บทที่ 3925

"ไอ้เด็กคนนี้เป็นแค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินเท่านั้นนะผู้นำสมิธ! คุณมาตบหน้าผมต่อหน้าเขาทำไม?” เรตต์ถามโดยสัญชาตญาณ

เพียะ!

ก่อนที่เรตต์จะทันได้พูดจบ เชสก็เหวี่ยงหลังมือไปฟาดหน้าของเรตต์ทันที

เรตต์กระแทกเข้ากับผนังหินหอ่อนอีกครั้ง เขาไม่สามารถยันตัวเองให้ลุกขึ้นมาได้เป็นเวลานานมาก

“คุณตบหน้าผมทำไมผู้นำสมิธ?!”

คนอื่น ๆ ต่างรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นภาพนั้น พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงตบหน้าตัวเองและเรตต์ ในขณะที่เขาควรจะช่วยเหลือตระกูลแพดโลว์สิ

กาเอลตกใจมาก

“คุณดื่มมากไปหรือเปล่าผู้นำสมิธ? คุณควรจะใช้กำลังกับไอ้สารเลวคนนี้สิ ไม่ใช่พ่อของผม...”

เพียะ!

เชสตบกาเอลลอยกระเด็นไปหาพ่อของเขา ทั้งสองคนยืนแนบตัวอยู่กับผนังโดยไม่ขยับกล้ามเนื้อแม้แต่น้อย

ฮาร์วีย์หรี่ตามองด้วยสีหน้าชื่นชม

“ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของแกจะไม่ค่อยดีนักในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้นะผู้นำสมิธ

“นอกจากลูกน้องของแกจะไม่ยอมทำตามเมื่อเห็นแกตบหน้าตัวเองแล้ว พวกเขายังตั้งคำถามกับแกอีกด้วย

“ฉันผิดหวังในตัวแกจริง ๆ!

ฮาร์วีย์ลุกขึ้นยืนหลังจากนั้นไม่นาน

“เรากลับกันเถอะจูเลียน"

ดวงตาของเชสกระตุกหลังจากได้ยินค