บทที่ 156

หลังจากจ้าวซีซีได้ยินเสียงของพี่สาม เธอจึงจำได้ว่าพี่สามยังอยู่นะ

เธอรีบปรับสีหน้าของตัวเอง และหันไปมองหลินเป่ยที่ตามมาทัน "พี่สามคะ"

"ซีซี เกิดอะไรขึ้นกับน้อง ร้องไห้หรือเปล่า? ใครรังแกน้อง?"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เมื่อกี้ที่ไปเยี่ยมคุณย่าฮั่ว และเห็นอาการเจ็บป่วยของคนแก่ ก็เลยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยน่ะค่ะ"จ้าวซีซีเปลี่ยนเรื่อง "พี่สามคะ ฉันกำลังตามหาพี่อยู่นะ เมื่อกี้ลงไปชั้นล่างก็ไม่ได้เห็นพี่เลย"

"คือว่าเรื่องอะไรนั่น พอพี่เข้าใจก็ออกมาแล้วล่ะ เมื่อกี้พี่ก็ยังโทรไปหาเพื่อนคนนั้นแล้วนะ นี่ก็เรียบร้อยแล้วล่ะ"

แววตาของหลินเป่ยก็รู้สึกใจหายเล็กน้อย เพราะเพิ่งได้พบกับหลินซี โชคดีที่ตอนนั้นซีซีไม่ได้ลงมา ไม่งั้นครั้งนี้เขาต้องจบแน่ๆ

เพราะพวกเขาทั้งหกคนได้พนันกันเอาไว้ว่า หากใครถูกน้องสาวจับได้ก่อน คนนั้นจะต้องเต้นรำเปลือยต้นขาอีกด้วย!

แม้ว่าเขาจะไม่มีจังหวะเต้น แต่เขาก็ไม่อยากจะเต้นรำเปลือยต้นขาหรอกนะ ไม่ได้อย่างเด็ดขาด!

จ้าวซีซีพยักหน้า เธอแสดงสีหน้าเยาะเย้ยตัวเองว่า "พี่สามคะ ครั้งนี้ต้องรบกวนพี่จริงๆนะคะ แต่ฉันมีเรื่องอยากจะบอกกับพี่ อาจจะไม่ต้องให้เพื่อนพี่มาช่วยอีกแล้วนะคะ ขอโทษจริ