Share
บทที่ 94
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 95
ร็อบบี้น้อยตกใจ เขารีบกระโดดลงพื้นแล้วหาที่หลบกระสุน ตำรวจนอกเครื่องแบบที่กำลังล้อมพื้นที่ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น พวกเขาบุกเข้าอาคารทันทีร็อบบี้น้อยได้ยินเสียงปืนดังกระหน่ำ เขาพบตู้หนังสือก่อนจะเข้าไปหลบในนั้นผ่านรอยแตกของประตู เขาเห็นเจย์ในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่ติดกระดุมเม็ดบน เขาดูงดงามดั่งรูปปั้น แต่ในเวลาเดียวกันก็ดุร้ายราวกับหมาป่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่ดวงตาของเขาฉายแววเย็นยะเยือกแสนทิ่มแทง ด้วยการคุ้มกันจากตำรวจ เขาพุ่งขึ้นบันไดไปหัวใจของร็อบบี้น้อยแทบหลุดออกมาทางปาก มันมีโจรลักพาตัวเป็นโหลอยู่ที่ชั้นบน และแต่ละคนก็ถืออาวุธร้ายแรงไว้ในมือ เขากำลังนับจำนวนโจรที่ไม่ได้ถือปืน ไม่งั้นเขาคงไม่กล้าบุ่มบ่ามออกไปแน่พวกโจรลักพาตัวนั้นกำลังคะนอง พวกเขาตะโกนขู่ออกไปนอกหน้าต่าง มันอันตรายเกินไปที่พ่อของเขาจะไปที่ชั้นบนในตอนนี้ความจริงแล้ว ร็อบบี้น้อยไม่จำเป็นต้องกังวลเลย ความสามารถทางการกีฬาของเขานั้นได้รับการสืบทอดมาจากพ่อเจย์ อาเรส เป็นหลานคนโตที่สุดของตระกูลอาเรส การเติบโตมาในครอบครัวร่ำรวยควรจะทำให้เขาเพลิดเพลินกับการถูกดูแลอย่างดีมาตลอดเวลาที่เขาเติบโตมา แต่ในเวลาเดียวกัน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 96
โจเซฟินไม่สามารถหยุดปาดน้ำตาได้เลย "ขอบคุณพระเจ้าที่เธอปลอดภัย ร็อบบี้น้อย"โรสจ้องไปที่ประตูด้วยความสงสัย "ร็อบบี้น้อย คุณพ่ออยู่ที่ไหน? ทำไมเขาไม่ได้มากับลูก?"เธอคิดว่าเจย์จะต้องมาหาเธอเพื่อคุยเรื่องสิทธิเลี้ยงดูบุตรแน่ร็อบบี้น้อยกอดโรส "คุณพ่อมาช่วยผม คุณแม่ ผมประทับใจมาก แต่ผมไม่ได้เจอคุณพ่อ เพราะผมไม่อยากจากคุณแม่ไป"โรสถึงกับสะดุด เธอถอนหายใจ "แม่ขอโทษ ร็อบบี้น้อย ตอนนี้คุณพ่อรู้เรื่องตัวตนของลูกแล้ว"เมื่อร็อบบี้เห็นว่าแม่ของเขาเสียใจขนาดไหน เขาก็ถอนหายใจออกมาเหมือนผู้ใหญ่ "ไม่ต้องห่วงครับคุณแม่ ถึงคุณพ่อจะอยากฉกผมไปจากแม่ ผมก็จะไม่ไปจากคุณแม่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม"ทั้งแม่และลูกกอดกันแล้วร้องไห้ เหมือนพวกเขาจะจากกันไปตลอดกาล มันช่างเป็นภาพที่น่าสงสาร"เขาจะไม่ไปไหน" เจนสันกล่าวขึ้นมากะทันหันโจเซฟินเริ่มกลับมาใช้ปากอันร้ายกาจของเธอแล้วหยอกเจนสันทันที "นายจะไปรู้อะไร เจ้าหนู? พ่อนายน่ะเหมือนเสือดุร้ายที่รู้จักแค่การรังแกแม่นาย"เจนสันจ้องโจเซฟิน เขาไม่อนุญาตให้น้าของเขาพูดไม่ดีใส่คุณพ่อสุดที่รักของเขาโจเซฟินตีปากตัวเอง "ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไม่พูดถึงพ่อนายอีกแล้ว พ่อของนายเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 97
โจเซฟินยืนตรงข้ามกับโรสแล้วกล่าวด้วยความแน่วแน่ "พี่ชายของฉันกำลังจะเอาลูกเขาไปแล้ว โรส อย่าบอกหมายเลขห้องของพี่นะ!""โจเซฟิน!" เจย์กัดฟันแล้วตะโกนผ่านลำโพงมาโจเซฟินกลัวมากจนหน้าเธอเขียวคล้ำ เธอปิดปากทันทีแล้วโบกมืออย่างหมดหวังให้โรสโรสเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะบอกหมายเลขบ้านไปในมือถือ "บ้านหมายเลข 618"ทันทีที่เธอบอกออกไป เจย์ก็วางสายโจเซฟินทรุดลงกับโซฟาแล้วต่อว่าโรส "พี่บอกหมายเลขบ้านกับเขาทำไม? โรส ไม่รู้เหรอว่าพี่จะเสียร็อบบี้น้อยไปทันทีที่เขามาถึง?"เจนสันหยิบกล้วยขึ้นมาแล้วยัดใส่ปากของโจเซฟิน ด้วยท่าทางดูหมิ่น เขากล่าว "เธอพูดมากเกินไป"โจเซฟินนั่วลง ชี้ไปที่จมูกของเจนสัน เธอสาปส่งออกมา "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เจ้าตัวเล็ก นายกำลังคำนวณผลประโยชน์ให้พ่อนาย ฉันรู้ว่านายอยู่ฝั่งพ่อของ-"เจนสันกล่าวอย่างโมโห "ไม่ ฉันไม่ใช่"โจเซฟินแค่นเสียง "ฮี่ฮี่ นายมั่นใจเหรอ? นายกล้าพูดไหมว่าพ่อนายน่ะเป็นเสือที่ชอบกินคน?"เจนสันรักคุณพ่อมาก แน่นอนอยู่แล้ว เขาต้องเมินคำขู่ของน้าเขาเพื่อปัดปัญหาโจเซฟินเสริมอย่างเจ้าเล่ห์ "เจนสัน นายมีจิตสำนึกรึเปล่าเนี่ย? ใช่ นายถูกเลี้ยงมาโดยพ่อน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 98
เจย์พลันย่อตัวลง จับใบหน้าของร็อบบี้น้อยด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาของเขาดูระมัดระวัง เขาดูต้องการการยอมรับจากร็อบบี้ ซึ่งนั่นทำให้เขาดูกลายเป็นเด็กน้อยใสซื่อไปเลยโรสสังเกตดูพ่อและลูกที่หวงแหนกันและกันด้วยความยินดีและกลัวในเวลาเดียว ความรักของเจย์ต่อลูกของเขานั้นมากมายและลึกซึ้งกว่าที่เธอจินตนาการไว้"คุณพ่อ" ร็อบบี้น้อยพลันอ้าแขนแล้วเข้าหาอ้อมแขนของเจย์เจย์กอดร็อบบี้น้อยแน่น ใบหน้ามีเสน่ห์ของเขาเบิกบานด้วยความรักและรอยยิ้มงดงามโจเซฟินเดินไปหาโรส หวังจะมอบกำลังใจ เธอพลันเอื้อมมือไปคว้ามือของโรสไว้"คุณพ่อ ผมรักพ่อครับ" ร็อบบี้น้อยจูบที่หน้าผากของเจย์การกระทำนี้ทำให้หัวใจของเจย์สั่นไหว มันทำให้เขาลดการป้องกันลงเพราะเขาคิดว่าด้วยความเกลียดชังที่ไร้การสั่นคลอนของเขาต่อโรส จะทำให้เด็กที่เธอเลี้ยงมาเกลียดเขาอย่างมากไปด้วยแต่ตรงกันข้าม ร็อบบี้น้อยจูบและแสดงความรักต่อเขา ทำให้เขามองโรสด้วยความชื่นชมเธอไม่ได้ปลูกฝังความเกลียดชังเขาต่อตัวเด็ก และด้วยเหตุนั้น ทำจึงดีใจมาก"คุณพ่อก็รักลูกเหมือกกัน" เจย์ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ร็อบบี้น้อยโรสมองดูเจย์ที่อ่อนโยน เจย์ที่เธอฝันถึงมาตลอดแต่ไม่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 99
โรสมองเขา เธอจ้องเขาอย่างว่างเปล่าเขาไม่มีทางยอมแต่งงานกับเธอใหม่แน่เขาสนใจแค่ต้องการจะเอาร็อบบี้น้อยกลับไปมันเป็นเพราะว่าเขาไม่อยากดูเป็นคนไม่ดีในสายตาของเด็ก ๆ เขาจึงโยนปัญหามาให้เธอแทนเขาคิดว่าโรสนั้นอ่อนแอและต้องยอมเขาอย่างแน่นอนแต่ด้วยความไม่คาดคิด โรสกล่าวอย่างชัดเจน "ท่านอาเรส ห้าปีก่อน ฉันเริ่มคิดที่จะยอมแพ้ในการเลี้ยงดูลูก ๆ ฉันจะไม่มีทางทำอะไรโง่ ๆ แบบนั้นอีก"เจย์มองโรสด้วยความดูหมิ่น เขาเน้นทุกคำพูดต่อมา "อาเรสก็ยังเป็นอาเรส อาเรสทุกคนต้องอยู่ด้วยกัน"ทั้งสองมองจ้องหน้ากัน ด้วยความหัวรั้นและไม่ประนีประนอมหลังจากพักใหญ่ เจย์จึงหันสายตาไปหาเด็ก ๆ แล้วถามเสียงอ่อน "งั้น คนไหนอยากจะไปกับคุณพ่อคืนนี้?"ไม่ต้องสงสัย คำพูดเหล่านั้นถามกับร็อบบี้น้อยและเจนสัน เซ็ตตี้นั้นกำลังมีน้ำตาอยู่ที่มุมห้องร็อบบี้น้อยนั้นกุมมือของโรส เขาได้เห็นว่าแม่ของเขานั้นดูหมดหนทางขนาดไหนเมื่อพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ดังนั้น เขาจึงเลือกที่จะอยู่ข้างแม่ของเขาในครั้งนี้เจนสันมองดูท่าทางผิดหวังของพ่อเขา เขาถอนหายใจกับตัวเอง แล้วเดินไปหาเจย์ เจนสันจับมือของเจย์แล้วกล่าว "คุณพ่อกับคุณแม่ ร็อบบี้น้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 100
เจย์รู้สึกเหมือนเขาจะเป็นบ้า เขาไม่มีเหตุผลเลยที่จะต้องยอมปล่อยเด็กน่ารักอย่างร็อบบี้น้อยไป 'ไม่ ฉันต้องหาทางฉกตัวร็อบบี้น้อยมาวันพรุ่งนี้'เช้าวันต่อมา เจย์เดินไปที่ห้องครัวเตรียมอาหารเช้า เขาทำมันให้พอกับคนสามคน เจนสันดูจานที่เพิ่มเข้ามาก่อนจะตวัดสายตาไปที่ขอบดำ ๆ ใต้ดวงตากลมโตเหมือนลูกพีชอันน่าดึงดูดของพ่อเขา เขาถอนหายใจออกมา"ลูกถอนหายใจทำไม?" เจย์หั่นสเต็กอยู่ข้างหน้าเขา เขาถามโดยไม่ได้เงยหน้าไปมองเจนสันกล่าวอย่างเศร้าเสียใจ "คุณพ่อ เมื่อไหร่กันที่คุณพ่อทำตัวเหมือนคุณแม่ โดยการทำอาหารเช้ามากกว่าปกติ? มันเปลืองนะ"เจย์ตะลึง 'โรสมีนิสัยแบบนี้เหรอ? นี่เธอก็ทรมานเพราะสูญเสียใครไป?''ไม่ มันไม่เหมือนกัน''ฉันแค่ทำมันแค่วันเดียว ในขณะที่เธอประสบกับมันมาห้าปีแล้ว'ในตอนนั้นเอง หัวใจองเจย์ก็เกิดรอยกระเพื่อมเล็ก ๆ ขึ้นมา"เจนส์ บอกคุณพ่อ ลูกชอบร็อบบี้น้อยไหม?" เจย์มองไปที่จานอาหารที่เพิ่มเข้ามาแล้วถามเจนสันพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นท่ามกลางท่าทางอันเย็นชาของเขา "ชอบ""ลูกคิดว่าเขาเป็นยังไง?" เจย์สงสัย ตั้งแต่ที่เจนสันเกิด เจนสันมักจะทำตัวเหมือนเขาแข็งแกร่งที่สุดใน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 101
เจย์ส่งข้อความให้โรส เขาชวนเธอไปคาเฟ่โรสดูข้อความแกมคำสั่งที่กล่าวว่า 'เราต้องคุยเรื่องสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อย ไม่งั้น ฉันจะใช้วิธีอื่น'โรสถอนหายใจอย่างแรง เธอควรแกล้งทำเป็นไม่เห็นข้อความดีไหม?อาจเป็นเพราะโรสตอบข้อความของเขาช้า เจย์จึงโทรหาเธอแทนโรสลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรับสายอย่างไม่ยินยอมนักเสียงเย็นยะเยือกของเจย์ดังมาตามสาย "โรส ลอยล์ ทำไมเธอไม่ตอบข้อความฉัน? การหลบฉันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหานะ"โรสสวนกลับ "ฉันไม่ได้หลบ ฉันแค่ไม่รู้ว่าต้องตอบนายยังไง"เจย์ตะลึงกับคำตอบนั้น แต่ก็แค่เสี้ยงวินาทีเท่านั้นเขาตำหนิ "ถ้าเธอรู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น เธอจะทำมันทำไมตั้งแต่แรก?"โรสสั่นเล็กน้อย ประโยคที่เขาพูดถึงทำให้เธอนึกไปถึงตอนที่เธอมีเซ็กส์กับเขาโดยที่เขาไม่ยินยอมท่าทางของโรสดูน่าเกลียดและอับอาย เธอรู้สึกโชคดีที่เขาไม่เห็นท่าทางของเธอตอนนี้ ดังนั้นเธอจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อย "โอเค ถ้าอย่างนั้นเจอกันสิบโมง" ในที่สุดเธอก็ต้องจำใจยอมเจย์วางสายในอีกด้านหนึ่ง โรสทรุดลงกับพื้น การถูกดูหมิ่นจากเจย์ที่พยายามตัดความสัมพันธ์จากเธอนั้นไม่ได้สร้างความรู้สึกอะไรให้เธอ ยังไงก็ตาม เธอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 102
เจย์กล่าวด้วยใบหน้านิ่ง "โรส มอบสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อยให้ฉัน แล้วฉันจะยินยอมมอบสิทธิ์การเยี่ยมบุตรให้ในห้าปีแรก"โรสเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ 'นี่มันไร้สาระที่สุด ไม่ใช่แค่เขาอยากเอาสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อยไปจากเรา เขายังจะเอาสิทธิ์การเยี่ยมบุตรไปในอนาคตอีก!'ถ้าเรื่องนี้รับได้ ก็คงไม่มีเรื่องใดในโลกนี้ที่รับไม่ได้อีกแล้ว!โรสยืนขึ้นด้วยมือที่กำแล้วยันตัวจากโต๊ะ ตัวของเธอโน้มไปข้างหน้า เธอเน้นทุกคำพูดของเธอลอดไรฟันออกมา "ฝัน ไป เถอะ"การท้าทายในดวงตาของเธอแหลมคมมากเจย์ยังคงความสุขุมไว้อย่างดี เขาคือสุดยอดราชันย์แห่งโลกธุรกิจ เขามีประสบการณ์การเจรจาธุรกิจและพบนักเจรจามามากมาย เขาคิดว่าภรรยาติดบ้านชั้นต่ำแบบโรส ลอยล์ นั้นไม่ใช่คู่มือเขา"บอกราคามา เธอต้องการเท่าไหร่ถึงจะยอมมอบสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อย" เจย์กล่าวอย่างสบายใจโรสรู้สึกว่าเธอกำลังโดนดูถูก เธอโกรธแทบคลั่งจนอวัยวะภายในของเธอจะเด้งออกมาด้วยความโกรธด้วยซ้ำ เธอจ้องไปที่เจย์แล้วกล่าว "ท่านอาเรสผู้สูงส่ง นายคงคิดสินะว่าเงินของนายจะสามารถลบล้างความรักที่ฉันมีต่อร็อบบี้น้อย แล้วทำให้นายได้สิทธิ์การเลี้ยงดูเขาไป
Latest chapter
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
- ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
