ดาบซิวหลัวกลับมาสู่มือของฉินเป่ยอีกครั้งแม้ว่าดาบวิญญาณโลหิตจะเป็นดาบที่ดี แต่ก็เทียบอะไรกับดาบซิวหลัวไม่ได้เลย"แม่งเอ๊ย ข้าประเมินเจ้าต่ำไปสินะไอ้เด็กเวร""แต่เจ้าก็มั่นใจเกินไปนะ ดาบวิญญาณโลหิตยอมรับพวกเราตำหนักเซียนเป็นเจ้านายนานแล้ว""เจ้าคิดว่าแค่หยดเลือดสองสามหยดลงบนดาบวิญญาณโลหิต มันก็จะยอม
"ข้าไม่สนว่าดาบในมือเจ้าจะเป็นดาบซิวหลัวของจริงหรือไม่ เพราะยังไงซะดาบนี้ก็ไม่ใช่ของเจ้า ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจ้าจะครอบครองมันได้""ข้าขอสั่งให้เจ้านำดาบมาให้ข้า"กู่ไคเทียนพูดด้วยความโกรธอีกครั้ง แต่ฉินเป่ยกลับมองเขาด้วยสีหน้าราวกับว่าเขากำลังมองคนโง่"ไอ้โง่ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?""เจ้าอยากได้ก
พริบตาเดียว ฉินเป่ยก็มาถึงตรงหน้ากู่ไคเทียน เขาไม่เพียงแต่แสดงดาบซิวหลัวให้เห็นเท่านั้น แต่ยังแสดงหอซิวหลัวอีกด้วยกู่ไคเทียนตกตะลึงอีกครั้งในขณะนี้ ในใจของเขามีความรู้สึกตกใจ เสียใจเสียดาย และไม่ได้ดั่งใจ!"เป็นดาบซิวหลัวกับหอซิวหลัวจริงๆ ด้วย เจ้าเป็นใครกันแน่? มีความสัมพันธ์อะไรกับเทพเจ้าสงครามแ
ด้วยคำพูดของฉินเป่ย ในที่สุดอู๋ซื่อเยว่ก็รู้สึกโล่งใจและรู้สึกมั่นใจขึ้นเธอกังวลมากว่าหากฉินเป่ยจากไป ตระกูลอู๋คงต้องจบสิ้นเพราะท้ายที่สุดแล้ว ระหว่างตระกูลอู๋และฉินเป่ยไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งต่อกัน และตระกูลอู๋ก็แทบจะไม่ได้ช่วยเหลือฉินเป่ยเลยจนกระทั่งบัดนี้กลับกัน ฉินเป่ยช่วยเหลือตระกูลอ
เหลือเพียฉินเป่ยกับอู๋ซื่อเยว่อยู่ในห้องโถง"คุณฉิน เชิญนั่งลงก่อน ข้าจะไปทำอะไรให้ท่านกินสักหน่อย!"อู๋ซื่อเยว่หันหลังกลับและเดินไป แต่ถูกฉินเป่ยเรียกไว้"ตอนนี้เป็นเวลาสำคัญ ท่านเป็นหัวใจสำคัญหลังตระกูลอู๋ ลงไปอยู่กับคนของท่านเถอะ!""เรื่องกินข้าจัดการเอง จำไว้ว่าท่านต้องเกลี้ยกล่อมคนของท่าน ว่าอย
จอมยุทธ์จากสำนักและนิกายต่างๆ ไม่กล้าดำเนินการอย่างหุนหันพลันแล่นอีกต่อไป ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของตระกูลอู๋โดยเฉพาะจอมยุทธ์รุ่นอาวุโสของตระกูลอู๋พวกนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่เสียเวลาถ่อมาถึงที่นี่พวกเขาไม่เคยคิดว่าพลังการต่อสู้ของจอมยุทธ์รุ่นอาวุโสของตระกูลอู๋จะน่ากลัวม
เหล่าจอมยุทธ์จากแต่ละสำนักและกองกำลังต่างๆ ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ แต่ตอนนี้พวกเขาแน่ใจแล้วชั่วครู่หนึ่ง สีหน้าของทุกคนดูแย่มาก ราวกับว่าพวกเขาถูกบังคับให้กินอุจจาระในปัจจุบัน กระดูกสันหลังของแต่ละตระกูล รวมถึงเหล่าจอมยุทธ์รุ่นเยาว์นั้นตายและบาดเจ็บเกือบทั้งหมด ในขณะที่ตระกูลอู๋มีเพีย
กู่เฟิงรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากในขณะนี้ และเขารู้สึกถึงความอัปยศอดสูสุดๆถ้าเขาไม่ปลิดชีพฉินเป่ยด้วยมือของเขาเอง เขาจะมีหน้าใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?"ท่านผู้อาวุโสขั้นสูง ตอนนี้ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไอเด็กคนนี้ไม่มีจรรยาบรรณจอมยุทธ์ ทั้งยังลอบโจมตี""ข้าเองก็ประมาทเหมือนกัน แต่ข้าก็ยังไม่เห็นมันอยู่ใ