Share

บทที่ 192

“เสร็จแล้ว!”

อู่จ้านส่งยาแก้อักเสบที่บดเป็นผงละเอียดแล้วมาทันที ฉินอวิ๋นฟานโรยผงลงไปบนปากแผลอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็พันแผลเบา ๆ ก่อนจะแบ่งผงที่เหลือเป็นห่อเล็ก ๆ

การดำเนินนี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้ทุกคนตาโตอ้าปากค้าง นี่มิใช่วิธีการรักษาตามปกติ แต่หลังจากฉินอวิ๋นฟานทำเสร็จ ดูเหมือนว่าสภาพการณ์ของท่านผู้เฒ่าเซี่ยงจะคงที่แล้วจริง ๆ

เห็นเพียงฉินอวิ๋นฟานยังไม่หยุด ใช้ตัวยาที่เหลือทั้งหมดเทลงต้มในหม้อต้มยา เติมน้ำปริมาณน้อย ค่อย ๆ เคี่ยวด้วยไฟอ่อน กระทั่งน้ำแห้ง ฉินอวิ๋นฟานยังคงเคี่ยวไม่หยุด

“เหอะ ข้าเพิ่งเห็นคนตุ๋นยาอย่างนี้ น้ำแห้งไปหมดแล้ว ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงจะดื่มยังไง? ต้มต่อไปหม้อต้มได้ระเบิดกันพอดี”

หัวปิ่งเห็นการกระทำพิสดารพันลึกของฉินอวิ๋นฟานจึงเยาะเย้ยอย่างเย็นชาอยู่ข้าง ๆ

“ก็นั่นนะสิ รัชทายาท ท่านต้มจนน้ำจะแห้งหมดแล้ว ขืนต้มต่อไปยังจะมีประโยชน์อันใด?”

เซี่ยงเส้าหลงถามด้วยใบหน้าฉงนเหมือนกัน

“ถ้าอยากให้ท่านผู้เฒ่าเซี่ยงไข้ลด ก็ต้องใช้ของที่ข้าต้มนี่แหละ เดี๋ยวพวกเจ้าก็รู้เอง”

ฉินอวิ๋นฟานไม่อธิบายมาก เพราะถึงจะอธิบาย ก็ไม่แน่ว่าพวกเขาจะเข้าใจ

ตัวยาที่เขาพูดเหล่านี้คือตัวยาสำคัญ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status