บทที่ 105 หากเจ้าทรยศเรา เราจะฆ่าเจ้า

เหงื่อหยดหนึ่งไหลออกมาบนหน้าผากของอินชิงเสวียน

สิ่งสิ่งใดก็ได้เจอสิ่งนั้นจริงๆ

ตามเย่จิ่วอวี้ไปจนถึงห้องทรมาน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชาที่หนังศีรษะขณะมองดูเครื่องมือทรมานต่างๆ ที่แขวนอยู่บนผนัง

เย่จิ่วอวี้สะบัดชายเสื้อ แล้วเดินไปนั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กตรงกลางด้วยใบหน้าที่เย็นชาและน่ากลัว

“เสี่ยวเสวียนจื่อ เราจะปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไร”

อินชิงเสวียนคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว

“ฝ่าบาททีงดีต่อกระหม่อมร้อยเท่าพันทวี”

“แล้วเจ้าปฏิบัติต่อเราอย่างไร”

เย่จิ่วอวี้โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ดวงตาหงส์ไหวระริกดั่งเปลวไฟ เมื่อประกอบกับน้ำเสียงทุ้มต่ำที่เสียดแทงเข้ากระดูกดำ ช่างน่าพรั่นพรึงยิ่งนัก

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น พูดอย่างกล้าหาญ “กระหม่อมได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับฝ่าบาท ฟ้าเป็นพยานได้ กระหม่อมภักดีต่อฝ่าบาทมิมีเจตนาแอบแฝง”

เย่จิ่งอวี้แค่นเสียงเย็นชา เอื้อมมือไปบีบคางของอินชิงเสวียน

“ เจ้ายังกล้าเถียงกับเราอีก สิ่งที่เจ้าบอกว่าหายาก หายากเช่นนี้หรือ”

อินชิงเสวียนถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น เห็นได้ทันทีว่าสีของรูม่านตาของเย่จิ่งอวี้นั้นเข้มขึ้นเล็กน้อย

ซึ่งหมาย