Share
บทที่ 72
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 73
ห่าวเจี้ยนที่ขอร้องเนื้อตัวสั่นเทา ในฐานะที่เป็นขุนนางใหญ่ของต้าเฉียน กินเสียจนหัวหมูหูกาง คงยักยอกเงินไปไม่น้อยสินะ? เจ้าหัวหมูที่กินเลือดของคนจนอ้วนตุ๊ต๊ะ ไม่เชือดมันยากจะสลายความแค้นในใจฉินอวิ๋นฟานได้“คาดว่าเจ้าน่าจะรู้ว่าเมื่อสามวันก่อนหยางอี๋กับหยางกุ้ยเฟยตายอย่างไร”ฉินอวิ๋นฟานเลิกคิ้วน้อย ๆ พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “แต่ไหนมาข้าเด็ดขาดเสมอ ให้โอกาสเจ้า เสียดายเจ้าไม่ถนอม ข้ากำลังต้องการหัวคนปลอบขวัญผู้ลี้ภัยอยู่พอดี เจ้าห่าวเจี้ยนเหมาะสมที่สุด ลำบากเจ้าแล้วนะ”ฉินอวิ๋นฟานจะใช้รูปแบบการบีบคั้นชักจูงทำให้ห่าวเจี้ยนติดกับ คนที่ใกล้จะตาย จำเป็นต้องให้เขาทำคุณูประการให้ต้าเฉียนสักหน่อยขณะเดียวกันก็เพื่อปลูกฝังความคิดในใจทุกคนด้วย ต่อถ้ายังปากแข็งอีก ยามกลัวคนที่อยู่เบื้องหลัง ก็คงดูด้วยว่าตัวเองมีกี่ชีวิต“ไม่ ไม่ รัชทายาท ข้าน้อยคือเจ้ากรมโยธา รับผิดชอบงานก่อสร้างทั้งหมดในแคว้น การบริหารจัดการน้ำ การบรรเทาภัยพิบัติ ความเป็นอยู่ของราษฎรและอื่น ๆ”วิธีการเหี้ยมโหดของฉินอวิ๋นฟานเมื่อสามวันก่อน เขาเป็นขุนนางระดับเพดานของต้าเฉียน จะไม่รู้ได้อย่างไร? แต่เขากลัวอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลัง เ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 74
ฉินอวิ๋นฟานตวาดทีหนึ่ง เสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ เวลานี้อู่จ้านตกตะลึง จ้องฉินอวิ๋นฟานที่เด็ดขาด เขาในยามนี้เลือดร้อนพลุ่งพล่าน กระทั่งเห็นความน่าเกรงขามของราชันอยู่ในตัวของฉินอวิ๋นฟาน“รับทราบ!”ในฐานะที่เป็นองครักษ์ผู้จงรักของฉินอวิ๋นฟาน วาจาของเขาคือประกาศิต ไม่ว่าเป็นหรือตาย อู่จ้านอัญเชิญดาบใหญ่ข้างหลังออกมาในพริบตา สาวเท้ามาถึงข้างตัวห่าวเจี้ยนเห็นอู่จ้านมีกลิ่นอายเหี้ยมเกรียมทั้งตัวบนล่าง ห่าวเจี้ยนสะดุ้งปัสสาวะราดทันที รีบคุกเข่าขอร้อง “รัชทายาทไว้ชีวิตด้วย องค์ชายรองช่วยข้าน้อยด้วย ช่วยข้าน้อยด้วย!”“น้องเจ็ด เจ้าจะทำเกินไปแล้วนะ!”เขายอมลดตัวขนาดนี้แล้ว ไม่นึกว่าฉินอวิ๋นฟานกลับไม่ไว้หน้าสักนิด? นาทีนี้ องค์ชายรองเดือดดาลโดยสิ้นเชิงแล้วเขาเอ่ยเสียงเย็น “ใต้หล้านี้ยังใช่ใต้หล้าของต้าเฉียนเราหรือไม่? ก่อนที่เรื่องราวจะกระจ่าง ต่อให้เจ้าเป็นรัชทายาทต้าเฉียนก็ฆ่าขุนนางใหญ่ของต้าเฉียนตามอำเภอใจไม่ได้กระมัง?”“อ้อ? จะตราหน้าข้าหรือ? เจ้าก็คู่ควร?”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยใบหน้าไม่ใส่ใจ “ตามกฎหมายของต้าเฉียน ไม่ว่าขุนนางคนใดของต้าเฉียนที่ทุจริตเงินบรรเทาภัยพิบัติตลอดจนรับผิดชอบเป็
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 75
“อ้อ? เริ่มกัดกันเองแล้ว?”ฉินอวิ๋นฟานพูดกลั้วหัวเราะเสียงเย็น “ว่ามาดูสิ!”ห่าวเจี้ยนในตอนนี้ไหนเลยจะคิดอะไรมากได้ โพล่งปากออกไปโดยตรง นึกว่าสารภาพความจริงแล้วฉินอวิ๋นฟานจะละเว้นโทษตายกับเขา น่าเสียดาย เขาผิดไป ไม่ว่าเขาจะพูดหรือไม่ วันนี้เขาก็ต้องตายอยู่ดี!“ห่าวเจี้ยน เจ้า ถ้าเจ้ากล้าพูดจาเลื่อนเปื้อนข้าจะไม่ไว้เจ้า!”เห็นห่าวเจี้ยนจะสารภาพออกไป องค์ชายรองเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน เรื่องนี้น้องชายของเขาคือผู้บงการ ทันทีที่ห่าวเจี้ยนสารภาพออกไปหมดเปลือก ด้วยนิสัยของฉินอวิ๋นฟานจะไม่เอาชีวิตน้องชายของเขาหรือ?ทว่าทุกอย่างมันสายไปแล้ว ความเป็นความตายอยู่ตรงหน้า ห่าวเจี้ยนคำนึกอะไรได้มากอย่างนั้นที่ไหน?“ขอโทษแล้วองค์ชายรอง!”ห่าวเจี้ยนกัดฟันพูด “รัชทายาท การบรรเทาภัยพิบัติในครั้งนี้องค์ชายห้ารับผิดชอบทั้งหมด ข้าน้อยแค่ทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น ครั้งนี้ราชสำนักมอบเงินทั้งหมดสิบล้านตำลึงเงิน แต่ยังไม่ทันออกจากเมืองหลวงก็ถูกองค์ชายห้าเอาไปเจ็ดล้านตำลึงแล้ว”“ที่เหลือสามล้านตำลึงถูกขุนนางท้องถิ่นยักยอกไปเป็นขั้น ๆ เหลือถึงบรรเทาภัยพิบัติจริงหนึ่งล้านตำลึงก็ถือว่าดีมากแล้ว ข้าน้อยเอาไปสอง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 76
“น้องเจ็ด เจ้าว่า...”ฉินอวิ๋นผู่เพิ่งจะเอ่ยปากก็ถูกฉินอวิ๋นฟานถีบเข้าที่หน้าอก พลังหนักหน่วงโจมตี ฉินอวิ๋นผู่จึงถูกฉินอวิ๋นฟานถีบกระเด็น กระอักเลือดสดออกมาเดี๋ยวนั้น สภาพสะบักสะบอมถึงที่สุดฉินอวิ๋นฟานไม่ฟังการอธิบายใด ๆ พิโรธคำราม “อู่จ้าน จัดการมันต่อ!”อู่จ้านสีหน้าขรึม เลือดร้อนพลุ่งพล่าน เกิดมาเพิ่งจะได้ฆ่าองค์ชายเป็นครั้งแรก ทั้งเป็นประกาศิตจากนาย เขาไม่กล้าลังเลใด ๆ แกว่งดาบศึกในมือจะฟันไปทางองค์ชายห้าฉินอวิ๋นผู่ไท่ซั่งหวงขมวดคิ้วแน่น ในใจหลากรสหลากอารมณ์ เรื่องนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก ได้แต่ทำตามกฎหมาย ทั้งเขามีประสงค์ให้ฉินอวิ๋นฟานสร้างความน่าเกรงขามจากเรื่องนี้ด้วยแม้เหมียวชิงอีจะเป็นอิสตรีนางหนึ่ง หากทึ่งกับการกระทำนี้ของฉินอวิ๋นฟานที่สุด เลือดร้อนแล่นพล่าน นี่ก็คือรัชทายาทปัญญาอ่อนตามคำเล่าลือหรือ? ท่าทางโง่งมสักเศษเสี้ยวมันอยู่ที่ไหน?เขาเช่นเทพนักรบ นอกจากจะขจัดผู้ร้ายช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอ ทั้งยังมีความเป็นธรรมเต็มเปี่ยม เห็นใต้หล้าคือหน้าที่ ต่อสู้กับมหาอำนาจ นี่คือลูกผู้ชายอย่างแท้จริง!องค์ชายใหญ่และฮั่วเจิ้นหลงอีกทางด้านหนึ่งร่างขมวดคิ้วมุ่น ในใจเกิดความรู้สึกซับซ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 77
พริบตาเดียว ขุนนางใหญ่กว่าครึ่งคุกเข่าขอร้องแทนองค์ชายห้า เกิดเป็นภาพสะเทือนขวัญเห็นภาพตรงหน้า ฉินอวิ๋นฟานหน้าครึ้มจนแทบจะกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำ อิทธิพลขององค์ชายรองน่ากลัวดังคาด คิดจะฆ่าองค์ชายองค์หนึ่ง น่ากลัวว่าจะยากปานขึ้นสวรรค์เวลานี้ไท่ซั่งหวงลำบากใจแล้ว เหล่าขุนนางบีบคั้น ทำให้เขารู้สึกไร้กำลังอย่างหนัก ด้านหนึ่งคือกฎหมายและความยุติธรรม ด้านหนึ่งคือสายใยเลือดข้นกว่าน้ำและการขอร้องของพวกขุนนางหากเขายืนอยู่ฝั่งฉินอวิ๋นฟานก็จะหมายถึงเขาไม่คำนึงถึงสายใยครอบครัว เป็นคนอำมหิตไร้หัวใจถ้าเขาเปิดปากมอบทางสะดวกให้เจ้าห้า เช่นนั้นเท่ากับยอมรับอภิสิทธิ์และความเน่าเฟะโดยปริยาย ชีวิตของประชาชนก็คือชีวิตต่ำต้อย อยู่ต่อหน้าอำนาจราชวงศ์ไร้ซึ่งความหมายเห็นเสด็จปู่เงียบอยู่นาน ฉินอวิ๋นฟานรู้ว่าเขากำลังลำบากใจ สมกับที่เป็นเสด็จปู่ ยิ่งยืนอยู่ที่สูงยิ่งมองเห็นไกล การที่เขาไม่แสดงท่าทีเพียงพอกับฉินอวิ๋นฟานแล้ว“พวกเจ้าไม่ต้องขอร้องแล้ว ขอไปก็ไม่มีประโยชน์ ต่อให้เสด็จปู่รับปากพวกเจ้า วันนี้ข้าก็ยังต้องเอาชีวิตฉินอวิ๋นผู่ เง็กเซียนฮ่องเต้มาก็ไร้ความหมาย”สิ้นเสียงฉินอวิ๋นฟาน ทั้งงานตะลึงงัน ส
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 78
ทุกคนหันไปมองตามเสียง เห็นเพียงสตรีวัยกลางคนในชุดผาวตัวยาวสีแดงเข้ม สวมกวานหงส์ผ้าคลุมไหล่หงส์ อายุอานามประมาณสี่สิบต้น ๆ เยื้องกรายมาพร้อมผู้ติดตามนางมีบรรยากาศรอบตัวน่าเกรงขาม ทุกอากัปกิริยาแผ่พลังที่อยู่สูงส่ง เผชิญกับฉินอวิ๋นฟาน ดวงตานางแฝงเจตนาดูถูก“คารวะเหอกุ้ยเฟย!”เห็นอีกฝ่ายมา ทุกคนโค้งคำนับทันที ส่วนฉินอวิ๋นฟานกลับไม่สะทกสะท้าน รู้สึกว่าอีกฝ่ายมาไม่ดีทันที!นางผยองมองผู้คน คุกเข่ากับไท่ซั่งหวงเดี๋ยวนั้น “ปี้อวี้ถวายบังคมเสด็จพ่อ!”การปรากฏตัวของเหอปี้อวี้ทำให้ไท่ซั่งหวงประหลาดใจ หากมิได้แสดงออกมา เพียงเอ่ยเรียบ “ลุกขึ้น!”“ปากเก่งนักนะ รัชทายาทผู้อวดเบ่งทระนง ยังไม่ทันได้เป็นฮ่องเต้ก็กล้าเข่นฆ่าพี่น้องแล้ว? ช่างทำให้ข้าเปิดหูเปิดตานัก”เหอกุ้ยเฟยหรี่ดวงตาทั้งสองมองมาทางฉินอวิ๋นฟาน ก่อนจะไต่ถามเสียงกร้าว“ท่านเป็นแค่นางสนมวังหลังเท่านั้น? กล้าสอดมือยุ่งเรื่องราชสำนัก? ใครให้สิทธิแก่ท่าน?”ความน่าเกรงขามของฉินอวิ๋นฟานดังเดิม แม้เขาจะรู้ว่าผู้ที่มาก็คือเหอกุ้ยเฟยมารดาขององค์ชายรองและองค์ชายห้า แต่เขาก็ยังเลือกที่จะเมินเหมือนเดิม การวางก้ามนี้ของฉินอวิ๋นฟานไม่ยี่หระ กล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 79
กับการยั่วยุของเหอกุ้ยเฟย ฉินอวิ๋นฟานสีหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นปั้นยาก จากความทรงจำในอดีตชาติ เขารู้อยู่แล้วว่าป้ายอภัยโทษคือของน่ากลัวแค่ไหนพอเห็นมารดาล้วงป้ายอภัยโทษออกมา อารมณ์ตึงเครียดขององค์ชายรองผ่อนคลายลงเล็กน้อย ต่อให้ฉินอวิ๋นฟานใจกล้าอย่างไร ก็ไม่กล้าท้าทายกับป้ายอภัยโทษ การท้าทายป้ายอภัยโทษเท่ากับก่อกบฏ ประหารได้ทันที “คิดไม่ถึงจริง ๆ ฉินอวิ๋นฟานจะบีบถึงขั้นทำให้ตระกูลเหอใช้ป้ายอภัยโทษ วัวเกิดใหม่ไม่กลัวเสือแท้ ๆ เกรงว่าทั้งราชสำนักคงมีแต่เขาแล้ว”ฮั่วเจิ้นหลงจ้องป้ายคำสั่งในมือเหอกุ้ยเฟยแบบไม่อยากจะเชื่อ พร้อมกันนั้นก็นับถือวิธีการของฉินอวิ๋นฟานด้วย เขากระทั่งรู้สึกขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุว่าบนตัวฉินอวิ๋นฟานมีกลิ่นอย่างของจักรพรรดิ“น้องเจ็ดนี่คือรนหาที่ตาย บีบน้องรองกับตระกูลเหอขนาดนี้ ต่อไปได้ลำบากแล้ว”องค์ชายใหญ่พูดเสียดสีอยู่ด้านข้าง“นั่นก็ไม่แน่!”ฮั่วเจิ้นหลงแววตาลุ่มลึก ความหมายลึกซึ้งหลังจากพิจารณาพักหนึ่ง สุดท้ายฉินอวิ๋นฟานเลือกที่จะยอมถอย เขาที่รอบรู้ประวัติศาสตร์ย่อมไม่ทำความผิดระดับต่ำง่าย ๆ เช่นนี้ ถ้าเขายังกล้าดึงดันต่อไป องค์ชายรองต้องกล้าเรียกองครักษ์ฝ่า
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 80
ก่อนจากไป ฉินอวิ๋นผู่ใบหน้าเหี้ยมเกรียม คืนสภาพเดิมที่เคยเป็น เขาหัวเราะเสียงดังพูดว่า “ฉินอวิ๋นฟาน ภัยพิบัติครั้งนี้ก็คือคำสาปของสวรรค์ สวรรค์ลงโทษพวกเขา เจ้าแก้ไขไม่ได้หรอก รอดูต่อไปเถอะ!”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้ว ใบหน้าเหี้ยมของฉินอวิ๋นผู่ทำให้เขาตระหนักว่าเรื่องไม่ธรรมดา จู่ ๆ ในใจเกิดเงามืดชั้นหนึ่ง คำสาปหรือ? นี่ความหมายว่าอย่างไร?“น้องเจ็ด เงินเจ็ดสิบล้านตำลึงเงินอีกครึ่งชั่วยามข้าให้คนมาส่งตรงเวลา”องค์ชายรองกำหมัดพูดกับฉินอวิ๋นฟาน “ขอตัว!”แม้สุดท้ายฉินอวิ๋นฮุยจะมีมารยาทกับฉินอวิ๋นฟาน แต่ทุกคนดูออก องค์ชายรองโกรธแล้ว หลายปีขนาดนี้ เขาไม่เคยแพ้ยับเยินอย่างนี้มาก่อน“เจ็ด เจ็ดสิบล้านตำลึง จะให้ก็ให้ แถมองค์ชายรองยังตัดสินใจแบบง่าย ๆ ด้วย? สมกับที่มีตระกูลเหอสุดยอดภูมิหลัง ถึงจะเป็นคหบดีอันดับหนึ่งของต้าเฉียน น่ากลัวว่าพอฝืนเอาออกมาได้แค่ร้อยล้านเท่านั้น น่ากลัวจริง ๆ!”มองเงาหลังที่จากไปขององค์ชายรอง ทุกคนเดาะลิ้นในใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ รวยสุด ๆ“การแสดงออกของรัชทายาทต้าเฉียนทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริง ๆ อย่าลืมสัญญาระหว่างเรา ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้เจอท่านที่แควันเหม
Latest chapter
