Share

บทที่ 46

ฮั่วซานซานถอนหายใจ“จุ๊ๆ พี่หลินซี ฉันล่ะอิจฉาพี่จริงๆที่มีพี่ชายที่รักและทะนุถนอมแบบนี้”

หลินซียิ้มอย่างภาคภูมิใจ“พี่ชายของฉันดีกับฉันมาก มักจะเป็นห่วงว่าฉันจะทำงานหนักเกินไป และก็เป็นห่วงว่าใครจะมารังแกฉันด้วย”

หลังจากฮั่วซานซานได้อิจฉาไปพักใหญ่แล้ว เธอก็หันมามองจ้าวซีซี“ทำไมเธอยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ เธอคงไม่คิดว่ายังจะมีรางวัลของเธออีกนะ?คนที่เขารู้ตัวก็คงกลับไปตั้งนานแล้วล่ะ”

จ้าวซีซีไม่ได้พูดอะไรออกมา

เธอสังเกตเห็นว่าสายตาที่ฮั่วหานฮุยได้มองมายังเธอมีการสำรวจแฝงอยู่ด้วย

เธอจึงตอบอย่างใจเย็นว่า“งานเลี้ยงอาหารค่ำยังไม่จบ ทำไมฉันต้องกลับด้วยล่ะ?”

ฮั่วซานซานยิ้มเยาะ“ก็จริงอยู่ งานเลี้ยงอาหารค่ำระดับไฮเอนด์แบบนี้ สำหรับคนจนอย่างเธอแล้ว มันยากมากที่จะมาสักครั้ง อย่าลืมถ่ายรูปเอาไปโพสต์อวดในโมเมนต์ด้วยนะ เผื่อว่าครั้งหน้าจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว เธอออกจากตระกูลฮั่วของเราไปแล้ว เธอก็ไม่ใช่อะไรเลย ใช่ไหมค่ะพี่ชาย?”

ฮั่วหานฮุยขมวดคิ้วแน่น“ฮั่วซานซาน ถ้าพูดไม่เป็นใครเขาไม่คิดว่าเธอเป็นใบ้หรอกนะ”

เมื่อฮั่วซานซานเสียหน้าก็ยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่กลับถูกหลินซีดึงเอาไว้ และแอบส่ายหน้าให้

หลินซีปล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status