามาผูกเน็คไทให้เขา

ใต้ตาของฉินเย่มีรอยคล้ำอย่างเห็นได้ชัด เมื่อคืนนี้คนข้างๆเขานั้นหลับสบาย แต่ตัวเขาเองกลับนอนไม่หลับทั้งคืนจนกระทั่งฟ้าสว่าง เขาถึงจะรู้สึกง่วงเล็กน้อย

หลังจากนอนหลับได้สักพัก เขาก็ได้ยินเสียงลุกของคนข้างๆ

ฉินเย่ยังนอนหลับไม่สนิท ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้น

เพราะอาการนอนไม่หลับ บวกกับปฏิกิริยาของเธอทำให้เขาไม่มีความสุข และเขาไม่มีที่ที่จะแสดงความไม่พอใจออกมาได้ ฉินเย่จึงแสดงท่าทีที่หยาบคายเล็กน้อยเมื่อเขาผูกเนคไท และยิ่งหมดความอดทนมากขึ้น

เขาไม่คิดว่าเธอจะมาผูกเน็คไทให้เขาในเวลานี้

"ฉันผูกให้"

เธอพูดเบา ๆ

หลังจากได้ยิน ฉินเย่ก็ลดสายตาลงและจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา

เสิ่นหยินอู้จงใจหลีกเลี่ยงสายตาที่จ้องเขม็งของเขา และพูดเบาๆ "คุณก้มลงหน่อย ไม่งั้นฉันจะผูกไม่ถึง"

ฉินเย่เม้มมุมปากของเขา เขาไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขากลับไม่ก้มลงไป

เสิ่นหยินอู้อดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่เขา

ฉินเย่เม้มริมฝีปาก "ในที่สุดก็กล้าสบตาผมแล้วหรอ?"

เสิ่นหยินอู้ "..."

เกิดอะไรขึ้นกับเขาอีก? เมื่อคืนเรายังค