บทที่ 0118

ตู้เหิงเริ่มจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอีกครั้ง

ครานี้ ตงฟางหลีกลับไม่กล่าวอันใดอีก

เขามองท้องฟ้าที่มืดมิดไปแล้ว กล่าวด้วยน้ำเสียงกลายเป็นอบอุ่น “ฉิงเอ๋อร์ เจ้าตัวเปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนอาภรณ์สักหน่อยเถิด ตุ่มแดงตามร่างกายของเจ้าก็ลดลงไปแล้ว มิต้องกังวลไป”