แต่หากจะเปรียบเทียบผู้หญิงสองนี้ เขาก็ยังหวังว่าเย่เจียเหอจะมาเป็นคุณผู้หญิงของเขาเสียมากกว่าเพราะท้ายที่สุดแล้ว ผู้หญิงอย่างวังโหรว มักจะทำต่อหน้าลู่จิ่งโม่อีกอย่าง พอลู่จิ่งโม่ไม่อยู่ เธอก็จะวางอำนาจบาตรใหญ่ต่อคนพวกนั้นอีกต่างหากเพราะถึงอย่างไร เธอก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ท่านประธานของเขาเลี้ยงเอาไว้ข้างนอก ทำท่าทางราวกับคุณผู้หญิงต่อตัวเขาไปวันๆ เขารู้สึกไม่ชอบใจเธอมานานแล้ว!ดังนั้น ครั้งนี้เซียวหมิงจึงทำตัวไหลไปตามน้ำเพื่อช่วยเย่เจียเหอ……เย่เจียเหอได้ค้นหาโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงหลายแห่งในเมืองเจียงเฉิง และในที่สุดเธอก็พบวังโหรวที่โรงพยาบาลเฉพาะทางกระดูกและข้อเอกชนแห่งหนึ่งลู่จิ่งโม่เลือกวอร์ดวีไอพีที่ดีที่สุดให้เธอ ด้านนอกจะเป็นวิวทะเลสาบธรรมชาติที่ดีแล้ว ภายในห้องยังมีสิ่งอํานวยความสะดวกครบครันอีกด้วยซึ่งในระหว่างนั้นมีคนรับใช้อีกห้าหกคน กำลังปรนนิบัติพัดวีให้กับเธอที่อยู่ในวอร์ดเมื่อเย่เจียเหอได้เห็นภาพแบบนี้ เธอก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ใจขึ้นมาทันทีดูสิ นี่คือผู้หญิงที่ลู่จิ่งโม่มองว่าเป็นสมบัติเชียวนะ"คุณเย่ วันนี้คุณมาเป็นพิเศษ ไม่ได้เตรียมจะใช้ความรุนแรงกับฉันอีกครั
วังโหรวกัดฟันแล้วพูดว่า "งั้นเธอก็รอหล่อนถูกฟ้องคดีเถอะ! ต่อให้สุดท้ายจะถูกปล่อยออกมา ต่อไปเธอก็จะมีคดีติดตัว และติดตามตัวเธอไปตลอดชีวิต กลายเป็นจุดด่างพร้อยของเธอไปตลอด!"หัวใจของเย่เจียเหอจมลงอย่างรุนแรงเซี่ยหลิงต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เพราะเธอเป็นต้นเหตุมาถึงตรงนี้แล้ว เธอยังจะมีทางเลือกอย่างอื่นอีกหรือไง?เพื่อให้เซี่ยหลิงออกมาโดยเร็วที่สุด ในที่สุดเธอก็ยอมรับคําขอของวังโหรว"แล้วฉันจะเชื่อเธอได้อย่างไร?" เย่เจียเหอมองเธออย่างสงสัย "ถ้าฉันหย่ากับลู่จิ่งโม่และยอมรับว่าฉันฆ่ายายของเธอ หากเธอกลับคําและไม่ยอมปล่อยคน งั้นฉันจะไม่เสียทั้งขึ้นทั้งล่องหรอกเหรอ?"วังโหรวเหลิงครวญคราง เอียงเธอ "เย่เจียเหอ เธอยังมีทางออกอีกหรือเปล่าล่ะ? ตอนนี้ ฉันกำลังให้โอกาสเธออยู่ ไม่ใช่จะมาปรึกษาหารือกับเธอ! คิดให้มันชัดเจนหน่อยนะ!"เย่เจียเหอก็รู้ว่าแม้ข้างหน้าจะเป็นเหวลึก เธอก็ต้องกระโดดลงไปเพื่อช่วยเซี่ยหลิงออกมาให้ได้"โอเค ตกลง!"เย่เจียเหอพูดคำต่อคำว่า "แต่เธออย่าลืมนะว่า หากเธอไม่รักษาคำพูด ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน! หากเธอยังอยากจะใช้ชีวิตที่สงบสุขกับลู่จิ่งโม่ ทางที่ดีเธอต้องรักษาส
เหมือนว่าลู่จิ่งโม่จะรับรู้ความผิดปกติของเธอได้ หัวใจของเขาจึงสั่นไหว แล้วรีบถามขึ้นมาว่า "เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่? พูดมา!"เย่เจียเหอหายใจเข้าลึกๆ และอดทนต่อเสียงร้องไห้เอาไว้ "ฉันรับประกันได้ว่า การกลับมาของคุณในครั้งนี้ จะไม่ทำให้คุณเสียใจอย่างแน่นอน"เมื่อลู่จิ่งเหอได้คุยสายกับเย่เจียเหอเสร็จ เขาก็มองไปยังหน้าจอที่ดับมืดลงอย่างสงสัยวังโหรวที่อยู่ข้างๆ ยังได้รับบาดเจ็บ แต่เสียงของเย่เจียเหอในโทรศัพท์นั้นไม่ถูกต้องอย่างเห็นได้ชัดเขาไม่อยากยอมรับว่าตัวเองเป็นห่วงเธอ แต่ใจนั้น ช่างไม่รักดี อยากกลับไปดูให้ชัดๆจริงๆวังโหรวดูเหมือนจะเดาออกว่าสายนี้เย่เจียเหอเป็นคนที่โทรมมาท้ายที่สุดแล้ว เพื่อช่วยผู้หญิงคนนั้นออกมา ยิ่งเย่เจียเหอหย่าเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีดังนั้น สายโทรศัพท์นี้คงจะเป็นของเย่เจียเหอเป็นแน่ เธอจะต้องโทรให้ลู่จิ่งโม่กลับไปพูดคุยเรื่องการหย่างอย่างแน่นอนวังโหรวจึงแสร้งทำเป็นว่าเห็นอกเห็นใจคนอื่นทันที "จิ่งโม่ ภรรยาคุณเหรอ? เธอให้คุณกลับบ้านเหรอ?""อืม"เมื่อลู่จิ่งโม่นึกถึงความคับข้องใจที่วังโหรวได้รับในวันนี้ ใจก็แข็งขึ้นแล้วพูดว่า "ไม่ต้องสนใจเธอหรอกนะ"วังโหร
"เย่เจียเหอ?"ลู่จิ่งโม่ตื่นตระหนก จากนั้นก็รีบเข้ามาอุ้มเธอขึ้น และวิ่งไปที่ห้องนอนเขาวางเธอไว้บนเตียง โดยที่เธอก็ยังไม่ตื่นขึ้นมา"เย่เจียเหอ หยุดแกล้งได้แล้ว ลุกขึ้น!"ลู่จิ่งโม่ตําหนิอยู่ข้างๆ ว่า "เดี๋ยวก็ร้องไห้น้ำตาท่วมหน้า เดี๋ยวก็วางแผนหลอกล่อ คุณพูดมาเถอะว่า คุณจะมาไม้ไหนกันแน่?"แต่น่าเสียดายที่ไม่มีการตอบรับใดๆกลับมาเขาเอื้อมมือไปอังที่หน้าผากของเธอ ทำไมมันถึงร้อนขนาดนี้เธอเป็นไข้งั้นเหรอ?ลู่จิ่งโม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาหมอส่วนตัวทันทีระหว่างที่รอหมอมาที่นี่ เขาก็ไปรองน้ำเย็นในห้องน้ำ และใช้ผ้าขนหนูมาเช็ดให้เธอและเขาก็เหลือบไปเห็นชุดที่เปียกโชกของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจเธอใส่มันเมื่อเช้านี้ ตอนที่เธอมาหาเขาดังนั้น ผู้หญิงคนนี้เดินต่างฝนกลับมาใช่ไหม?"มันน่าเสียจริงๆ"ลู่จิ่งโม่สบถคำด่าทอเบาๆออกมา ไม่รู้ว่ากำลังด่าตัวเอง หรือด่าเย่เจียเหอกันแน่เขาออกไปพร้อมกับอ่างล้างหน้า และช่วยประคบหน้าผากให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนกระทั่งหมอส่วนตัวมาถึง และฉีดยาลดไข้ให้เย่เจียเหอ ลู่จิ่งโม่จึงสบายใจขึ้นมาได้เมื่อส่งหมอกลับไปแล้ว เขาก็กลับไปที่ห้องนอนข้าง
เธอรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง แต่เธอไม่ได้พบกับใบข้อตกลงการหย่าที่เธอปริ๊นออกมาและวางไว้ที่โต๊ะกาแฟแต่อย่างใดเย่เจียเหอหาอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุด ก็พบว่าใบข้อตกลงการหย่านั้นได้ถูกฉีกเป็นชิ้นๆอยู่ในถังขยะบนนั้นมีลายเซ็นของตัวเธอเอง แต่ช่องสำหรับลู่จิ่งโม่เซ็นนั้นกลับว่างเปล่าเสมอวินาทีนั้น เธอบอกไม่ได้ว่ามันคือโชคดีหรือเป็นความผิดหวังกันแน่โชคดีที่เขายังเป็นสามีของเธอผิดหวังที่เธอไม่ได้ทําตามคําขอของวังโหรว และเซี่ยหลิงยังคงถูกกุมขังเอาไว้ด้านในเธอจะเห็นแก่ตัวไม่ได้!……ในตอนเช้า ป้าจางก็ได้กลับมาที่วิลล่าเย่เจียเหอคิดไม่ถึงว่าวันนี้ป้าจางก็กลับมาแล้วเพราะท้ายที่สุดแล้ว ช่วงนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเสียจริงๆ เธอจึงยังไม่ได้โทรหาป้าจางแต่อย่างใด"คุณผู้ชายให้ดิฉันมาดูแลคุณนายค่ะ"ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณผู้ชายยังคงเอาใจใส่คุณนายอยู่นะคะ บอกว่าคุณนายไม่สามารถดูแลตัวเองได้เมื่ออยู่ตามลำพัง"เย่เจียเหอฝืนยิ้ม แต่กลับไม่ได้รู้สึกถึงความสุขนั้นแต่อย่างใดเพราะท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่เธอต้องการ ไม่ใช่ป้าจาง แต่เป็นเขาต่างหากแต่เขา กลับไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น"คุณนายคะ คุณ
เพราะมุมกล้องที่ถ่ายเอาไว้ มันจึงทำให้วิดีโอที่ถูกถ่ายตั้งแต่ต้นจนจบชัดเจนเป็นอย่างมากและดาวรุ่งในวงการแพทย์อย่างจิ้นหนานผิงประจำสาขาศัลยกรรมหัวใจ ก็ได้แนบคำอธิบายใครคลิปวิดีโอด้วยตัวเองอีกต่างหากที่แท้คลิปวิดีโอนี้ น้องสาวของเขาเป็นคนถ่ายเอาไว้เมื่อเดินผ่านมหาวิทยาลัยไห่เฉิงและเห็นเหตุการณ์นี้เข้าพอดีแต่จิ้นหนานผิงทําวิจัยที่ต่างประเทศตลอดทั้งปีและไม่ค่อยกลับประเทศ ไม่รู้เรื่องภายในประเทศ วันนั้นจึงได้วิดีโอคอลกับน้องสาวด้วย ตอนคุยเล่นก็เลยพูดถึงเรื่องนี้แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเย่เจียเหอที่เป็นฮีโร่ช่วยคนจะมาถูกใส่ร้ายแบบนี้ได้จิ้นหนานผิงจึงวิดีโอคอลหาน้องสาวในทันที หลังจากวิดีโอถูกเปิดเผย เขาก็อธิบายกระบวนการช่วยเหลือคนของเย่เจียเหอด้วยตนเอง"ตั้งแต่ต้นจนจบ วิธีการและมาตรการช่วยชีวิตของเย่เจียเหอไม่มีปัญหาใดๆ รวมถึงการใช้ยาและเป็นยาทั่วไปในการรักษาโรคหอบหืด"ในตอนท้ายของวิดีโอ จิ้นหนานผิงยังพูดอย่างจริงจังขึ้นมาว่า "หากตอนนี้ แม้แต่การช่วยคนก็ถูกปฏิบัติแบบนี้แล้ว ต่อไปในวันข้างหน้า นักศึกษาแพทย์ของเรา จะเผชิญหน้ากับคนไข้ที่ประสบอุบัติเหตุได้อย่างไร? ส่วนนอกโรงพยาบาล จะมีกี่คนท
"เย่เจียเหอ ขอโทษด้วยนะที่เราได้เข้าใจผิดเธอแล้ว""ใช่ใช่ แต่เธอก็ถือว่าโชคดีบนความโชคร้ายแล้วนะ เมื่อเธอได้รับความสนใจของศาสตราจารย์จิ้นแบบนี้แล้ว ต่อไป เมื่อสอบปริญญาโทในสาขาเขา มันก็มีความได้เปรียบสูงมากเลยนะ!""ใช่แล้ว ศาสตราจารย์จิ้นเคยบอกไหมว่า ปีหน้าจะรับเธอเป็นนักศึกษาของเขา?"เย่เจียเหอถูกถามจนเวียนหัว ได้แต่ตอบอย่างขอไปทีว่า "ฉันไม่ได้สื่อสารกับศาสตราจารย์จิ้นเป็นการส่วนตัวน่ะ ไม่แน่ใจเหมือนกัน"แต่ดูเหมือนว่า ในห้องเรียนนี้จะไม่มีเสียงที่แสบแก้วหู แต่คุ้นชินแบบนั้นแล้วเธอมองไปรอบๆ แล้วถามว่า "แล้วหลูเชี่ยนล่ะ เธอไม่ได้มาเรียนเหรอ?""เธอน่ะเหรอ!" ปกติหลูเชี่ยนก็ไม่ชอบหน้าใครอยู่แล้ว เพื่อนร่วมชั้นบางคนจึงบุ้ยๆปาก และพูดว่า "เหมือนเธอจะไปรุกรานใครในห้องทดลองนะ ถูกไล่ออกไปแล้วล่ะ เธอไม่มีแม้แต่สถานที่จะทําการทดลอง วิทยานิพนธ์จบการศึกษาไม่มีทำออกมาได้ทันหรอก ลาหยุดหลายวันแล้วล่ะ"เมื่อเย่เจียเหอได้ยินดังนั้นก็รู้สึกสงสัยขึ้นมาเล็กน้อย เธอพยักหน้าและไม่ได้ถามมากไปกว่านั้นเพราะยังไงเสีย ก่อนหน้านี้หลูเชี่ยนก็เป็นคนทำเรื่องแบบนั้นขึ้นมา และแทบจะดันเธอให้ไปสู่ทางตันให้รู้แ
"พอได้แล้ว! ฉันบอกแล้วหรือว่าฉันจะไม่สนใจ?"วังโหรวพูดอย่างหงุดหงิดว่า "ตอนนี้พวกคุณอย่าออกไปข้างนอก อย่าปริปากพูดอะไรเด็ดขาด ฉันจะคิดหาวิธีเอง!"หลังจากวางสายไปแล้ว วังโหรวก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นแม้ว่าเมื่อครู่เธอจะพูดแบบนี้ออกไป แต่เธอจะคิดหาวิธีอะไรได้? ในเมื่อเธอให้เย่เจียเหอและลู่จิ่งโม่หย่ากัน แล้วสามารถให้ตัวเองถอนตัวออกมาได้แบบนี้ เธอยังอยากที่จะนำเรื่องนี้มาพัวพันอีกงั้นเหรอ?ด้วยความจนใจ เธอจึงต้องโทรหาเย่เจียเหรอในเวลานั้น เย่เจียเหอเพิ่งจะเลิกเรียนเมื่อได้รับสายโทรศัพท์จากวังโหรว เธอก็หยุดฝีเท้าลงอย่างไม่รู้ตัว"เย่เจียเหอ เธอไม่อยากจะช่วยเพื่อนของเธอแล้วงั้นเหรอ?" เสียงของวังโหรวมืดมน "เรื่องที่เธอสัญญาเอาไว้กับฉัน เธอไม่สามารถทำสำเร็จได้แม้แต่เรื่องเดียว"เย่เจียเหอจึงพูดอย่างเย็นชาออกมาว่า "เธอก็เห็นแล้วว่ามีศาสตราจารย์หลายคนบนอินเทอร์เน็ตช่วยฉันชี้แจงแล้ว แผนการที่เธอต้องการให้ฉันเสียชื่อเสียงไม่สามารถทําได้ชั่วคราวแล้ว""แล้วการหย่าล่ะ?" วังโหรวยังคงไม่ลดละความพยายาม "เธอทำแบบนี้สนุกมากไหม? ทำไมจะต้องอยู่กับผู้ชายที่ไม่รักเธอด้วย เป็นมือที่สามของใครเขา สองวัน