Share
บทที่ 133 เช่นนั้นก็ไม่เกรงใจแล้ว
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 134 ข้าจะดูลูกเจ้าเอง
อินชิงเสวียนถูกอวิ๋นฉ่ายปลุกให้ตื่น“พี่ใหญ่ ถึงเวลากินข้าวแล้ว”อินชิงเสวียนยังคงงุนงงเล็กน้อย หลังจากมองท้องฟ้าครู่หนึ่ง จึงจำได้ว่าตัวเองกลับมาที่วังเย็นแล้ว“เสี่ยวหนานเฟิงอยู่ที่ไหน”“อยู่นี่!”ยายหลี่รีบอุ้มเด็กขึ้นมาเสี่ยวหนานเฟิงชี้นิ้วเล็กจ้อยไปที่อินชิงเสวียน แล้วก็พูดอ้อแอ้ไม่หยุดอินชิงเสวียนเอื้อมมือออกไปรับเด็ก แล้วพูดด้วยท่าทางขอโทษ “ขอโทษจริงๆ พ่อเผลอหลับไป”“เฮ้อ”เสี่ยวหนานเฟิงดูเหมือนจะเข้าใจ เขายื่นมือเล็กๆ ออกไปสัมผัสใบหน้าของอินชิงเสวียน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็สอดสองนิ้วเข้าไปในจมูกของอินชิงเสวียนอินชิงเสวียนคันจมูก ก็อดไม่ได้ที่จะจาม แล้วเจ้าหมาน้อยก็เริ่มหัวเราะยายหลี่วางถาดเกี๊ยวลง เมื่อเห็นเกี๊ยวร้อยๆ ที่มีควันฉุย อินชิงเสวียนรู้สึกเหมือนกำลังฉลองตรุษจีนแปลกๆนางเป็นคนจีนทางเหนือ ตรุษจีนทุกปีจะต้องกินเกี๊ยว เมื่อนึกถึงการนับถอยหลังข้ามปีกับย่า ดูรายการข้ามปี อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอวิ๋นฉ่ายเตรียมถ้วยออกมาใส่ซีอิ๊วและน้ำส้มสายชูดำทั้งหมดแล้วจากนั้นทั้งสามคนก็นั่งล้อมวง และในขณะที่กำลังจะกินข้าว ไป๋เสวี่ยก็วิ่งเข้ามาจากข้างนอก นั่งบ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 135 นั่นต่างหากพ่อของเจ้า
“เหตุใดฮ่องเต้จึงไปที่วังเย็น”ไทเฮาจับคางอย่างครุ่นคิด หรี่ตาเพลิดเพลินกับการบีบนวดขาของนางกำนัลชุยไห่กล่าวว่า “ขันทีน้อยบอกว่าฮ่องเต้เสด็จออกไปเดินเล่นกับสุนัข จึงได้แวะที่วังเย็น”ไทเฮาเลิกคิ้ว พูดอย่างสบายอารมณ์ “มีอะไรให้รายงานรึ สุนัขแสนโปรดของฮ่องเต้ตัวนั้นผู้ใดจะไม่รู้”ชุยไห่ก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “ได้ยินมาว่ามีเสียงหัวเราะของเด็กดังมาจากข้างใน”“โอ้? คงไม่ได้ฟังผิดหรอกกระมัง ในวังเย็นมีเด็กมาจากไหน”แล้วไทเฮาก็หลับตาลงอีกครั้งชุยไห่กล่าวว่า “กระหม่อมก็ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ แต่เสี่ยวเสวียนจื่อก็กลับไปที่วังเย็นเช่นกัน กระหม่อมยังได้ยินมาว่า นานมานี้ฮ่องเต้มีรับสั่งให้ปิดตายวังเย็น แต่ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ได้มีรับสั่งให้เปิดวังเย็น ทั้งยังประทานของรางวัลไม่น้อย”ไทเฮาตัวตรงทันที“เปิดประตูวังเย็นรึ แถมยังประทานของรางวัล ประทานอะไรบ้าง”ชุยไห่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ไก่ เป็ด ปลา เนื้อ และแพะตัวเมียพ่ะย่ะค่ะ”สีหน้าของไทเฮาเปลี่ยนไปเล็กน้อยแพะตัวเมีย?มีเด็กอยู่ในวังเย็นจริงหรือมิฉะนั้นเหตุใดต้องประทานแพะตัวเมียล่ะ“ไปถามสืบดูว่าใครอยู่ในวังเย็น แล้วเหตุใดฝ่าบาทจึ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 136 ไทเฮาเสด็จ
เจ้าหมาน้อยร้องไห้เสียงดัง อินชิงเสวียนกลัวว่าจะก่อให้เกิดปัญหา จึงรีบเรียกให้ยายหลี่มาอุ้ม ส่วนตัวเองรีบเข้าไปในมิติ แลกอุลตร้าแมนที่เปล่งแสงได้ทันทีที่อุลตร้าแมนออกมาก็ทั้งกระโดดและเปล่งแสง ถูกดึงดูดจากสายตาของเสี่ยวหนานเฟิงอย่างรวดเร็ว และในที่สุดเขาก็หยุดร้องไห้ยายหลี่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกนี้ แม้จะตัดกระดูกแต่เส้นเอ็นยังเชื่อมต่อกัน ความสัมพันธ์ระหว่างสายเลือดนั้นมหัศจรรย์จริงๆ เสี่ยวหนานเฟิงจะต้องเป็น...”อินชิงเสวียนกลัวว่าองครักษ์เงาจะได้ยิน ดังนั้นนางจึงรีบขยิบตาให้ยายหลี่ ยายหลี่จึงรีบปิดปากทันทีหลังจากพูดคุยกันสักพัก อินชิงเสวียนก็พาเสี่ยวหนานเฟิงเข้านอนหลังจากเปิดสับปะรดดูหน้าดูหลังแล้ว จึงพบว่าองครักษ์เงาที่เฝ้าอยู่ตามยอดไม้ทั้งหลายได้หายไปแล้วฝ่าบาทเชื่อนางอีกแล้วรึจิตใจของบุรุษล้ำลึกยากหยั่งถึง!แต่พอคิดถึงเรื่องที่เขาจะให้เสี่ยวหนานเฟิงอยู่ในวัง นางก็ต้องขมวดคิ้วอีกครั้งในเวลานี้ นางไม่แน่ใจว่าเย่จิ่งอวี้ชอบเสี่ยวหนานเฟิงจริงๆ หรือว่าเขาต้องการใช้เด็กคนนี้ควบคุมตัวเองกันแน่ทุกคนรู้ดีว่าเย่จิ่งอวี้เป็นคนที่น่ากลัวมาก ความคิดของ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 137 ไทเฮาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องเด็ก
สีหน้าท่าทางของอินชิงเสวียนเปลี่ยนไปทันทีเหตุใดไทเฮาถึงมาที่นี่ได้เนื่องจากชุยไห่บอกว่ามีเสียงเด็กร้องไห้ เขาคงได้สืบพบเบาะแสอะไรบางอย่างตัวเองช่างประมาทเกินไปจริงๆในสถานที่ใหญ่โตเช่นนี้ ไม่มีทางที่เสี่ยวหนานเฟิงจะซ่อนตัวได้เลยและไทเฮาก็รู้ว่านางเป็นใคร ดังนั้นนางจะต้องสงสัยในตัวเด็กอย่างแน่นอนควรทำอย่างไรดีอินชิงเสวียนเหงื่อผุดเต็มหน้าผากอย่างอดไม่ได้ถ้ารู้แต่แรกคงขอให้เย่จิ่งอวี้มากินข้าวในตอนเช้าด้วย เมื่อมีเขาอยู่ที่นี่ ยังพอหาข้อแก้ตัวได้อวิ๋นฉ่ายตื่นตระหนกโดยสิ้นเชิง“พี่ใหญ่ ควรทำอย่างไรดี”อินชิงเสวียนกลั้นหายใจ กระซิบ “ไม่ต้องสนใจพวกเขา เรากลับไปที่ห้องโถงด้านในกันเถอะ”ทั้งสองกลับไปที่ห้องโถงด้านในอย่างรวดเร็ว ก็เจอกับยายหลี่ก็วิ่งออกจากห้องมา“ใครรึ”อินชิงเสวียนกระซิบ “เป็นไทเฮา เข้าไปก่อน อย่าเพิ่งพูดอะไร”ทั้งหมดรีบปิดประตู แต่ยังคงได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอก ซึ่งเสียงเคาะประตูดังกระชั้นขึ้นเรื่อยๆยายหลี่อดไม่ได้ที่จะเหงื่อออก“นี่...ถ้าพวกเขาเข้ามาล่ะ...”อินชิงเสวียนพูดอย่างรู้สึกผิด “อาจจะไม่ นี่คือวังเย็นเลยนะ”ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงอู
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 138 นางดูคล้ายผู้ใดในวัง
จู่ๆ อินชิงเสวียนก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีและก็เป็นไปตามคาด ไทเฮาหัวเราะกล่าวว่า “เสียนเฟยเป็นคนแรกที่เข้าวัง ตอนนี้นางไร้ทายาท ทำไมไม่ส่งเด็กไปที่วังจิ้งอาน ให้นางรับเลี้ยง ให้ถือว่าเป็นบุตรบุณธรรม เรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผลหรอกรึ”ขณะที่อินชิงเสวียนกำลังจะพูด ก็ได้ยินเย่จิ่งอวี้พูดเสียงเรียบ “ไม่ได้ วันๆ เสียนผินเอาแต่ก่อปัญหา จะสั่งสอนเด็กให้ดีได้อย่างไร ข้าจะหาที่อื่นให้เด็กเอง ไทเฮาไม่ต้องกังวล”ทันใดนั้นสีหน้าของไทเฮาก็ดูบิดเบี้ยว แต่นางก็ยังคงยิ้มออกมา “ไม่ทราบว่าฮ่องเต้ต้องการส่งเขาไปที่ใด”อินชิงเสวียนคุกเข่าลงทันที แล้วพูดด้วยความเคารพนบนอบ “เด็กคนนี้เข้าวังมาก็มีแต่กระหม่อมที่คอยดูแล หวังว่าฝ่าบาทและไทเฮาจะกรุณา มอบเสี่ยวหนานเฟิงให้กระหม่อมดูแล เขาคุ้นเคยกับกระหม่อมดี หากอยู่ๆ ถูกส่งไปอยู่ที่อื่น เด็กจะต้องป่วยไข้อย่างแน่นอน จึงควรอยู่กับกระหม่อมจะดีกว่า”เย่จิ่งอวี้ส่งเสียงอืมเบาๆ และพูดอย่างสงบ “ไว้ค่อยหารือเรื่องนี้ในภายหลัง หากไม่มีสิ่งใดแล้ว เชิญไทเฮาเสด็จกลับเถิด”ไทเฮากำมือแน่น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันทันใดนั้น ดวงตาก็ฉายแววยินดีในความทุกข์ของผู้อื่นนางก้าวไปข้างหน้าสองก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 139 ว้าวุ่นใจ
เย่จิ่งอวี้จ้องมองหลี่เต๋อฝูอย่างเย็นชาอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะลั่นทันที“ดี ช่างดีจริงๆ!”หลี่เต๋อฝูขนลุกเพราะเสียงหัวเราะนั้น“ฝ่าบาท...”“ออกไป!”“พ่ะย่ะค่ะ”หลี่เต๋อฝูออกมาจากห้องโถงด้านในด้วยความรู้สึกไม่สบายใจเย่จิ่งอวี้ยืนอยู่ในห้องโถง นิ้วเรียวของเขากำหมัดแน่นเสียงหักข้อต่อดังกรอบชั่วครู่หนึ่ง และสุดท้ายก็เป็นเสียงกระแทกโต๊ะอย่างแรงอินชิงเสวียนตัวดี กล้าวางอุบายจักจั่นลอกคราบกับเขาเสียได้เสียแรงที่เขาไว้วางใจนางมาโดยตลอด นางขั้นกล้าล้อเล่นกับเขาถึงเพียงนี้!ยิ่งเย่จิ่งอวี้คิดถึงเรื่องนี้มากเท่าใด เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น ฝ่ามือกวาดชุดน้ำชาบนโต๊ะตกพื้นกาน้ำกระเบื้องเคลือบชั้นดีร่วงลงสู่พื้น เศษที่กระเด็นก็เฉือนเข้ามือ เลือดไหลออกมาจากหลังมือ ไหลลงมาและหยดลงบนพื้นหลี่เต๋อฝูได้ยินเสียงดัง จึงรีบเข้าไปทันที และได้บังเอิญเห็นเหตุการณ์นี้จึงหน้าซีดด้วยความตกใจ“ฝ่าบาท กระหม่อมจะไปตามหมอหลวงเดี๋ยวนี้”เย่จิ่งอวี้หันขวับทันที ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับคมมีด“ไปซะ!”หลี่เต๋อฝูตกใจมากจนต้องถอยกลับไปแต่ในใจรู้สึกหนักอึ้งราวกับแบกถังน้ำอยู่หลายถังเมื่อฝ่าบา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 140 ให้เจ้ามาแทนนาง
บัดซบ!ถ้านางกล้าพาลูกชายของเขาออกจากวัง เขาจะไล่ตามนางจนสุดหล้าฟ้าเขียว!และเด็กก็ไม่สามารถอยู่ในวังเย็นได้อีกต่อไปเย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ให้พวกเขาซ่อมแซมตำหนักจินหวู่ ข้าจะให้เสี่ยวหนานเฟิงอาศัยอยู่ที่นี่”เมื่อได้ยินดังนี้ หลี่เต๋อฝูก็รู้สึกยินดี รีบคุกเข่าลงแล้วพูดว่า “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไปแจ้งคนงานในวังเดี๋ยวนี้”เย่จิ่งอวี้พูดอีกครั้ง “ให้นางำนัลสองคนจากวังเย็นเข้ามาอยู่ด้วย”“ส่วนเสี่ยวเสวียนจื่อ...”เย่จิ่งอวี้แค่นเสียงขึ้นจมูก พูดว่า “ข่าวการเสียชีวิตของสนมในวังเย็นได้ถูกประกาศให้รับรู้กันทั่วแผ่นดินแล้ว จะให้ข้าดึงตัวนางออกมาประกาศว่ายังไม่ตายอีกงั้นรึ เจ้าคนบัดซบนี่ เสียแรงที่ข้าเก็บรักษากระดูกเอาไว้ เพื่อไว้ฝังในสุสานหลวง” หลี่เต๋อฝูพูดอย่างกล้าหาญ “เด็กมักต้องการมารดาผู้ให้กำเนิดอยู่เคียงข้าง...”เย่จิ่งอวี้หยิบชาขึ้นมาจิบแล้วพูดช้าๆ “ข้าจะให้เสี่ยวเสวียนจื่อมารับใช้ที่ตำหนักจินหวู่ เช่นนี้แล้วพวกนางสองแม่ลูกจะได้ไม่ต้องแยกจากกัน เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ค่อยให้นางเปลี่ยนชื่อแซ่ และกลับเข้ามาในวังอีกครั้ง”หลี่เต๋อฝูหัวเราะแหะๆ แล้วพูดว่า “ฝ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 141 ดาวมงคลมาจุติ
อินชิงเสวียนตกตะลึง ดวงตาของนางเบิกกว้างเย่จิ่งอวี้เบนสายตาไปที่สวีจือย่วนแล้วพูดเบาๆ “เด็กๆ ไปส่งนายหญิงสวีกลับตำหนัก”“ฝ่าบาท!”สวีจือย่วนรู้ว่าตัวตนของอินชิงเสวียนไม่อาจถูกเปิดเผยได้ ดังนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลน้ำเสียงของเย่จิ่งอวี้ลึกล้ำ“กลับไปซะ วันหลังข้าค่อยไปหาเจ้า”หลี่เต๋อฝูเดินเข้ามาจากด้านนอกทันที“เชิญนายหญิงสวี”สวีจือย่วนไม่กล้าขัดขืนคำสัง จำใจต้องจากไป ก่อนจากไปนางเหลือบมองอินชิงเสวียนแวบหนึ่ง แล้วกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างแรงหวังว่านางจะสามารถพลิกเหตุร้ายให้กลายเป็นดีได้ห้องโถงตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง เหลือเพียงสองคน บรรยากาศหยุดนิ่งชั่วขณะหนึ่งอินชิงเสวียนหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดว่า “ฝ่าบาท พระองค์สับสนหรือเปล่า กระหม่อมเป็นชาย จะนอนกับพระองค์ได้อย่างไร”เย่จิ่งอวี้ใช้ดวงตาหงส์จ้องมองตรงไปยังใบหน้าของนางนิ่งๆการจ้องมองด้วยสายตากดดัน ทำให้อินชิงเสวียนตื่นตระหนกและหายใจไม่ออกพูดอย่างจำใจ “ฝ่าบาท พระองค์จะไม่มีความคิดแปลกๆ เพราะคำพูดของไทเฮาหรอกกระมัง”เย่จิ่งอวี้ยังคงนิ่งเงียบ ความเงียบแปลกๆ นี้บีบบังคับให้คนอึดอัดจนแทบระเบิดอินชิงเสวียนก
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 947 แก้ไขสถานะของอินชิงเสวียนให้ถูกต้อง
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 946 เจ้าคู่ควร
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 945 ข้าอยากออกจากวัง
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 944 จับคนแซ่อินมาให้ได้
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 943 ยั่วยุให้ฮึกเหิม
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 942 ขัดจารีตประเพณี
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 941 หนังสือสวรรค์ไร้อักษรเป็นเรื่องจริงหรือไม่
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 940 ออดอ้อน
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 939 ความกังวลใจของอินชิงเสวียน
