บทที่ 0022

หวังเอินไหลได้ยินดังนั้นก็เกิดตกใจขึ้นมาเล็กน้อย

“ไอ้หนู ดูไม่ออกเลยนะว่าแกจะมีฝีมืออยู่เหมือนกัน ทำไม แกคิดอยากจะออกตัวแทนนังแพศยาสองคนนี้งั้นเหรอ”

“แกต้องคิดดูให้ดีนะ ถ้าฉันลงมือขึ้นมาเกรงว่าแกจะรับหมัดฉันไม่ได้แม้แต่หมัดเดียว !”

หวังเอินไหลหยิบซิการ์ขึ้นมาสูบด้วยสีหน้ายียวน ไม่แม้แต่จะเห็นฉินเป่ย