Share
บทที่ 89 อย่าทำร้ายนาง
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 90 เขาไม่มีทางมีพระชายาได้
คืนนี้กู้หนานฟงดูผิดปกติเมื่อเข้ากลางดึก สีหน้าของเขาก็เริ่มขาวซีดตอนนี้ที่เขาปรากฎตัวออกมา ก็ใช้กำแพงของกระท่อมไม้ช่วยพยุงตัวเอาไว้ ค่อยๆ เดินเข้ามาทีละก้าวแต่ว่าชัดเจนว่า เขารู้สึกร้อนใจ แต่ละก้าวล้วนเร่งรีบ มีหลายก้าวที่เกือบจะล้มขมำลงไปแล้ว"พี่ใหญ่..." กู้อวิ๋นซีตกใจ รีบเข้าไปอย่างรวดเร็ว "ท่านบาดเจ็บหรือ? ใครทำร้ายท่าน?""ข้าไม่เป็นไร ซีเออร์ อย่า...เข้ามา"ตอนนี้กู้หนานฟงกลับมองเพียงเยี่ยนอี พูดขึ้นอย่างร้อนรน "อย่า...ทำร้ายนาง นาง...ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี"กู้อวิ๋นซีหันมามอง ถึงได้เห็นผู้หญิงชุดขาวที่ถูกฝ่ามือของเยี่ยนอีเข้าไปจนต้องนอนกองอยู่บนพื้นเป็นคนที่ไล่ตามพี่ใหญ่ตอนอยู่ที่พรรคไป๋ถันในวันนั้น คนที่ไม่ยอมให้พี่ใหญ่จากไปคนนั้น!"เขาคือผู้มีพระคุณของพี่ใหญ่!" กู้อวิ๋นซีรีบบอกเยี่ยนอีตกตะลึงนิดหน่อย ถึงค่อยถอนกำลังฝ่ามือออกผู้หญิงชุดขาวรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที ไม่สนใจเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากของตัวเอง นางรีบเดินไปทางกู้หนานฟงอย่างรวดเร็วกู้อวิ๋นซีโบกมีดสั้นในมือ ขวางหน้านางเอาไว้ผู้หญิงชุดขาวรีบพูดว่า "สามวันผ่านไปแล้ว คืนนี้พิษกู่ในตัวเขาจะกำเริบ! ข้ามาเพื่อช่ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 91 คนที่อยู่กับนางเป็นใคร?
กู้อวิ๋นซีขมวดคิ้วมุ่น "ทำไม? ข้าเป็นไม่ได้เหรอ?"แววตาของมู่เฟยหย่ายังคงสงสัย "แต่ว่า จวินฉู่หลีไม่สามารถแต่งภรรยามีทายาทได้นี่นา!"กู้อวิ๋นซีคิดไปถึงวันนั้นทันที วันที่นางถูกวางยา ในช่วงที่สะลึมสะลืออยู่นั้น ได้ยินบทสนทนาระหว่างมู่หงยื่อและมู่อันหนิงขนาดมู่หงยื่อยังพูดว่า จวินฉู่หลีไม่สามารถแต่งภรรยามีทายาทได้"เหตุใดเจ้าจึงพูดเช่นนี้?" กู้อวิ๋นซีรู้สึกเกร็งเครียดในใจ แต่บนใบหน้าก็ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมามู่เฟยหย่าเป็นคนไม่คิดมาก นางกล่าวว่า "ตอนสมัยเด็กจวินฉู่หลีถูกพิษ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถถอนพิษได้ ทำได้เพียงอาศัยยาของพี่สาวข้าควบคุมพิษเอาไว้...""ดังนั้น พี่สาวเจ้ากับเสวียนอ๋อง รู้จักกันมานานแล้วอย่างนั้นเหรอ?" กู้อวิ๋นซีก็ไม่รู้ว่าเหตุใดตัวเองต้องใส่ใจเรื่องของพวกเขาด้วยบางที อาจจะแค่ประหลาดใจก็เป็นได้มู่เฟยหย่าพยักหน้าลง "รู้จักกันมาหลายปีแล้ว พี่สาวของข้าชอบเสวียนอ๋องมากมาโดยตลอด น่าเสียดายที่แม่ของข้าไม่อนุญาตให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน"กู้อวิ๋นซีไม่ได้ถามเรื่องนี้ต่อวันนี้นางได้ยินจวินเย่เสวียนพูดว่า มู่อันหนิงเป็นหญิงศักดิ์สิทธิ์เกรงว่าคงจะเป็นประมาณว่า เป็นห
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 92 พอใจในตัวข้าไหม?
คืนนั้น ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกเช้าวันต่อมา กู้หนานฟงตกใจตื่นขึ้นมา ก็บอกว่าจะรีบกลับไปเมืองฝานทันทีส่วนมู่เฟยหย่า แน่นอนว่าก็ยินดีที่จะตามเขากลับไปหนานหลิงเด็กคนนี้ ใส่ใจพี่ใหญ่ของนางจริงๆแต่การที่ไม่สามารถถอนพิษหนอนกู่ของพี่ใหญ่ได้ ยังไงก็เป็นอันตรายอยู่ดีเมื่อคืนกู้อวิ๋นซีนอนหลับได้อย่างไม่สบายใจเลย เอาแต่นอนฝันร้ายตลอดนางฝันไปถึงคืนวันแต่งงานฝันถึงผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังนางที่กำลังครอบครองนางอย่างบ้าคลั่งคนนั้นตอนที่นางหันหน้ากลับไป ก็เห็นว่าเขาส่งยิ้มอย่างเย็นชามาให้กับนาง "เป็นอย่างไร? พอใจในตัวข้าหรือไม่?"กู้อวิ๋นซีตกใจจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากที่ตื่นขึ้นมา ร่างกายเย็นเฉียบ เหงื่อแตกทั้งตัวนางจำเป็นที่จะต้องรีบกลับไป จำเป็นจะต้องพบฉู่หลีให้ได้!...ตอนที่ทั้งห้าคนมาถึงเมืองฝาน ก็ได้รับข่าวหนึ่งทันที เมื่อคืน ทหารอูฉงฝีมือดีกลุ่มหนึ่ง แอบข้ามแม่น้ำจินชวนมาเพื่อจะลอบโจมตีโชคดีที่เยี่ยนอีได้สั่งให้คนรีบส่งข่าวกลับมาก่อนแล้ว ทหารกลุ่มนั้นถึงได้ถูกพวกเขากำจัดทิ้งไปได้ทั้งหมด!"ล้วนเป็นความดีความชอบของซีเออร์!" กู้หนานฟงตบไหล่ของกู้อวิ๋นซีเบาๆ" เสวียนอ๋องม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 93 ฉู่หลี มาแล้ว!
กู้อวิ๋นซีซัดเข็มเงินสองเล่มออกไปโดยสัญชาตญาณป้องกันตัวคิดไม่ถึงว่า พลังฝ่ามือของมู่อันหนิง กลับหายไปในพริบตาหายไปหมดเลย!รวบรวมพลังและเก็บกลับได้ขนาดนี้ วรยุทธ์ของผู้หญิงคนนี้สูงส่งถึงเพียงไหนกันเชียว แค่คิดก็รู้แล้วกู้อวิ๋นซีมองนางที่ถูกเข็มเงินของตัวเองซัดไปโดนด้วยใบหน้าเรียบเฉย แล้วก็ดูท่าทางที่ล้มลงไปบนพื้นราวกับได้รับบาดเจ็บหนักอย่างไร้อารมณ์ด้วยเช่นกันจังหวะที่มู่อันหนิงเก็บพลังจากฝ่ามือของนาง กู้อวิ๋นซีก็รู้แล้วว่าตัวเองตกหลุมพลางเข้าแล้วนอกศาลาริมน้ำ ร่างสูงเพรียวร่างหนึ่งกำลังเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วมู่อันหนิงหันหน้ากลับไปมองเขา ขมวดคิ้วมุ่น "เย่เสวียน"จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร สีหน้าเย็นชา ไม่แสดงอารมณ์อะไรเลยเขาเพียงกวาดสายตามองไปยังร่างของกู้อวิ๋นซี จากนั้นก็เดินไปอยู่ตรงหน้าของมู่อันหนิง ยื่นมือให้นางมู่อันหนิงค่อยๆ ยื่นมือออกไปอย่างอ่อนแรง อาศัยแรงจากฝ่ามือใหญ่ของเขา ฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นมาแต่ก็คล้ายกับว่าตัวนางยังคงอ่อนแอมากอยู่ หลังจากที่ยืนขึ้นแล้ว ร่างกายก็อ่อนแรง ล้มลงไปในอ้อมแขนของจวินเย่เสวียนทันทีกู้อวิ๋นซีมองดูจวินเย่เสวียนจวินเย่เสวียนสีหน
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 94 ที่แท้เจ้าก็หลอกใช้ข้ามาตลอด
"พระชายา!" เยี่ยนอีรีบไล่ตามไปทันที ไปดักอยู่เบื้องหน้าของกู้อวิ๋นซี"เยี่ยนอี สามีของข้ามาแล้ว เจ้ามีสิทธิอะไรและเหตุผลอะไร มาขวางไม่ให้ข้าไปเจอเขา?" กู้อวิ๋นซีถลึงตามองเขาเยี่ยนอีรู้สึกลำบากใจ "พระชายา มีรับสั่งให้ท่านอยู่ในห้อง ท่าน...""เขาไม่แยกแยะดีชั่ว เขาเป็นพี่ชายประสาอะไร? ผู้ชายเช่นนี้ มีสิทธิ์อะไรจะมาสั่งข้า?"กู้อวิ๋นซีก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว "หลีกไป!"แต่เยี่ยนอีกลับยังยืนตัวตรงท่านอ๋องมีรับสั่งให้เขาส่งพระชายากลับห้อง เขาไม่อาจให้นางไปที่ค่ายทหารได้"เยี่ยนอี เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถขวางข้าไว้ได้จริงๆ เหรอ?"นอกจากว่า เขากล้าที่จะฆ่านาง!กู้อวิ๋นซีกัดริมฝีปาก ทันใดนั้นก็กระแทกตัวเข้าไปทางหน้าอกเขาทันทีเมื่อเห็นว่า ร่างกายของทั้งคู่ใกล้จะปะทะกันแล้วเยี่ยนอีก็ตกใจจนต้องถอยหลังออกไปตามสัญชาตญาณร่างกายของพระชายา ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถแตะต้องได้!กู้อวิ๋นซีอาศัยจังหวะที่เขาไม่ทันระวัง วิ่งผ่านหน้าเขาไปทันทีนางรู้ว่าค่ายทหารอยู่ที่ไหน ตอนที่กลับมา นางไปสอบถามมาเรียบร้อยแล้วบนโลกนี้ จะต้องมีจวินฉู่หลีหนึ่งคน จวินเย่เสวียนหนึ่งคนแน่แต่ตอนนี้ ฐานะของทั้งสองคน ทำ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 95 เจ้าคิดว่าข้าพาเจ้ากลับมาด้วยเพราะเหตุใดล่ะ?
ที่แท้ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็ไม่เคยให้โอกาสนางเลย!ที่แท้ เขาไม่เคยเชื่อในตัวนางเลย!มู่อันหนิงกำมือของตัวเองแน่น ในใจยิ่งรู้สึกแห้งแล้งขึ้นทุกที"ท่านไม่เคยอนุญาตให้ข้าแตะต้องตัวท่าน คืนนั้นที่ข้าขอกอดท่าน แต่ท่านก็ไม่ได้ปฏิเสธ เป็นเพราะว่าท่านรู้ว่านางกำลังมองดูอยู่ ใช่หรือไม่?"เหตุในนางจึงสัมผัสไม่ได้นะว่าตอนนั้นกู้อวิ๋นซีอยู่ใกล้ๆ ด้วย?รู้จักกันมาสิบปี เพราะว่าเลือดของนางสามารถควบคุมพิษที่อยู่ในร่างของจวินฉู่หลีได้ ดังนั้น จวินเย่เสวียนจึงปฏิบัติดีกับนางมาโดยตลอดนับได้ว่าเป็นมิตรแต่ถึงกระนั้น ไม่ว่านางจะแสดงออกหลายครั้งว่ามีใจให้เขา แต่เขาก็ทำตัวเย็นชากลับมาตลอดเอาแต่ปฏิเสธอยู่ร่ำไป ไม่เคยจะอนุญาตให้นางได้เข้าใกล้ตัวเองครั้งนี้ นางบอกว่าท่านแม่ต้องการให้นางรับช่วงต่อพรรคไป๋ถัน ดังนั้นต่อไปนางคงไม่มีโอกาสได้มาพบกับเขาอีกแล้วเพียงหวังอยากจะกอดเขา เพื่อตัดความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อเขาแรกเริ่มเดิมทีเขาก็ปฏิเสธ แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใด จู่ๆ เขาก็ยินยอมมู่อันหนิงยังคิดว่า ในที่สุดจวินเย่เสวียนก็มีใจให้กับนางสักทีคิดไม่ถึง ที่เขาตกลง เป็นเพราะต้องการจะยั่วโมโหผู้หญิงอีกคนต่าง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 96 เจ้าช่างไร้หัวใจกับข้าเสียเหลือเกิน
รอยยิ้มของจวินเย่เสวียน เย็นชามากเลยจริงๆไม่เพียงเย็นชา แถมยังน่ากลัวด้วยมู่อันหนิงไม่รู้ว่าตัวนางกำลังกลัวอะไร แต่เมื่อได้เห็นเขายิ้ม นางก็รีบถอยหลังสองก้าวทันทีโดยสัญชาตญาณ"เย่เสวียน ท่าน...หมายความว่ายังไง?""ตอนนี้ฉู่หลีก็อยู่ในค่ายทหารของข้า" จวินเย่เสวียนพูดอย่างเย็นชามู่อันหนิงยกมือขึ้นมา กดลงไปบนหัวใจของตัวเองไม่ เย่เสวียนของนาง คงจะไม่ไร้ใจกับนางถึงเพียงนี้หรอก!เป็นไปไม่ได้!แต่ด้วยท่าทางของเขาในตอนนี้ กลับกำลังบอกนางอย่างชัดเจนว่า ไม่มีอะไร ที่เป็นไปไม่ได้!"ดังนั้น ที่ท่านพาข้ามา ไม่ใช่เพื่อช่วยข้า และก็ไม่ใช่เพราะว่าสงสารข้า ท่าน...ท่านก็แค่ต้องการใช้เลือดของข้า เพื่อควบคุมพิษในร่างกายของจวินฉู่หลี?"จวินเย่เสวียนไม่พูดอะไรมู่อันหนิงแทบจะถูกเขาบีบจนเป็นบ้าอยู่แล้ว"เหตุใดท่านจึงทำกับข้าเช่นนี้!"เขาหมุนตัวกลับไปมู่อันหนิงกรีดร้องออกมา "หากข้าบอกว่า จากนี้ต่อไปข้าจะไม่ช่วยจวินฉู่หลี..."ทันใดนั้น จวินเย่เสวียนก็หันหน้ากลับมา สะบัดฝ่ามือใหญ่หนึ่งทีมู่อันหนิงรู้สึกเพียงว่าแรงปราณแข็งแกร่งจากฝ่ามือ กำลังพุ่งตรงมานางรีบออกท่าเพื่อป้องกันทันทีตูม เสีย
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 97 เหตุใดจึงเป็นท่าน?
"ฉู่หลี!" กู้อวิ๋นซีเปิดม่านของกระโจมออกทันทีผู้ชายในชุดเกราะนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะน้ำชา กำลังดูแผนที่ภูมิศาสตร์อยู่เมื่อได้ยินเสียงเรียก เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองแต่กู้อวิ๋นซีกลับต้องอึ้งไปทำไมถึงเป็นเขาไปได้?"ท่าน..." กู้อวิ๋นซีตะลึงงัน มองเขาที่เหมือนกับจวินฉู่หลีราวกับแกะ แต่กลับมีใบหน้าที่เย็นชาฉับพลันก็ลืมสิ้นทุกอย่างจวินเย่เสวียนวางแผนที่ภูมิศาสตร์ลง จ้องนางด้วยสายตาเย็นชา "ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าไม่อนุญาตให้เจ้าออกจากห้องนอนของเจ้า?""เยี่ยนอี!" แววตาเขาเข้มขรึมด้านนอก เยี่ยนอีก็รีบเข้ามาทันทีเขาเปิดม่านประตูเดินเข้ามา คารวะอย่างนอบน้อม "ท่านอ๋อง!""ไสหัวไปรับโทษเองซะ!""พ่ะย่ะค่ะ!" เยี่ยนอีหมุนตัวเดินออกจากประตูไปไม่นานกู้อวิ๋นซีก็ได้ยินเสียงการโบยดังเข้ามาจากด้านนอกนางร้อนใจ!"เป็นข้าที่แอบหนีมาเอง เกี่ยวอะไรกับเขาด้วยล่ะ?"ถ้าจะลงโทษ ก็ควรลงโทษนางสิถึงจะถูก!แต่ นางก็เพียงมาหาสามีของตัวเอง นางมีความผิดอะไรล่ะ?"ข้าสั่งให้เขาเฝ้าเจ้าไว้ เขาทำไม่ได้ ก็ควรได้รับโทษ" ใบหน้าของจวินเย่เสวียนเย็นชาไร้ความรู้สึก"ท่าน...ท่านจะไร้ความรู้สึกเกินไปแล้ว!"กู้
Latest chapter
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
