บทที่ 302

จ้าวซีซีคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "คุณฮั่วเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันน่ะค่ะ เป็นลูกพี่ลูกน้องที่ห่างกันเอาเสียมากๆ!"

หลังจากพูดจบ เธอก็สามารถสัมผัสกับสายตาที่ชายคนนั้นมองมาที่เธออย่างมีความหมาย แต่ว่าเธอไม่ได้มองฮั่วหานฮุยเสียด้วยซ้ำ

เพราะเธอไม่รู้ว่าชายคนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่

ฉินเฟิงได้ฟังคำอธิบายของจ้าวซีซี และยอมรับอย่างรวดเร็ว เพราะท้ายที่สุดแล้ว จ้าวซีซีก็เป็นญาติกับตระกูลหลินที่ร่ำรวยของเมืองหนานเฉิงด้วย ดังนั้นมันจึงสมเหตุสมผลที่เธอจะมีความสัมพันธ์ที่ห่างไกลกับตระกูลฮั่วแบบนี้ โดยที่สุดท้ายแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวที่ร่ำรวยนั้นซับซ้อน และฉินเฟิงก็ไม่สงสัยแต่อย่างใด ในทางกลับกัน เขาพอใจกับตัวตนและภูมิหลังของจ้าวซีซีเสียมากกว่า

หากต่อไปจ้าวซีซีสามารถอยู่กับเขาได้ นั่นก็หมายความว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กับตระกูลหลินผู้มั่งคั่งในเมืองหนานเฉิง และตระกูลฮั่วในเมืองเป่ยเฉิงด้วยใช่หรือไม่?

ฉินเฟิงพูดอย่างตื่นเต้นทันทีว่า "พวกเราอย่ามายืนอยู่ที่ประตูร้านอาหารเลยนะครับ เชิญท่านประธานฮั่วครับ"

ฮั่วหานฮุยหรี่ตาลงเล็กน้อย เหลือบมองจ้าวซีซีตรงนั้น หันหลังกลับแล้วเดินตามเขาไปในห้องจัด