บทที่ 95

“รีบทานข้าวเถอะ อาหารจะเย็นหมดแล้ว” หานซานเฉียนกล่าว

ซูหยิงเซี่ยรู้สึกไม่มีความอยากอาหาร และรู้สึกว่าอาหารไร้รสชาติ เพราะถังหลงทำลายอารมณ์ของเธอไปหมดแล้ว

หลังจากทานอาหารเย็นและดูหนังเสร็จก็เป็นเวลาสี่ทุ่ม แต่เมื่อกลับมาถึงบ้าน เจี่ยงหลานกับซูกั๋วเย่ายังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น แต่ละคนถือโทรศัพท์มือถือและกำลังหาข้อมูลการเช่าบ้าน

หลังจากคิดว่าหานซานเฉียนไม่ใช่คนรวย อีกทั้งยังใช้เงินทั้งหมดกับซื้อบ้านมือสองไปแล้ว เจี่ยงหลานก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดี เธอทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจครั้งแล้วครั้งเล่า

“อ้อ ใช่ ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นไปบ้านคุณย่ากัน ลูกก็ต้องไปกับพวกเราด้วย” เจี่ยงหลานพูดกับซูหยิงเซี่ย

ตระกูลซูจะมีวันครอบครัวคือวันที่ยี่สิบแปดของทุกเดือน ในวันนั้นไม่ว่าแต่ละครอบครัวจะมีธุระอะไรก็ต้องไปทานข้าวกับหญิงชราที่คฤหาสน์ตระกูลซู กฎเกณฑ์นี้ถูกกำหนดโดยชายชรา เพื่อไม่ให้เกิดความรู้สึกเหินห่างกันในเครือญาติ แต่เมื่อชายชราได้จากไป บรรยากาศในวันครอบครัวนี้ก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นพิธีที่ตายตัว ส่วนเรื่องของความรู้สึกผูกพันนั้นมันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน อย่างมากก็แค่เอาหานซานเฉียนมาเป็นตัวตลกทำใ