บทที่ 413

"ถ้าอย่างนั้นจะปล่อยเขาไปแบบนี้ก็ไม่ได้นะ? ผู้ชายยิ่งปล่อยยิ่งเอาใหญ่"

"อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก ไม่มีหลักฐาน คนอื่นติดต่องานปกติก็ไม่ได้? ในฐานะเจ้านายของบริษัทลงทุนตงไหล หลินตงพาผู้จัดการทั่วไปและพนักงานไปพัฒนาที่ต่างประเทศ ใครก็เอาผิดอะไรไม่ได้"

"แต่..."

"ไม่ต้องแต่แล้ว ไปกันเถอะ! ออกไปซื้อกับข้าวกับผม ให้พวกเขาอยู่ตามลำพังกันสักพัก"

ตอนเย็นหลังอาหารเย็น

ทั้งครอบครัวนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก

สุดท้ายกวนเหม่ยหลิงก็อดกลั้นไว้ได้ ไม่ได้ถามหลินตงต่อ

"ป้ากวน ลุงยุน พรุ่งนี้ผมจะเตรียมตัวกลับมณฑลเจียงหนาน อีกไม่กี่วันจะมีงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายที่จะต้องเข้าร่วม ผมอยากให้ยุนซีไปกับผม ตอนนี้ปิดเทอมก็ไม่ได้ทำอะไร และเธอก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของพวกเราด้วย" หลินตงพูดกับกวนเหม่ยหลิงและยุนจงไห่

"ไปเลย! พายุนซีออกไปพักผ่อนหย่อนใจด้วยพอดี เธอไปคนเดียวเรายังไม่วางใจ มีนายพาไปเราก็สบายใจขึ้นเยอะ ในเมื่อออกไปแล้ว แถมยังเป็นวันหยุดอีก ก็ไปเที่ยวกันให้ทั่ว" กวนเหม่ยหลิงกล่าว

เธอตอนนี้แทบอยากจะให้ยุนซีจะอยู่กับหลินตงทุกวัน ย่อมไม่ปฏิเสธคำขอเช่นนี้ของหลินตง

"ขอบคุณแม่!!!" ยุนซีกล