Share
บทที่ 367
Related chapters
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 368
เขากำหมัดแน่นและพูดลอดไรฟัน "ตระกูลซู ตระกูลซูนี่ดีจริง ๆ!"ผู้หญิงที่เขารักจนสุดหัวใจและไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องนางต้องได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ ทำให้ฮ่องเต้เฒ่ารู้สึกไม่สบายใจแม้แต่น้อยราวกับมีมีดทิ่มแทงหัวใจอย่างแรงทั้งโกรธและเสียใจเมื่อซูชิงอู่เห็นสีหน้าของฮ่องเต้เฒ่า นางก็รู้ว่าคำพูดของนางส่งผลกระทบต่อเขา นางจึงพูดต่อ "ในฐานะบุตรสาว หม่อมฉันต้องการล้างแค้นให้ท่านแม่ และเผาตระกูลซูเพราะหม่อมฉันรู้สึกขยะแขยง หม่อมฉันทำผิดหรือเพคะ?"ฮ่องเต้เฒ่าเงียบไปสักพักแล้วพูดว่า "ข้าเข้าใจแล้ว"แม้จะโกรธ แต่ฮ่องเต้ก็ทำอะไรไม่ได้ผู้เฒ่าซูก็เสียชีวิตไปแล้วและอัครเสนาบดีซูก็ออกจากเมืองหลวงไปแล้วเช่นกัน ตอนนี้ตระกูลซูต้องทนทุกข์ทรมานกับชะตากรรมนี้เพราะตัวพวกเขาเองยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรเพื่อฟางอี๋ซินได้ย้อนกลับไปตอนนั้น เขาถูกฟางอี๋ซินปฏิเสธอย่างชัดเจน เพราะสิ่งที่นางต้องการ เขาให้ไม่ได้ช่างน่าขำ ที่แม้จะเป็นฮ่องเต้ มีอำนาจครองแผ่นดินแต่กลับไม่สามารถมอบความรักให้คนที่เขารักไปตลอดชีวิตได้นี่เป็นสิ่งที่เขาเสียใจที่สุดเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วซูอู่ได้พาผู้หญิงคนหนึ่
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 369
ฮ่องเต้เฒ่าพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง และพยายามดิ้นรนถึงสองครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จเขาถามว่า "เจ้าทำอะไร? เจ้าต่างหากที่ไปก่อเรื่องที่จวนอ๋องเสวียน!"เมื่อได้ยินคำพูดที่รุนแรงของฮ่องเต้เฒ่า กงชินอ๋องก็เงยหน้าขึ้น "พี่ใหญ่ ท่านก็รู้ว่าหลายปีนี้ข้าไม่มีทายาท ตอนนี้อนุของข้าก็ตั้งครรภ์คนหนึ่งแล้ว ข้าประคบประหงมนางอยู่ตลอด พอนางกลับไปเยี่ยมบ้านเดิม ลูกในท้องก็แท้งไปทั้งหมดเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้! และอ๋องเสวียนจะฆ่าข้า ท่านดูรอยเลือดที่คอของข้าสิ ถ้าลึกกว่านี้อีกนิด ข้าคงไม่มีชีวิตรอดมาพบพี่ใหญ่แล้ว!”ฮ่องเต้เฒ่าฟังเขาพูดไปเรื่อย ๆ รู้สึกหัวใจเต้นถี่ขึ้นเขากุมขมับ ระงับความโกรธที่กำลังจะปะทุ“เจ้าลุกขึ้นก่อน ถ้ามีอะไรจะพูดก็ลุกขึ้นมาพูดกันดี ๆ!”“ถ้าพี่ใหญ่ไม่ให้ความยุติธรรมกับข้า ข้าก็จะไม่ลุก!”ความไร้เหตุผลนี้ทำเอาฮ่องเต้เฒ่าพูดไม่ออกเลยจริง ๆ“เจ้าอายุอานามเท่าไรแล้ว ยังทำเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ นำกองกำลังไปปิดล้อมจวนอ๋องเสวียน หมายจะเผาจวนอ๋องเสวียนอีก ที่นี่คือเมืองหลวงไม่ใช่เมืองของเจ้า!”กงชินอ๋องตะคอกอย่างเย็นชา "หากเป็นเมืองของข้า ข้าจะลากพวกเขาออกไปตัดหัวทิ้งเสีย!"ฮ่องเต้เฒ่าพูดด้วย
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 370
กงชินอ๋องไม่ยอม "มีหญิงงามมากมายอีกกี่คนก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่สามารถมีลูกได้!"“ข้าจะขอให้หมอหลวงตรวจดู เจ้าทนทุกข์ทรมานก็เพราะทำลายร่างกายของตัวเองจนเสียหายตั้งแต่ยังหนุ่ม”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป กงชินอ๋องก็หยุดพูดฮ่องเต้เฒ่ามองไปที่เย่เสวียนถิงซึ่งอยู่ไม่ไกล ด้วยสีหน้าเย็นชา“เสวียนถิงเพื่อเห็นแก่ข้า ยุติเรื่องนี้เสียดีไหม กงชินอ๋องเป็นน้องชายแท้ ๆ ของข้า ข้าจะไม่ถือสาเรื่องที่เจ้าคิดจะฆ่าเขา”ซูชิงอู่ดึงแขนเสื้อของเย่เสวียนถิงนางคิดว่านี่เป็นวิธีที่ดีนางไม่ต้องการสร้างความขัดแย้งกับกงชินอ๋อง เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่เป็นผลดีและอาจจะกลายเป็นเรื่องตลกการเผชิญหน้ากับคนที่ไร้เหตุผลเช่นนี้ ใครก็คงปวดหัวหนักถ้าเขาไม่เข็ดหลาบและยังกล้ารบกวน นางก็ไม่รังเกียจที่จะให้เขาได้ลิ้มรสพิษของนางเย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นมองอย่างเย็นชา“ท่านพ่อ หากวันนี้กระหม่อมฆ่าเขาไปจริง ๆ ท่านจะทำเช่นไร?”ฮ่องเต้เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เขาเป็นน้องชายคนเดียวของข้า"เย่เสวียนถิงเย้ยหยันอยู่ในใจและหรี่ตาลงเล็กน้อยเขาเข้าใจคำตอบของฮ่องเต้เฒ่าแล้วกงชินอ๋องเป็นน้องชายเพียงคนเดียวของฮ่องเ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 371
ใบหน้าของซูอวิ๋นซีดเผือด และความกลัวทำให้ใจของนางสั่นสะท้านนางแต่งเข้าจวนกงชินอ๋องมาหลายปีแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้รับการปฏิบัติเช่นนี้นางเคยได้ยินว่ากงชินอ๋องทำร้ายผู้หญิงมาก่อน และแม้แต่พระชายาก็สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังอายุน้อยเพราะถูกเขาทุบตี แต่นางคิดว่ามันเป็นเพียงคำพูดจากคนรับใช้ที่เล่าลือกัน และไม่ได้ใส่ใจกับมันเมื่อได้สัมผัสด้วยตัวเองแล้วเท่านั้น ถึงได้รู้ว่าความรู้สึกนั้นน่ากลัวเพียงใดซูอวิ๋นกอดขาของกงชินอ๋องและร้องขอความเมตตา "ท่านอ๋อง โปรดละเว้นข้าด้วย ข้าผิดไปแล้ว..."ใบหน้าของกงชินอ๋องมืดมน และใบหน้าอ้วนท้วมของเขาตอนนี้ดูดุร้ายอย่างน่าสะพรึงกลัวเขาคว้าผมของนางไว้แล้วยกนางขึ้นจากพื้น บังคับให้ซูอวิ๋นเงยหน้าขึ้นมองเขา“เจ้ารู้ว่าเจ้าผิดหรือ ข้าเอาเจ้ามาไม่ใช่ให้สร้างปัญหา เจ้าบอกว่าเจ้าจะนำอัครเสนาบดีซูกลับไปรับตำแหน่ง และข้าก็ตกลงที่จะช่วย แต่ดูเจ้าสิ?”“ตอนนี้อัครเสนาบดีซูออกจากเมืองหลวงไปพร้อมกับฮูหยินผู้เฒ่าคนนั้นแล้ว เขาได้ละทิ้งอนาคตที่ดีเช่นนี้ไป ย่อมไม่คู่ควรแก่ความช่วยเหลือของข้าเลย!”ดวงตาของซูอวิ๋นเบิกกว้าง และนางก็เข้าใจทันทีว่ากงชินอ๋องหมายถึงอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 372
อวิ๋นจื่อเพียงถามขึ้นมาลอย ๆ เพราะไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจต่อซูอวิ๋นเป็นเพียงเพราะนางมาจากตระกูลซู จึงกล่าวถึงเพียงเพื่อไม่ให้ภาพลักษณ์ตระกูลซูดูไม่ดีหากเรื่องแพร่กระจายออกไปเมื่อเห็นพระชายาไม่สนใจ นางจึงไม่พูดอะไรต่อเย่เสวียนถิงที่ได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนซูชิงอู่จุดไฟเผาตระกูลซู เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า "ไม่ว่าซูอวิ๋นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ต่อไปไม่จำเป็นต้องรายงานพระชายาอีก"คนรับใช้ได้ยินดังนั้นก็จดจำเอาไว้ในใจทันทีเจ้าสิบเจ็ดเดินเข้ามาจากด้านนอกและทำความเคารพทั้งสองคน“ท่านอ๋อง ฮ่องเต้จะสักการะเพื่อประชาราษที่หอสักการะฟ้าในวันพรุ่งนี้ และปีนี้หิมะแรกยังไม่ตก ปีหน้าแผ่นดินอาจไม่อุดมสมบูรณ์ ประชาชนอาจต้องประสบความยากลำบาก"เย่เสวียนถิงลดสายตาลง "อืม ข้าเข้าใจแล้ว"ในฐานะอ๋อง ในงานพิธีการเช่นนี้จำเป็นต้องเข้าร่วม แม้ขันทีในพระราชวังจะยังไม่ได้ส่งสารมา แต่ก็ต้องเตรียมตัวล่วงหน้าซูชิงอู่พูดว่า "ข้าต้องไปด้วยหรือไม่?"เย่เสวียนถิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และพบว่าเรื่องนี้ยุ่งยากมากจริง ๆยิ่งไปกว่านั้น ซูชิงอู่ยังตั้งครรภ์ได้สองเดือน และเขาไม่อยากให้นางไปยังสถานที่วุ่นวาย
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 373
เย่หลิงจูเข้ามาหาซูชิงอู่โดยไม่รู้ตัว นางก็มีสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน“เจ้าบอกว่าราชครูหายตัวไปไม่นานนี้ไม่ใช่เหรอ? เหตุใดเขาถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ ทั้งยังสามารถดูแลจัดการงานนี้โดยรวมได้”ซูชิงอู่เลิกคิ้ว ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกไม่ดีอยู่ในใจแม้ว่าราชครูจะหลบหนีไปได้ แต่ในวันนั้นเขาถูกตัดมือและได้รับบาดเจ็บสาหัส ว่ากันตามตรรกะแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะปรากฏตัวได้เร็วขนาดนี้แต่เมื่อมองจากระยะไกลก็พบว่ามือทั้งสองข้างของราชครูเฒ่ายังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เขาถือไม้เท้าในมือ ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเป็นไปได้ยังไง!ด้วยความสงสัยในใจ ซูชิงอู่ติดตามซูเฟยและคนอื่น ๆ เดินต่อไป จากนั้นนางก็เห็นฮ่องเต้ปรากฏตัวพร้อมกับข้าราชบริพารกลุ่มหนึ่งพระองค์สวมฉลองพระองค์ลายมังกรและมีรัดเกล้าทองคำบนศีรษะ ทั้งร่างแผ่พลังแห่งความสูงส่งที่ทำให้คนต้องก้มหน้าลงเพราะความน่าเกรงขามและด้านหลังมีคนตามหลังมาหลายคนเมื่อซูชิงอู่เห็นเย่อวิ๋นถูปรากฏตัวต่อหน้านาง นางก็ดูประหลาดใจเล็กน้อยไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบุรุษผู้นี้หนังหนาเกินใคร เวลาเพียงไม่ถึงเดือนก็กลับมาเดินได้แล้วหรือ?ดูท่าอาการบาดเจ็บครั้งก่อนจะยั
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 374
แม้แต่ซูชิงอู่ก็ยังโซเซไปอย่างห้ามไม่ได้แต่ในขณะนี้ จู่ ๆ ก็มีใครบางคนคว้าข้อมือของนางไว้ องค์หญิงห้าถามอย่างเป็นกังวล "พี่สะใภ้ เป็นอะไรหรือไม่?"ซูชิงอู่ยืนตัวตรง จัดกระโปรงของนางให้เรียบร้อยแล้วส่ายหน้า"ข้าไม่เป็นไร"ซูเฟยก็เข้ามาดูทันที ใบหน้าของนางไม่น่ามองอย่างยิ่ง และนางพูดอย่างเข้มงวดเอ่ยปากอย่างเด็ดขาด "ทุกคนอย่าเพิ่งวุ่นวาย เรียกคนมาจับหนูตัวนั้นเสีย!"องครักษ์สองสามคนจากด้านหลังรีบวิ่งเข้ามาล้อมสถานที่นั้นทันทีนางสนมในวังหลังที่รู้สึกหวาดกลัว ต่างหน้าซีดเผือด พากันย่นคอหลบ ซ่อนตัวอยู่ข้างหลัง หนูตัวใหญ่สองตัวถูกจับขังไว้ในกรง ดวงตาสีแดงของพวกมันทำให้ผู้คนที่เห็นรู้สึกขนลุกใบหน้าของซูเฟยดูไม่ดี นางไม่รีบเร่งที่จะจัดการกับหนู แต่คุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับนางสนมทุกคนพิธีสักการะหยุดลงแล้ว และฮ่องเต้เฒ่าก็เดินลงบันไดไปด้วยใบหน้าที่มืดมนอย่างน่าสะพรึงกลัว“ใครบอกข้าได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”"ทูลฮ่องเต้ จู่ ๆ ก็มีหนูสองตัวพุ่งเข้ามาในฝูงชนและทำให้เกิดความวุ่นวายเพคะ!”ซูเฟยก้มศีรษะลงและอธิบายเรื่องนี้อย่างชัดเจนฮ่องเต้เฒ่าขมวดคิ้ว "ทำไมมีหนูอยู่ที่นี่ได้?"เจียวกุ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 375
แน่นอนว่า แม้ว่าราชครูจะเดินมาตรงหน้านาง นางก็ไม่อาจแสดงพิรุธได้ เพราะในเวลานั้นมีเพียงนางและเย่เสวียนถิงเท่านั้นที่เห็นว่าแขนของราชครูถูกตัดจนขาดแม้ว่าเซียวเฝิงจะนำแขนของเขากลับมาในภายหลัง แต่ก็ไม่แน่ว่าแขนนั้นจะเป็นของเขา ราชครูคนนี้เพียงหาข้ออ้างสองสามคำก็แก้ปัญหาได้อย่างง่ายดายใบหน้าของฮ่องเต้เฒ่าเคร่งขรึม เนื่องจากพิธีสักการะต้องหยุดชะงัก จึงทำให้ทุกอย่างถูกเลื่อนออกไปจู่ ๆ ราชครูก็เดินเข้ามาหาฮ่องเต้ เสียงยังคงต่ำและลุ่มลึกเหมือนเดิม "ฝ่าบาท ค้นหาต่อไปอย่างนี้กระหม่อมไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเพียงใด กระหม่อมมีวิธีที่จะหาบุคคลนั้นได้เร็วขึ้น"ฮ่องเต้เฒ่าเลิกคิ้ว "ขอคำชี้แนะจากท่านราชครูด้วย"คนอื่น ๆ ก็มองดูเช่นกัน ใบหน้าของพวกนางซีดเผือด เพราะยังกลัวแมลงกู่ในครั้งที่แล้วไม่หาย“ข้าได้ยินมาว่ามีสุนัขป่าชนิดหนึ่งที่ไวต่อกลิ่นมาก แค่ให้มันดมกลิ่นก็จะรู้ได้ทันทีว่าใครนำหนูเหล่านี้มา”ฮ่องเต้เฒ่าก็ตระหนักได้ว่าคราวนี้ความคิดของเขาดูน่าเชื่อถือกว่าครั้งก่อนเรื่องของพวกแมลงพิษนั้น ส่วนใหญ่คนจะหวาดกลัวและไม่เชื่อถือมันแต่สุนัขนั้นแตกต่างออกไปเดิมทีสุนัขสามารถค้นหาร่องรอยข
Latest chapter
