Share
บทที่ 183
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 184
“อาเซียว……!” เธอมองไปทางเผยเซียวอย่างน้อยใจ น้ำตาของเธอคลออยู่ที่นัยน์ตา เหมือนกับว่ากู้อิ๋นพูดอะไรที่ผิดไปอย่างไรอย่างนั้น เดิมทีเฉินซิงหลีก็ไม่ชอบในตัวกู้อิ๋นอยู่แล้ว เธอคิดว่ากู้อิ๋นเข้ามาแย่งทุกอย่างจากหลีเวยเยว่ไป ตอนนี้เห็นหลีเวยเยว่ถูกกู้อิ๋นว่าจนพูดอะไรไม่ออก เธอก็โกรธจนอยากจะพุ่งเข้าไปตบหน้ากู้อิ๋น “เธอมันก็แค่เมียน้อยที่ได้โอกาสมายืนอยู่ตรงนี้ แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดเรื่องนี้กับพวกฉัน” ในตอนที่มือของเธอกำลังจะไปกระทบที่หน้าของกู้อิ๋น เผยเซียวก็เอื้อมมือมาจับเอาไว้ เฉินซิงหลีรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดก็หันไปมองทางเผยเซียว “พี่รอง นี่!” เผยเซียวสะบัดมือเธอออก “หยุดได้แล้ว!” “พี่รองต่างหากที่หยุดได้แล้ว เธอขอโทษพี่แล้วนะ ทำไมพี่ถึงยังทำร้ายจิตใจเธออยู่ล่ะ” เฉินซิงหลีถาม ตอนนี้ใบหน้าของเผยเซียวเคร่งขรึมลงจนถึงขีดสุด เขาไม่สนใจเฉินซิงหลีก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาลั่วเหยียน ลั่วเหยียนก็กดรับอย่างรวดเร็ว “อาเซียว” เวลาหลังเลิกงาน ปกติแล้วลั่วเหยียนกับเผยเซียวจะสนิทกันพอสมควร “นายช่วยยกเลิกสัญญาทั้งหมดที่ทำกับตระกูลเฉินด้วย!” เผยเซียวพูด “เกิดอะไรขึ้น?” คน
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 185
เฉินซิงหลีกัดฟันพูดประโยคพวกนั้นออกมา ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจแต่เมื่อคิดได้ว่าเรื่องนี้มีผลกระทบไปถึงบริษัทเธอจะไม่ยอมก้มหัวก็ไม่ได้! แต่ในตอนที่เธอกำลังจะลุกขึ้นนั้นก็ได้ยินเผยเซียวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ต้อง” “อาเซียว~!” เมื่อได้ยินเผยเซียวพูดว่า ‘ไม่ต้อง’ ในใจของเธอก็ร้อนรนขึ้นมา เธอรู้นิสัยของเผยเซียวมาโดยตลอด ตอนนี้เขาพูดว่าไม่ก็รู้ได้เลยว่าผลลัพธ์ของมันจะร้ายแรงสักแค่ไหน เผยเซียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ใช่ว่าใครก็ได้ที่จะได้โอกาสใหม่จากฉันคนนี้” “.…..” หลีเวยเยว่ “.…..” เฉินซิงหลี มองเธอมองกันอย่างตกใจ ต่างฝ่ายต่างเห็นแววตาของอีกคนที่สื่อออกมาว่าไม่อยากจะเชื่อ เผยเซียวพูดอะไรออกมาน่ะ? อะไรที่เรียกว่าใครก็ได้? พวกเธอเป็นแค่ใครก็ได้ในชีวิตเขางั้นหรอ? หลีเวยเยว่มองไปทางเผยเซียว ความเจ็บปวดทางแววตายิ่งชัดเจนมากขึ้น “อาเซียว นี่มัน!” เฉินซิงหลีนั่งลงไปที่พื้นพรมอย่างหมดอาลัยตายอยาก เผยเซียวหมายความว่าอะไรกันแน่? หมายความว่าตอนนี้พวกเธอยอมลงให้ และไปหากระเป๋ามาคืนก็ไม่ได้งั้นหรอ? “เผยเซียวนายทำเกินไปแล้ว!” เฉินซิงหลีตะโกนออกมาก่อนจะลุกขึ้นมาจ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 186
ถึงแม้ว่าต่อหน้าเผยเซียวเธอจะอดกลั้น แต่ในใจของเธอตอนนี้ก็นึกโมโหขึ้นมาแล้วเช่นกัน เธอหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที “งั้นคุณกู้จะให้ทำยังไงล่ะคะ?” ทำยังไง? เธออยากจะปัดปัญหานี้มาให้กู้อิ๋นสินะ? ทำให้เผยเซียวคิดว่ากู้อิ๋นเป็นคนที่คิดเล็กคิดน้อยสินะ? กู้อิ๋นกอดอกตัวเองเอาไว้ “คุณหนูหลีพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ ฉันก็แค่อยากให้เฉินซิงหลีมาขอโทษฉัน มันคงไม่มากเกินไปหรอกใช่ไหมคะ?” ยังอยากจะปัดปัญหามาให้เธอ สายตาของเผยเซียวนี่แย่จริงๆ ชอบอะไรไม่ชอบดันมาชอบแม่ดอกบัวขาว(ผู้หญิงที่ลุคเรียบร้อยแต่ในใจร้ายกาจ)คนนี้ ใช่แล้วล่ะ ตอนนี้ในใจของกู้อิ๋นหลีเวยเยว่ของคือแม่ดอกบัวขาวดีๆนั่นเอง! ทั้งๆที่คนผิดคือพวกเธอแท้ๆ แต่กลับมาทำเหมือนว่ากู้อิ๋นเป็นคนผิดเองซะอย่างนั้น แต่เสียใจด้วย กู้อิ๋นไม่ใช่คนที่จะยอมใคร หลีเวยเยว่เองก็จะพอจะรู้มาบ้างแล้วว่ากู้อิ๋นเป็นยังไงจากตอนนั้นที่โรงพยาบาล ไม่คิดเลยว่าต่อหน้าเผยเซียวเธอก็จะไม่เก็บอาการแบบนี้ ในใจเธอโกรธมากๆ แต่ว่าตอนนี้...... หลีเวยเยว่อดทนอีกครั้ง สุดท้ายจึงพยักหน้า “ใช่ค่ะ คุณกู้พูดถูก ซิงหลีควรจะมาขอโทษคุณค่ะ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ ให้เขามาขอโทษฉันเขา
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 187
เผยเซียวเห็นว่ากู้อิ๋นไม่ยอมใส่ก็ตีหน้าขรึมใส่เธอ “หนาวอะไรกัน ไปอาบน้ำแล้วก็ขึ้นเตียงนอนไปเลย” ไม่ว่าจะยังไงก็ออกไปข้างนอกคนเดียวไม่ได้เด็ดขาด! กู้อิ๋นมองไปทางเขาอย่างน้อยใจ เธออยากจะใส่ชุดนอนหนาๆจริงๆนะ แบบนั้นสบายกว่าตั้งเยอะ แต่เห็นได้ชัดเลยว่าเผยเซียวไม่ต้องการให้เธอออกไป กู้อิ๋นมองไปทางเขาอย่างน้อยใจ! ตอนนี้หลีเวยเยว่อยากจะพูดอะไรสักคำ แต่พูดไม่ออก เผยเซียวมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความไม่แยแสแต่ก็ยังลุกขึ้นยืน “งั้นก็ไปสิ!” “หา?” กู้อิ๋น “ไม่ได้จะไปซื้อชุดนอนหรือไง? ถ้าไม่รีบไปเดี๋ยวห้างก็ปิดหรอก” “คุณ คุณจะไปกับฉันหรอคะ?” กู้อิ๋นหันไปมองทางหลีเวยเยว่ เผยเซียวมองจ้องไปทางเธอ กู้อิ๋นรีบพยักหน้า “ขอบคุณนะคะประธานเผย ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ได้ยินว่าเผยเซียวอนุญาตให้เธอไปซื้อเสื้อผ้าเธอก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองในตอนนี้และท่าทางของเผยเซียวมันเหมือนกับการเหยียบย่ำลงไปบนหัวใจของหลีเวยเยว่สักแค่ไหน หลีเวยเยว่เห็นเผยเซียวจะพากู้อิ๋นออกไปก็ลุกขึ้นยืนตั้งใจจะเรียกอีกฝ่ายเอาไว้ แต่ในตอนนี้เผยเซียวกลับหันมามองเธอ ก่อนจะทิ้งคำพ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 188
“อะไรนะ? นี่พี่รองพายายนั่นไปซื้อเสื้อผ้าเองเลยหรอ?” เฉินซิงหลีรู้สึกเหมือนจะบ้า! ทำไมเรื่องราวถึงได้เปลี่ยนมาเป็นแบบนี้กันนะ? กู้อิ๋นเป็นปีศาจตัวไหนกันนะ? ทำไมถึงทำให้พี่รองไปด้วยได้ เขาไม่เคยคิดจะไปห้างมาก่อนด้วยซ้ำ? นอกจากความโกรธแล้วเฉินซิงหลีก็รู้สึกตกใจมากๆ! ในแววตาของหลีเวยเยว่มีแต่ความเจ็บปวด ตอนนี้เธอพูดอะไรไม่ออกสักคำเดียว เฉินซิงหลีมองไปทางเธออย่างสงสาร “พี่รองเค้าคงตั้งใจจะทำให้เธอโกรธ เธอไม่ต้องไปสนใจหรอกนะ” ตอนนี้เฉินซิงหลีก็ไม่รู้ว่าจะปลอบหลีเวยเยว่ยังไงดีเหมือนกัน และก็ไม่รู้ว่าคำนี้คือปลอบหลีเวยเยว่หรือว่าปลอบตัวเองกันแน่ เพราะว่าการเปลี่ยนแปลงของทั้งกู้อิ๋นและเผยเซียว ถ้าไม่ใช่เพื่อจะทำให้หลีเวยเยว่โมโห งั้นก็เป็นเรื่องที่แปลกมากๆ “ถ้าเขาจะทำแค่ให้ฉันโมโหก็คงจะดี!” หลีเวยเยว่พูด ถ้าเธอสำคัญมากพอขนาดทำให้เขาเอาเรื่องแบบนี้มายั่วโมโหได้ก็แปลว่าเธอยังมีพื้นที่ในใจของเขาอยู่ แต่ก็กลัวแค่ว่าเขาจะจริงจังนี่สิ! เมื่อกี้ก็เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่ได้มีความอดทนมากมายอะไรกับกู้อิ๋นนัก แต่ก็ยังยอมพาเธอออกไปซื้อเสื้อผ้า หลีเวยเยว่ไม่คิดว่านั่นเป็นการทำเพื่อใ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 189
จากห้างสรรพสินค้ากลับมาที่ห้อง ตอนนี้ไม่มีเงาของเฉินซิงหลีและหลีเวยเยว่แล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าการจัดการของเผยเซียวที่มีต่อตระกูลเฉินก็พอจะทำให้พวกเธอรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิม เห็นห้องตกอยู่ในความเงียบกู้อิ๋นก็หันไปมองเผยเซียว! “มองอะไร? เสื้อผ้าก็ซื้อแล้วนี่ ยังไม่รีบไปอาบน้ำอีกหรือไง?” เผยเซียวถาม สำหรับนิสัยแบบนี้ของกู้อิ๋นเผยเซียวก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายใจ!ทั้งๆที่เป็นเด็กบ้านนอกแท้ๆ ชีวิตก็วุ่นวายขนาดนั้นแต่ยังจะเรื่องมากอยู่ดี จะนอนก็ต้องเป็นชุดนอนผ้าคอตตอน กู้อิ๋นหยิบเอาชุดที่ถูกซักแห้งเรียบร้อยแล้วจากที่ร้านวิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ……! ตอนที่เธออาบน้ำออกมาเสร็จแล้ว เผยเซียวที่อาบน้ำจากอีกห้องหนึ่งก็เสร็จพอดี ตอนที่กำลังจะเข้านอนกู้อิ๋นก็เดินกลับไปที่ห้องที่เธอนอนเมื่อกลางวัน แต่เดินไปได้เพียงสองก้าว เสียงของเผยเซียวก็ดังขึ้นด้านหลัง “จะไปไหน?” “ไปนอนสิคะ!” กู้อิ๋นพูด วันนี้ยุ่งมาทั้งวันแล้วขนาดนั้น ตอนนี้เธอเองก็เหนื่อยมากๆ อยากจะนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มจะแย่แล้ว “ไปนอนห้องนอนหลัก” “.…..” กู้อิ๋น ไม่ใช่แล้วมั้ง พวกเราต้องนอนห้องเดียวกันห
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 190
เผยเซียวรับสายโทรศัพท์เสร็จบะหมี่ของเขาก็มาส่งพอดี ในตอนที่กู้อิ๋นเดินกลับไปที่ห้องตัวเองอีกครั้งเขาไม่ได้รั้งเอาไว้! แต่กู้อิ๋นเหมือนจะดูเบาอาการละเมอของตัวเองเกินไปแล้ว เมื่อคืนเธอแยกห้องนอนกับเผยเซียวแล้ว แต่เช้าวันต่อมาในตอนที่เธอตื่นขึ้นมาก็มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ไม่ต้องถามเลยว่าคือเรื่องอะไร เธอ......มาปีนเตียงของเผยเซียวอีกแล้ว เธอเงยหน้าสบเข้ากับสายตาเย็นชาของเผยเซียว ตอนนี้กู้อิ๋นรู้สึกเหมือนจะชาไปทั้งตัว เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ “ประธานเผย นี่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ คุณเชื่อไหมคะ?” “เธอคิดว่ายังไงล่ะ?” เผยเซียวร้องเหอะ! “.…..” กู้อิ๋น เธอมาที่ห้องนี้ได้ยังไงกันนะ? ตอนอยู่ที่ซ่างเหอหยวนก็ว่าไปอย่าง เธอคุ้นเคยกับรูปแบบของห้อง และเธอก็ยังนอนห้องเดียวกันกับเผยเซียวด้วย แต่ตอนนี้ เธอ...... เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอหลับไปเธอจำไม่ได้เลยสักนิด ในตอนนี้เธอได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของเผยเซียวก็ได้แต่กลืนน้ำลายก่อนจะพูด “นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ!” เธอพูดอย่างมั่นใจ กลัวก็แต่ว่าเผยเซียวจะไม่ยอมเชื่อเธอ! “เธอคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดก็ดีแล้ว” เผยเซีย
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 191
เขาไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล ขอแค่เพียงไปทำให้เขาโกรธ เขาก็จะทำให้รู้ว่าผลลัพธ์นั้นมันเป็นยังไง เฉินซิงหลีตกใจ……! “แต่นั่นมันคนอื่นนะ!” “แกจะหมายความว่าแกไม่เหมือนกับคนอื่นงั้นหรอ? แกอย่ามองตัวเองสูงส่งขนาดนั้น” ต่อหน้าเผยเซียวประธานเฉินก็ไม่เคยเห็นว่าจะมีใครเป็นคนสำคัญในใจของเขา ขนาดพ่อของเขาเองอย่างเผยสิงเฟิงเขาก็ยังมองด้วยสายตาเย็นชา ลูกสาวของเขาไม่รู้อะไรเลยสักนิดทำไมถึงกล้าคิดว่าตัวเองพิเศษกว่าใครต่อหน้าเผยเซียว? คิดว่ามีดีอะไร? เพราะเป็นเพื่อนของเขางั้นหรอ? ถ้าอีกฝ่ายยังสนใจจะนับด้วยก็ถือว่าเป็นเพื่อน! แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่สนใจก็ไม่ถือว่าเป็นอะไรทั้งนั้น...... และเฉินซิงหลีแบบนี้ ถ้าเผยเซียวยังคงคิดถึงก็นับว่าเป็นเพื่อน แต่ถ้าไม่สนใจก็ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น “.…..” เฉินซิงหลีง ได้ยินเสียงแบบนี้ของบิดา ว่าเป็นเพราะความโง่ของเธอเมื่อวานทำให้บริษัทเจอกับปัญหาใหญ่เข้าแล้ว ไม่รอให้เธอได้พูดอะไรต่อ อีกฝ่ายก็เป็นคนพูดขึ้นมาก่อน “หลีเวยเยว่ก็ไปด้วยใช่ไหม?” เมื่อคิดถึงหลีเวยเยว่ก็เธอตอบไปว่า ‘อืม’ เพียงคำเดียวสั้นๆ ตอนนี้ประธานเฉินก็พอจะรู้แล้วว่าทำไมลูกสาวของตนเองถึงได้
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
