บทที่ 0132

ฉินเหยี่ยนเย่ว์สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป

บรรยากาศภายในห้องค่อนข้างตึงเครียด

มีเพียงเสียงเปลวเทียนที่วูบไหวและเสียงหวีดหวิวของสายลมยามค่ำคืนที่พัดผ่านหน้าต่างเท่านั้นที่สามารถได้ยินในยามนี้ เพิ่มความแปลกประหลาดเล็กน้อยให้กับบรรยากาศที่เงียบสงัดนี้

ไป๋โค้วมองเปลวเทียนที่กำลังวูบไหวอยู่ ดวงตาของนางสั่