Share

บทที่ 97

หลินเป่ยขมวดคิ้ว มองเข้าไปในห้องนอน จากนั้นก็เดินไปรับสายโทรศัพท์ที่ระเบียงด้านนอก

เขาเอ่ยออกมาว่า “ถ้าเป็นเรื่องในตระกูลฮั่ว เธอไม่จำเป็นต้องโทรมานะ”

“พี่สามคะ!”

หลินซีร้อนใจเอาเสียมากๆ “ฉันชอบฮั่วหานฮุยจริงๆนะคะ ชาตินี้ฉันจะแต่งงานกับเขาแค่เพียงคนเดียว”

“แต่ผู้ชายคนนั้นมีภรรยาแล้ว หรือเธออยากจะไปเป็นเมียน้อย?”

“พี่สามคะ ฉันเคยบอกกับพี่แล้วไม่ใช่หรือว่า เขากับผู้หญิงคนนั้นหย่ากันแล้ว ตอนนั้นเขาถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นนะคะ เขาไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นเลย และผู้หญิงคนนั้นก็ต่ำต้อย ไม่คู่ควรกับฮั่วหานฮุยเลยแม้แต่น้อย ไม่ใช่คนระดับเดียวกันหรอกนะคะ”

หลินเป่ยขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “หรือเธอลืมไปแล้วว่า เธอก็เป็นเด็กจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยเหมือนกัน?”

หลังจากหลินซีได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของเธอก็ซีดลงเป็นอย่างมาก แล้วตอบว่า “แต่ฉันไม่เหมือนกับผู้หญิงคนนั้นนะ ตอนนี้ฉันเป็นลูกสาวของตระกูลหลินแล้ว พี่สาม ที่ผ่านมาพวกพี่ดีกับฉันมาก ฉันก็เชื่อฟังมาโดยตลอด แต่ฉันขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวนะคะ”

หลินเป่ยลูบขมับ “เรื่องอื่นน่ะได้ทั้งหมด ยกเว้นเรื่องนี้เรื่องเดียว ทางที่ดีเธออยู่ห่างๆจากตระกูลฮั่วจ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status