Share

บทที่ 309

“เด็กไม่มีทางโกหก…”

“ใช่แล้ว องค์หญิงยังเด็กเช่นนั้น ได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด และยิ่งเป็นหลานสาวคนโตสายตรงที่ฝ่าบาทให้ความสำคัญ ไม่มีทางโกหก หรือพระชายาอ๋องเฉินทำร้ายเด็กจริง…”

ทุกคนหันไปมองหน้ากัน เสียงวิพากษ์วิจารณ์เบามาก

กระซิบกระซาบ

แม้ไม่กล้าพูดมาก แต่เสียงซู่ๆ ซ่าๆ ที่เบามากเหล่านี้ ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าสงสัยในความประพฤติของฉู่เชียนหลี

ทุกคนคิดว่า เด็กอายุยังน้อย คำพูดของเด็กเป็นความจริง

เด็กคนหนึ่งโกหก เป็นไปไม่ได้ที่จะโกหกทุกคน

เด็กสามคนต่างมั่นใจว่าเป็นพระชายาอ๋องเฉิน แม้แต่ขันทีน้อยก็เห็นกับตา หลักฐานหนักแน่นดั่งขุนเขาแล้ว หรือยังจะผิดได้อีก?

ชั่วขณะ สายตาของทุกคนที่มองฉู่เชียนหลีแตกต่างกันออกไป…

พระชายารัชทายาทอุ้มเด็กไว้อย่างปวดใจ สองมือสั่นเทาจนไม่กล้าสัมผัสใบหน้าที่เต็มไปด้วยแผล “ลูกแม่…”

น้ำตาเม็ดใหญ่ไหล

“ลูกแม่ ตกลงเจ้าไปทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อฟ้าดิน จึงต้องถูกปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรมเช่นนี้ พระชายาอ๋องเฉิน ตกลงข้าไปล่วงเกินอะไรเจ้า เจ้ามีความแค้นอะไรก็มาหาข้า ลงมือกับเด็ก เจ้ายังมีสามัญสำนึกหรือไม่?”

เงยหน้าฉับพลัน ดวงตาที่ร้องไห้จนแดงเต็มไปด้วยความโกรธและร้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status