บทที่ 28 จวินเย่เสวียน ปล่อย

"จวินเย่เสวียน ปล่อยข้านะ!" เสียงแหบพร่าของกู้อวิ๋นซีเอ่ยขึ้น

เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะถูกทำให้อับอายได้ถึงเพียงนี้

ส่วนล่างของเธอไม่เหลืออะไรเลย

แถมตอนนี้ยังอยู่ในท่าที่น่าอายเป็นที่สุด!

เธอพยายามที่จะลุกขึ้นอย่างเต็มที่ แต่ฝ่ามือของจวินเย่เสวียนกดอยู่ที่เอวด้านหลังของเธอ ทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

"ออกไป! ออกไปซะ! เธอกัดริมฝีปาก พยายามจะหลบซ่อนตัวเองจากสายตาของเขา"

แต่ว่าก็ไม่สามารถหลบได้!

ร่างกายนุ่มนิ่ม ปรากฏสู่สายตาของเขาอย่างเปิดเผย

ด้วยท่าทางที่น่าอับอายเป็นที่สุด!

เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ จนน้ำตาเกือบจะไหลออกมา

จวินเย่เสวียนเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ว่าการที่เขาดึงทีเดียวจะทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้

ยังคิดว่า อย่างน้อยก็ยังเหลือผ้าปกปิดอยู่อีกชิ้น...

เขาคิดไม่ถึงว่า ข้างในมีอีกชิ้นก็จริง แต่ทั้งสองชิ้นก็ถูกเขาดึงขาดหมดเลย

ตอนนี้ ภาพร่างกายนุ่มนิ่มสีชมพูระเรื่อของหญิงสาว ปรากฏสู่สายตาของเขาอย่างโจ่งแจ้ง

ลมหายใจของเขาติดขัด เมื่อเห็นสภาพเธอ ร่างกายเขาก็เกร็งเครียดขึ้นในทันที

สายตาอย่างกับถูกเวทมนต์สะกด มันคอยเอาแต่จับจ้องอยู่ที่จุดซ่อนเร้นของหญิงสาวไม่ไปไหน

เขาเหมือนคน