Share

บทที่ 406

ในขณะที่ถาม เขายังคงเล่นกับกริชเปื้อนเลือดในมือของเขาไปด้วย

คำที่เขาพูดทำเอาชายตรงหน้าและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึง ร่างกายของพวกเขาสั่นเล็กน้อย หลังจากอ้าปากพงาบๆ กลับไม่มีคำพูดหลุดออกมาเลยสักคำ

เมื่อเห็นว่าหลายคนเงียบกริบ เย่เทียนหยูก็ขมวดคิ้ว

ในเวลานี้ บรรยากาศทั่วทั้งห้องดูเหมือนจะเย็นลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเย่เทียนหยูอย่างชัดเจน

พวกเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ขาของพวกเขาอ่อนแรงต่างก็คุกเข่าลง

แต่แล้ว เย่เทียนหยู่ก็ยิ้มอีกครั้งและพูดอย่างเร่งรีบ: “ไอ้หยา พวกคุณทำอะไรกันอยู่ ผมอยากจะชดเชยให้พวกคุณนะ พวกคุณจะคุกเข่ากันทำไม”

“ต...ต้องคุกเข่า!”

“เรา เราจะฟังที่คุณพูดทุกอย่างครับ” ผู้คนต่างพากันพูด

“อย่าสิครับ พวกคุณต่างหากที่เป็นผู้เสียหาย เป็นเราเองที่ควรชดเชยคุณ เพียงแต่ว่า ไม่รู้ตกลงพวกคุณอยากได้เงินเท่าไร” เย่เทียนหยู่พูดอย่างจริงจัง

“ไม่ต้องหรอก ไม่ต้องจ่ายเราสักบาทเลย ถึงยังไงหน้าเราก็รักษาหายแล้ว ไม่ต้องให้เราจ่ายค่ารักษาพยาบาลก็ดีมากแล้วล่ะ”

“ไม่ได้นะครับ ถึงยังไงเราก็ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ เอาแบบนี้ดีไหม ถึงคนในครอบครัวของพวก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status