Share

บทที่ 46 เธอสมควรได้รับมัน!

ลู่หานถิงจ้องเขม็งไปที่เธอ เซี่ยซีหว่านซุกใบหน้าสีแดงก่ำของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

ลู่หานถิงก้มศีรษะลง และเอนไปทางริมฝีปากสีแดงของเธอ

เซี่ยซีหว่านเปิดริมฝีปากพูด “คุณชายลู่ ได้เวลานอนแล้วค่ะ”

เธอเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดัง

ลู่หานถิงเทร่างกายที่แข็งทื่อของเขาลงบนเตียงและมองดูโคมไฟคริสตัลที่กำลังส่องแสงสว่างอยู่เหนือศีรษะของเขา เขายกมือขึ้นเพื่อปิดมุมตาสีแดงของเขา จากนั้นจึงคลุมตัวเธอด้วยผ้าห่ม “นอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์”

ในอ้อมแขนของเขานั้นเซี่ยซีหว่านก็ผล็อยหลับไปในไม่ช้า

ลู่หานถิงจูบหน้าผากเธอ กลิ่นหอมเย้ายวนบนร่างกายของเธอนั้นทำให้เขายากที่จะปล่อยมือ เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ปลายสายคือซูซีที่ยังคงโทรเข้ามาแบบไม่หยุดหย่อน

ลู่หานถิงเหลือบมองใบหน้าที่กำลังหลับใหลของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นจึงกดปุ่มรับสาย

เสียงของซูซีที่กำลังจะสติแตกก็ดังขึ้นในทันทีว่า “หว่านหว่าน ในที่สุดคุณก็รับสายของผมสักที ผม…”

“เธอหลับไปแล้ว” ลู่หานถิงพูดขัดจังหวะเขา

ซูซีที่อยู่ปลายสายเงียบลงทันทีจนแทบไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของเขา

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางอย่างสบาย ๆ และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำของเขาอย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status